歲雖有札瘥,庖不廢晨炊。 何道以致是,我有明公知。 食之以侯食,衣之以侯衣。 歸時恤金帛,使我奉庭闈。 撫己愧潁民,奚不進德為。 因茲感知己,盡日空涕洟。 卷608_3 【七愛詩·房杜二相國(玄齡、如晦)】 皮日休 吾愛房與杜,貧賤共聯步。 脫身拋亂世,策杖歸真主。 縱橫握中算,左右天下務。 骯髒無敵才,磊落不世遇。 美矣名公卿,魁然真宰輔。 黃閣三十年,清風一萬古。 巨業照國史,大勛鎮王府。 遂使後世民,至今受陶鑄。 粵吾少有志,敢躡前賢路。 苟得同其時,願為執鞭豎。 卷608_4 【七愛詩·李太尉(晟)】 皮日休 吾愛李太尉,崛起定中原。 驍雄十萬兵,四面圍國門。 一戰取王畿,一叱散妖氛。 乘輿既反正,凶豎爭亡魂。 巍巍柱天功,蕩蕩蓋世勛。 仁于曹孟德,勇過霍將軍。 丹券入帑藏,青史傳子孫。 所謂大丈夫,動合驚乾坤。 所謂聖天子,難得忠貞臣。 下以契魚水,上以合風雲。 百世必一亂,千年方一人。 吾雖翰墨子,氣概敢不群。 願以太平頌,題向甘泉春。 卷608_5 【七愛詩·盧征君(鴻)】 皮日休 吾愛盧征君,高臥嵩山裡。 百闢未一顧,三征方暫起。 坦腹對宰相,岸幘揖天子。 建禮門前吟,金鑾殿裡醉。 天下皆餔糟,征君獨潔己。 天下皆樂聞,征君獨洗耳。 天下皆懷羞,征君獨多恥。 銀黃不妨懸,赤紱不妨被。 而於心抱中,獨作羲皇地。 籃輿一雲返,泥詔褒不已。 再看緱山雲,重酌嵩陽水。 放曠書裡終,逍遙醉中死。 吾謂伊與周,不若征君貴。 吾謂巢與許,不若征君義。 高名無階級,逸跡絶涯涘。 萬世唐書中,逸名不可比。 粵吾慕真隱,強以骨肉累。 如教不為名,敢有征君志。 卷608_6 【七愛詩·元魯山(德秀)】 皮日休 吾愛元紫芝,清介如伯夷。 輦母遠之官,宰邑無玷疵。 三年魯山民,豐稔不暫饑。 三年魯山吏,清慎各自持。 只飲魯山泉,只采魯山薇。 一室冰檗苦,四遠聲光飛。 退歸舊隱來,鬥酒入茅茨。 鷄黍匪家畜,琴尊常自怡。 盡日一菜食,窮年一布衣。 清似匣中鏡,直如琴上絲。 世無用賢人,青山生白髭。 既臥黔婁衾,空立陳寔碑。 吾無魯山道,空有魯山辭。 所恨不相識,援毫空涕垂。 卷608_7 【七愛詩·李翰林(白)】 皮日休 吾愛李太白,身是酒星魄。 口吐天上文,跡作人間客。 磥砢千丈林,澄澈萬尋碧。 醉中草樂府,十幅筆一息。 召見承明廬,天子親賜食。 醉曾吐禦床,傲幾觸天澤。 權臣妒逸才,心如鬥筲窄。 失恩出內署,海岳甘自適。 刺謁戴接z5,赴宴著縠屐。 諸侯百步迎,明君九天憶。 竟遭腐脅疾,醉魄歸八極。 大鵬不可籠,大椿不可植。 蓬壺不可見,姑射不可識。 五嶽為辭鋒,四溟作胸臆。 惜哉千萬年,此俊不可得。 卷608_9 【七愛詩·白太傅(居易)】 皮日休 吾愛白樂天,逸才生自然。 誰謂辭翰器,乃是經綸賢。 欻從浮艷詩,作得典誥篇。 立身百行足,為文六藝全。 清望逸內署,直聲驚諫垣。 所刺必有思,所臨必可傳。 忘形任詩酒,寄傲遍林泉。 所望標文柄,所希持化權。 何期遇訾毀,中道多左遷。 天下皆汲汲,樂天獨怡然。 天下皆悶悶,樂天獨舍旃。 高吟辭兩掖,清嘯罷三川。 處世似孤鶴,遺榮同脫蟬。 仕若不得志,可為龜鏡焉。 卷608_10 【正樂府十篇·卒妻怨】 皮日休 河湟戍卒去,一半多不回。 家有半菽食,身為一囊灰。 官吏按其籍,伍中斥其妻。 處處魯人髽,家家杞婦哀。 少者任所歸,老者無所攜。 況當札瘥年,米粒如瓊瑰。 纍纍作餓殍,見之心若摧。 其夫死鋒刃,其室委塵埃。 其命即用矣,其賞安在哉。 豈無黔敖恩,救此窮餓骸。 誰知白屋士,念此翻欸欸。 卷608_11 【正樂府十篇·橡媼嘆】 皮日休 秋深橡子熟,散落榛蕪岡。 傴傴黃髮媼,拾之踐晨霜。 移時始盈掬,盡日方滿筐。 幾嚗復幾蒸,用作三冬糧。 山前有熟稻,紫穗襲人香。 細獲又精舂,粒粒如玉璫。 持之納于官,私室無倉箱。 如何一石餘,只作五斗量。 狡吏不畏刑,貪官不避臓。 農時作私債,農畢歸官倉。 自冬及于春,橡實誑饑腸。 吾聞田成子,詐仁猶自王。 吁嗟逢橡媼,不覺淚沾裳。 卷608_12 【正樂府十篇·貪官怨】 皮日休 國家省闥吏,賞之皆與位。 素來不知書,豈能精吏理。 大者或宰邑,小者皆尉史。 愚者若混沌,毒者如雄虺。 傷哉堯舜民,肉袒受鞭箠。 吾聞古聖王,天下無遺士。 朝廷及下邑,治者皆仁義。 國家選賢良,定製兼拘忌。 所以用此徒,令之充祿仕。 何不廣取人,何不廣歷試。 下位既賢哉,上位何如矣。 胥徒賞以財,俊造悉為吏。 天下若不平,吾當甘棄市。 卷608_13 【正樂府十篇·農父謡】 皮日休 農父冤辛苦,向我述其情。 難將一人農,可備十人征。 如何江淮粟,輓漕輸咸京。 黃河水如電,一半沈與傾。 均輸利其事,職司安敢評。 三川豈不農,三輔豈不耕。 奚不車其粟,用以供天兵。 美哉農父言,何計達王程。 卷608_14 【正樂府十篇·路臣恨】 皮日休 路臣何方來,去馬真如龍。 行驕不動塵,滿轡金瓏璁。 有人自天來,將避荊棘叢。 獰呼不覺止,推下蒼黃中。 十夫掣鞭策,禦之如驚鴻。 日行六七郵,瞥若鷹無蹤。 路臣慎勿愬,愬則刑爾躬。 軍期方似雨,天命正如風。 七雄戰爭時,賓旅猶自通。 如何太平世,動步卻途窮。 第212頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《全唐詩 五》
第212頁