寄兒酒量原淺,不十分吃得,多飲了一杯,有些醺意,兩人別去。 寄兒就在草地上一眠,身子又到華骨國中去。 國王傳下令旨,訪得著作郎能統率多士,繩束嚴整,特賜錦衣冠帶一裘,黃蓋一頂,導從鼓吹一部。 出入鳴騶,前呼後擁,好不興頭。 忽見四下火起,忽然驚覺,身子在地上眠着,東方大明,日輪紅焰焰鑽將出來了。 起來吃些點心,就騎着牛,四下里放草。 那日色在身上曬得熱不過,走來莫翁面前告訴。 莫翁道:「我這裡原有蓑笠一副,是牧養的人一向穿的;又有短笛一管,也是牧童的本等。 今拿出來交付與你,你好好去看養,若瘦了牛畜,要與你說話的。 」牧童道:「再與我把傘遮遮身便好。 若只是笠兒,只遮得頭,身子須曬不過。 」莫翁道:「那裡有得傘?池內有的是大荷葉,你日日摘將來遮身不得?」寄兒唯唯,受了蓑笠、短笛,果在池內摘張大痾葉擎着,騎牛的去。 牛背上自想道:「我在華胥國裡是個貴人,今要一把日照也不能勾了,卻叫我擎着荷葉遮身。 」猛然想道:「這就是夢裡的黃蓋了,蓑與笠就是錦袍官帽了。 」橫了笛,吹了兩聲,笑道:「這可不是一部鼓吹麼?我而今想來,只是睡的快活。 」有詩為證: 草鋪橫野六七里,笛弄晚風三四聲。 歸來飽飯黃昏後,不脫蓑笠臥月明。 自此之後,但是睡去,就在華胥國去受用富貴,醒來只在山坡去處做牧童。 無日不如此,無夢不如此。 不必逐日逐夜,件件細述,但只揀有些光景的,才把來做話頭。 一日夢中,國王有個公主要招贅駙馬,有人啟奏:「著作郎言寄華才貌出眾,文彩過人,允稱此選。 」國王準奏,就着傳旨:「欽取著作郎為駙馬都尉,尚范陽公主。 」迎入駙馬府中成親,燈燭輝煌,儀文璀璨,好不富貴!有《賀新郎》詞為證: 瑞氣籠清曉。 卷珠簾、次第笙歌,一時齊奏。 無限神仙離蓬島,鳳駕鸞車初到。 見擁個、仙娥窈窕。 玉珮叮噹風縹緲,嬌姿一似垂楊裊。 天上有,世間少。 那范陽公主生得面長耳大,曼聲善嘯,規行矩步,頗會周旋。 寄華身為王婿,日夕公主之前對案而食,比前受用更加貴盛。 明日睡醒,主人莫翁來喚,因為家中有一匹拽磨的牝驢兒,一併交與他牽去喂養。 寄兒牽了暗笑道:「我夜間配了公主,怎生顯赫!卻今日來弄這個買賣,伴這個人生。 」跨在背上,打點也似騎牛的騎了到山邊去,誰知騎上了背,那驢兒只是團團而走,並不前進,蓋因是平日拽的磨盤走慣了。 寄兒沒奈何,只得跳下來,打着兩鞭,牽着前走。 從此又添了牲口,恐怕走失,飲食無暇。 只得備着乾糧,隨着四處放牧。 莫翁又時時來稽查,不敢怠慢一些兒。 辛苦一日,只圖得晚間好睡。 是夜又夢見在駙馬府裡,正同着公主歡樂,有鄰邦玄菟、樂浪二國前來相犯。 華胥國王傳旨:命駙馬都尉言寄華討議退兵之策。 言寄華聚着舊日著作衙門一干文士到來,也不講求如何備禦,也不商量如何格鬥,只高談「正心誠意,強鄰必然自服」。 諸生中也有情願對敵的,多退着不用。 只有兩生獻策他一個到玄菟,一個到樂浪,捨身往質,以圖講和。 言寄華大喜,重發金帛,遣兩生前往。 兩生屈己聽命,飽其所欲,果那兩國不來。 言寄華誇張功績,奏上國王。 國王大悅,敘錄軍功,封言寄華為黑甜鄉侯,加以九錫。 身居百僚之上,富貴已極。 有詩為證: 當時魏絳主和戎,豈是全將金市供? 厥後宋人偏得意,一班道學自雍客。 言寄華受了封侯錫命,綠拔袞冕,鸞路乘馬,彤弓盧矢,左建朱鉞,右建金戚,手執圭瓚,道路輝煌。 自朝歸第,有一個書生叩馬上言,道「日中必昃,月滿必虧。 明公功名到此,已無可加。 急流勇退,此其時矣。 直待福過災生,只恐悔之無及!」言寄華此時志得意滿,那裡聽他?笑道:「我命中生得好,自然富貴逼人,有福消受,何幼過慮,只管目前享用勾了。 寒酸見識,曉得什麼?」 第145頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《二刻拍案驚奇》
第145頁