初在率府,晝臥齋北壁下,夢兩童子遽云:「移公床。 」孝嗣驚起,聞壁有聲,行數步而壁崩壓床。 建武四年,即本號開府儀同三司,讓不受。 時連年魏軍動,國用虛乏,孝嗣表立屯田。 帝已寢疾,兵事未已,竟不行。 及崩,受遺托,重申開府之命,加中書監。 永元初輔政,自尚書下省出住宮城南宅,不得還家。 帝失德,孝嗣不敢諫;及江祏誅,內懷憂恐,然未嘗表色。 始安王遙光反,衆懷惶惑,見孝嗣入宮乃安,然群小用事,不能制也。 時孝嗣以帝終亂天常,與沈文季俱在南掖門,欲要文季以門爲應,四五目之,文季輒亂以他語,孝嗣乃止。 進位司空,固讓。 求解丹陽尹,不許。 孝嗣文人,不顯同異,名位雖大,故得未及禍。 虎賁中郎將許準有膽力,陳說事機,勸行廢立。 孝嗣遲疑,謂必無用干戈理,須少主出遊,閉城門,召百僚集議廢之。 雖有此懷,終不能決。 群小亦稍憎孝嗣,勸帝除之。 其冬,孝嗣入華林省,遣茹法珍賜藥,孝嗣容色不異,謂沈昭略曰:「始安事,吾欲以門應之,賢叔若同,無今日之恨。 」少能飲酒,飲藥至鬥余方卒,乃下詔言誅之。 于時凡被殺者,皆取其蟬冕,剝其衣服。 衆情素敬孝嗣,得無所侵。 長子演,尚齊武帝女武康公主,位太子中庶子,第三子況,尚明帝女山陰公主,並拜駙馬都尉,俱見殺。 孝嗣之誅,衆人懼,無敢至者,唯會稽魏溫仁奔赴,以私財營喪事,當時稱之。 初,孝嗣復故封,使故吏吳興丘叡筮之,當傳幾世。 叡曰:「怨不終尊身。 」孝嗣容色甚惡,徐曰:「緣有此慮,故令卿決之。 」 中興元年,和帝贈孝嗣太尉。 二年,改葬宣德太后,詔增班劍四十人,加羽葆、鼓吹,諡曰文忠,改封餘干縣公。 子緄,仕梁,位侍中,太常,信武將軍,諡頃子。 緄子君蒨字懷簡,幼聰朗好學,尤長丁部書,問無不對。 善絃歌,爲梁湘東王鎮西諮議參軍。 頗好聲色,侍妾數十,皆佩金翠,曳羅綺,服玩悉以金銀。 飲酒數升便醉,而閉門盡日酣歌。 每遇歡謔,則飲至鬥。 有時載伎肆意遊行,荊楚山川,靡不畢踐。 朋從游好,莫得見之。 時襄陽魚弘亦以豪侈稱,於是府中謡曰:「北路魚,南路徐。 」然其服翫次於弘也。 君蒨辯于辭令,湘東王嘗出軍,有人將婦從者。 王曰:「才愧李陵,未能先誅女子,將非孫武,遂欲驅戰婦人。 」君蒨應聲曰:「項籍壯士,猶有虞兮之愛,紀信成功,亦資姬人之力。 」君蒨文冠一府,特有輕艷之才,新聲巧變,人多諷習,竟卒於官。 傅亮字季友,北地靈州人,晉司隷校尉咸之玄孫也。 父瑗以學業知名,位至安成太守。 瑗與郗超善,超常造瑗,見二子迪及亮。 亮年四五歲,超令人解衣使持去,初無吝色。 超謂瑗曰:「卿小兒才名位宦當遠踰于兄,然保家終在大者。 」迪字長猷,宋初終五兵尚書,贈太常。 亮博涉經史,尤善文辭。 義熙中,累遷中書黃門侍郎,直西省。 宋武帝以其久直之勤勞,欲以爲東陽郡。 先以語迪,大喜告亮,亮不答,即馳見武帝,陳不樂出。 帝笑曰:「謂卿須祿耳,能如此,甚協所望也。 」以爲太尉從事中郎,掌記室。 宋國初建,除侍中,領世子中庶子,加中書令。 從還壽陽,武帝有受禪意,而難於發言,乃集朝臣宴飲,從容曰:「桓玄暴篡,鼎命已移,我首唱大義,興復皇室,今年時衰暮,欲歸老京師,」群臣唯盛稱功德,莫曉此意。 亮悟旨,日晚宮門已閉,叩扉請見曰:「臣暫宜還都。 」帝知意,無復他言,直云:「須幾人自送?」亮曰:「須數十人。 」於是奉辭。 及出,夜見長星竟天,拊髀曰:「我常不信天文,今始驗矣。 」亮至都,即征帝入輔。 