只見道人道:「好教列位得知,此間是貧道的主人,一向承其厚款,無U為答。 今日恰恰尋得野蔬二味在此,特請列位過來,陪着同享,聊表寸心。 」道人說罷,走進裡面,將兩個瓦盆盛出兩件東西來,擺在桌上,就每人面前放一雙棘匕。 向老翁道:「勿嫌村鄙,略嘗些少則個。 」老翁看著桌上擺的二物,就是水缸內浸的那一隻小狗,一個小孩子。 眾道流掀髯拍掌道:「老兄何處得此二奇物?」盡打點動手,先向老翁推遜。 老翁慌了道:「老漢自小不曾破犬肉之戒,何況人肉!今已暮年,怎敢吃此!“道人道:“此皆素物,但吃不妨。 」老翁道:「就是餓死也不敢吃。 」眾道流多道:「果然立意不吃,也不好相強。 」拱一拱手道:「恕無禮了。 」四五人攢做一堆,將兩件物事吃個磬盡。 盆中濺著兒點殘汁,也把來舔乾淨了。 老翁獃着臉,不敢開言,只是默看。 道人道:「老丈既不吃此,枉了下顧這一番。 乏物相款,肚裡饑了怎好?」又在裡面取出些白糕來遞與老翁道:「此是家制的糕,盡可充饑,請吃一塊。 」老翁看見是糕,肚裡本等又是餓了,只得取來吞嚼,略覺有些澀味,正是餓得荒時,也管不得好歹了。 才吃下去,便覺精神陡搜起來。 想道:「長安雖好,不是久戀之家。 趁肚裡不餓了,走回去罷。 」來與道人作別,道人也不再留,但說道:「可惜了此會,有慢老丈,反覺不安。 貧道原自送老丈回去。 」與眾道流同出了門。 眾道流叫聲多謝,各自散去。 道人送翁到了相近閙熱之處,曉得老翁已認得路,不別而去。 老翁獨自走了家來。 心裡只疑心這一干人多不是善男子、好相識,眼見得吃狗肉、吃人肉慣的,是一夥方外采割生靈、做歹事的強盜,也不見得。 過了兩日,那個雙髻的道人又到老翁家來,對老翁拱手道:「前日有慢老丈。 」老翁道:「見了異樣食品,至今心裡害怕。 」道人笑道:「此乃老丈之無緣也。 貧道歷劫修來,得遇此二物,不敢私享。 念老丈相待厚意,特欲邀至山中,同眾道侶食了此味,大家得以長生不老。 豈知老丈仙緣尚薄,不得一嘗!」老翁道:「此一小犬、小兒,豈是仙味?」道人道:「此是萬年靈藥,其形相似,非血肉之物也。 如小犬者,乃萬年枸杞之根,食之可活千歲。 如小兒者,乃萬年人參成形,食之可活萬歲。 皆不宜犯煙火,只可生吃。 若不然,吾輩皆是人類,豈能如虎狼吃那生犬、生人,又毫無骸骨吐棄乎?」老翁才想著前日吃的光景,果然是大家生啖,不見骨頭吐出來,方信其言是真,懊恨道:+老漢前日直如此懞懂,師父何不明言?”道人道:「此乃生成的緣分。 沒有此緣,豈可泄漏天機?今事已過了,方可說破。 老翁捶胸跌足道:“眼面前錯過了仙緣,悔之何及!師父而今還有時,再把一個來老漢吃吃。 」道人道:「此等靈根,尋常豈能再遇?老丈前日雖不曾嘗得二味,也曾吃過千年茯苓。 自此也可一生無疫,壽過百歲了。 」老翁道:「甚麼茯苓?」道人道:“即前日所食白糕便是。 老丈的緣分只得如此,非貧道不欲相度也。 道人說罷而去,已後再不來了。 自此老翁整整直活到一百餘歲,無疾而終。 可見神仙自有緣分。 仙藥就在面前,又有人有心指引的,只為無緣,幾自不得到口。 卻有一等痴心的人,聽了方士之言,指望煉那長生不死之藥,死砒死汞,弄那金石之毒到了肚裡,一發不可復救。 古人有言:「服藥求神仙,多為藥所誤。 」自晉人作興那五石散、寒食散之後,不知多少聰明的人彼此壞了性命。 臣子也罷,連皇帝裏邊藥發不救的也有好幾個。 這迷而不悟,卻是為何?只因製造之藥,其方未嘗不是仙家的遺傳。 卻是神仙製煉此藥,須用身心寧靜,一毫嗜欲具無,所以服了此藥,身中水火自能勻煉,故能骨力堅強,長生不死。 今世製藥之人,先是一種貪財好色之念橫于胸中,正要藉此藥力掙得壽命,可以恣其所為,意思先錯了。 又把那耗精勞形的軀殼要降伏他金石熬煉之藥。 怎當得起?所以十個九個敗了。 朱文公有《感遇》詩云: 飄搖學仙侶,遺世在雲山。 盜啟元命秘,竊當生死關。 金鼎蟠龍虎,三年養神丹。 刀圭一入口,白日生羽翰。 我欲往從之,脫屣諒非難。 但恐逆天理,偷生詎能安? 第136頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《二刻拍案驚奇》
第136頁