倪老爹說到此處,不覺淒然垂下淚來。 鮑文卿又斟一杯酒,遞與倪老爹,說道:「老爹,你有甚心事,不妨和在下說,我或者可以替你分憂。 」倪老爹道:「這話不說罷,說了反要惹你長兄笑。 」鮑文卿道:「我是何等之人,敢笑老爹?老爹只管說。 」倪老爹道:「不瞞你說,我是六個兒子,死了一個,而今只得第六個小兒子在家裡,那四個……」說著,又忍着不說了。 鮑文卿道:「那四個怎的?」倪老爹被他問急了,說道:「長兄,你不是外人,料想也不笑我。 我不瞞你說,那四個兒子,我都因沒有的吃用,把他們賣在他州外府去了!」鮑文卿聽見這句話,忍不住的眼裡流下淚來,說道:「這是個可憐了!」倪老爹垂淚道:「豈但那四個賣了!這一個小的,將來也留不住,也要賣與人去!」鮑文卿道:「老爹,你和你家老太太怎的捨得?」倪老爹道:「只因衣食欠缺,留他在家,跟着餓死,不如放他一條生路!」鮑文卿着實傷感了一會,說道:「這件事,我倒有個商議,只是不好在老爹跟前說。 」倪老爹道:「長兄,你有甚麼話,只管說有何妨?」鮑文卿正待要說,又忍住道:「不說罷,這話說了,恐怕惹老爹怪。 」倪老爹道:「豈有此理。 任憑你說甚麼,我怎肯怪你?」鮑文卿道:「我大膽說了罷。 」倪老爹道:「你說,你說。 」鮑文卿道:「老爹,比如你要把這小相公賣與人,若是賣到他州別府,就和那幾個相公一樣不見面了。 如今我在下四十多歲,生平只得一個女兒,並不曾個有兒子。 你老人家若肯不棄賤行,把這小令郎過繼與我,我照樣送過二十兩銀子與老爹,我撫養他成人。 平日逢時遇節,可以到老爹家裡來;後來老爹事體好了,依舊把他送還老爹。 這可以使得的麼?」倪老爹道:「若得如此,就是我的小兒子恩星照命。 我有甚麼不肯?但是既過繼與你,累你撫養,我那裡還收得你的銀子?」鮑文卿道:「說那裡話,我一定送過二十兩銀子來。 」說罷,彼此又吃了一回,會了帳。 出得店門,趁天色未黑,倪老爹回家去了。 鮑文卿回來把這話向乃眷說了一遍,乃眷也歡喜。 次日,倪老爹清早來補樂器,會着鮑文卿,說:「昨日商議的話,我回去和老妻說,老妻也甚是感激。 如今一言為定,擇個好日,就帶小兒來過繼便了。 」鮑文卿大喜。 自此,兩人呼為親家。 過了幾日,鮑家備了一席酒請倪老爹,倪老爹帶了兒子來寫立過繼文書,憑着左鄰開絨線店張國重,右鄰開香蠟店王羽秋。 兩個鄰居都到了。 那文書上寫道: 「立過繼文書倪霜峰,今將第六子倪廷璽,年方一十六歲,因日食無措,夫妻商議,情願出繼與鮑文卿名下為義子,改名鮑廷璽。 此後成人婚娶,俱系鮑文卿撫養。 立嗣承祧,兩無異說。 如有天年不測,各聽天命。 今欲有憑,立此過繼文書,永遠存照。 嘉靖十六年十月初一日。 立過繼文書:倪霜峰。 憑中鄰:張國重、王羽秋。 」 都畫了押。 鮑文卿拿出二十兩銀子來付與倪老爹去了。 鮑文卿又謝了眾人。 自此,兩家來往不絶。 第138頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《儒林外史》
第138頁