永初元年,加太子詹事,封建城縣公,入直中書省,專典詔命。 以亮任總國權,聽于省見客。 神獸門外,每旦車常數百兩。 武帝登庸之始,文筆皆是參軍滕演,北征廣固,悉委長史王誕,自此之後至于受命,表策文誥,皆亮辭也。 演字彥將,南陽西鄂人,位至秘書監。 二年,加亮尚書仆射。 及帝不豫,與徐羡之、謝晦並受顧命,給班劍二十人。 少帝即位,進中書監、尚書令,領護軍將軍。 少帝廢,亮奉迎文帝,立行台于江陵城南,題曰大司馬門,率行台百僚詣門拜表,威儀甚盛。 文帝將下,引見亮,哭泣哀動左右。 既而問義真及少帝薨廢本末,悲號嗚咽,侍側者莫能仰視,亮流汗沾背不能答。 於是布腹心于到彥之、王華等。 及至都,徐羡之問帝可方誰?亮曰:「晉文、景以上人。 」羡之曰:「必能明我赤心。 」亮曰:「不然。 」 及文帝即位,加左光祿大夫、開府儀同三司。 司空府文武即爲左光祿府,進爵始興郡公,固讓進封。 元嘉三年,帝將誅亮,先呼入見,省內密有報之者。 亮辭以嫂病暫還,遣信報徐羡之,因乘車出郭門,騎馬奔兄迪墓。 屯騎校尉郭泓收之。 初至廣莫門,上亦使以詔謂曰:「以公江陵之誠,當使諸子無恙。 」亮讀詔訖曰:「亮受先帝布衣之眷,遂蒙顧托。 黜昏立明,社稷之計。 欲加之罪,其無辭乎。 」於是伏誅,妻子流建安。 亮之方貴,兄迪每深誡焉,而不能從。 及見世路屯險,着論名曰演慎。 及少帝失德,內懷憂懼。 直宿禁中,睹夜蛾赴燭,作感物賦以寄意。 初奉大駕,道路賦詩三首,其一篇有悔懼之辭。 自知傾覆,求退無由,又作辛有、穆生、董仲道讚,稱其見微之美雲。 隆字伯祚,亮族兄也。 曾祖晞,司徒屬。 父祖並早卒。 隆少孤貧,有學行。 義熙初,年四十,爲孟昶建威參軍,累遷尚書左丞。 以族弟亮爲仆射,緦服不得相臨,徙太子率更令。 元嘉初,爲御史中丞,甚得司直之體,轉司徒左長史。 會稽剡縣人黃初妻趙打殺息載妻王遇赦,王有父母及男稱女葉,依法徙趙二千里外。 隆議曰:「禮律之興,本之自然。 求之情理,非從天墮,非從地出。 父子至親,分形同氣,稱之於載,即載之於趙。 雖言三世,爲體猶一。 稱雖創鉅痛深,固無讎祖之義。 向使石厚之子,日磾之孫,砥鋒挺鍔,不與二祖同戴天日,則石碏、秺侯何得流名百代。 舊令言殺人父母,徙之二千里外,不施父子孫祖明矣。 趙當避王期功千里外耳。 令亦云凡流徙者,同籍親近欲相隨者聽之。 此又大通情體,因親以教愛也。 趙既流移,載爲人子,何得不從?載從而稱不行,豈名教所許?如此,稱、趙竟不可分。 趙雖內愧終身,稱沈痛沒齒,孫祖之義,自不得以永絶,事理然也。 」從之。 出爲義興太守,有能名。 拜左戶尚書,坐正直受節假,對人未至委出,白衣領職。 尋轉太常,文帝以新撰禮論付隆,使更下意。 隆表上五十二事。 後致仕,拜光祿大夫,歸老于家。 手不釋卷,博學多通,特精三禮。 年八十三卒。 檀道濟,高平金鄉人也,世居京口。 少孤,居喪備禮,奉兄姊以和謹稱。 宋武帝建義,道濟與兄韶祗等從平京城,俱參武帝建武將軍事。 累遷太尉參軍,封作唐縣男。 義熙十二年,武帝北伐,道濟爲前鋒,所至望風降服。 徑進洛陽,議者謂所獲俘囚,應悉戮以爲京觀。 道濟曰:「伐罪弔人,正在今日。 」皆釋而遣之。 於是中原感悅,歸者甚衆。 長安平,以爲琅邪內史。 第67頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《南史》
第67頁