█蓬 【申集上】【草字部】 蓬 【唐韻】【正韻】薄紅切【集韻】【韻會】蒲蒙切,□音髼。 【詩·召南】彼茁者蓬。 【荀子·勸學篇】蓬生麻中,不扶自直。 【禮·內則注】蓬,禦亂之草。 ◆又【詩·衛風】自伯之東,首如飛蓬。 【注】亂也。 ◆又【詩·小雅】維柞之枝,其葉蓬蓬。 【傳】盛貌。 ◆又星名。 【晉書·天文志】妖星,一曰蓬星。 ◆又州名。 【廣韻】周割巴州之伏虞郡立蓬州,因蓬山而名之。 ◆又姓。 【正字通】漢蓬球,北海人。 ◆又【韻補】葉皮江切,音龎。 【東方朔·七諫】滅規矩而不固兮,背繩墨之正方。 離憂患而乃寤兮,若縱火於秋蓬。 ◆又【字彙補】蒲貢切,菶去聲。 草水盛貌。 【集韻】籀文作□。 █華 【申集上】【草字部】 華 〔古文〕□【唐韻】戶花切【集韻】胡瓜切,□音劃。 【書·舜典】重華協于帝。 【傳】華謂文德。 ◆又【禮·檀弓】華而睆。 【疏】凡繪畫,五色必有光華,故曰華畫也。 ◆又【廣韻】草盛也。 ◆又粉也。 【曹植·洛神賦】鉛華弗禦。 ◆又髮白也。 【後漢·陳蕃傳】蹇諤之操,華首彌固。 ◆又華林,園名。 【魏志】芳林園即今華林園。 ◆又地名。 【戰國策】說趙王于華屋之下。 【史記·秦本紀注】華陽,地名。 【吳志·孫皓傳】皓舉大衆出華里。 ◆又【水經注】河水東南徑華池。 ◆又華表。 【古今注】堯設誹謗木,今之華表。 ◆又星名。 【晉書·天文志】大帝九星曰華蓋。 ◆又【韻會】胡化切,音話。 【書·禹貢】至于太華。 【爾雅·釋山】華山,為西嶽。 ◆又姓。 【潛夫論】華氏子,姓也。 【通志·氏族略】宋戴公子者,食采於華,因氏焉。 ◆又【司馬相如·上林賦】華楓枰櫨。 【注】華皮可以為索。 ◆又【集韻】呼瓜切,音譁。 【禮·曲禮】為國君者華之。 【注】華,中裂之,不四拆也。 【爾雅·釋木】瓜曰華之。 ◆又與花同。 【爾雅·釋草】華,荂也。 【揚子·方言】齊楚之間或謂之華,或謂之荂。 【佩觿集】華有戶瓜,呼瓜二翻,俗別為花。 ◆又【韻補】呼戈切。 【邊讓·章華賦】體迅輕鴻,榮曜春華。 進如浮雲,退如激波。 ◆又胡戈切。 【徐鍇·說文繫傳】華,本音和,故今人謂華表為和表。 【棗據詩】矯足登雲閣,相伴步九華。 徙倚憑高山,仰攀桂樹柯。 ◆又【詩·本音】灼灼其華。 【注】音敷。 【考】《詩》如常棣之華,顏如舜華,維常之華,□葉車韻。 隰有荷華,葉下都韻。 黍稷方華,葉下途韻,凡七見,皆讀敷。 ◆又【唐韻古音】亦音敷。 郭璞曰:江東謂華為敷。 陸德明曰:古讀華如敷,不獨江東也。 漢光武曰:仕宦當作執金吾,娶妻必得陰麗華。 ◆又【韻會】苦蛙切【正韻】枯瓜切,□音誇。 不正也。 或作蕐。 詳□字注。 □又作□。 考證:〔【禮·檀弓】華而晥。 〕 謹照原文晥改睆。 〔【詩·本音】灼灼其華。 【注】音敷。 【考】詩如棠棣之華。 〕 謹照原文棠改常。 █芻 【申集上】【草字部】 芻 【唐韻】側愚切【正韻】楚徂切,□音初。 【說文】刈草也。 【詩·大雅】詢于芻蕘。 【疏】芻者飼牛馬之草。 【孟子】猶芻豢之悅我口。 【趙注】草食曰芻。 【韻會】羊曰芻,犬曰豢,皆以所食得名。 ◆又【禮·祭統】士執芻。 【注】藁也。 【詩·小雅】生芻一束。 【箋】苽草刈取以用曰芻,故曰生芻。 ◆又草名。 【小雅】終朝采綠。 【箋】綠,王芻也。 ◆又梵語謂僧曰苾芻。 ◆又芻尼。 【許彥周詩話】嘗作七夕詩,押潘尼字,難於屬和,後讀《藏經》,有呼喜鵲為芻尼。 ◆又姓。 見【何氏姓苑】。 ◆又【集韻】葘尤切,音鄒。 【韓愈·駑驥詩】力小若易制,價微良易酬。 渴飲一斗水,饑食一束芻。 【六書正偽】芻象包束草之形,俗作蒭,非。 【干祿字書】通作□、□。 □字原從草從口從醜作。 考證:〔【孟子】猶芻豢之悅我口。 【趙注】草牲曰芻。 〕 謹照原文牲改食。 █芢 【申集上】【草字部】 芢 【集韻】【類篇】□而鄰切,音仁。 草名。 █菃 【申集上】【草字部】 菃 【集韻】【篇海】□求于切,音渠。 人名,北齊有宋菃。 █葊 【申集上】【草字部】 葊 【玉篇】古文菴字,注見八畫。 █茲 【申集上】【草字部】 茲 〔古文〕□茊【唐韻】子之切【集韻】津之切,□音孜。 【說文】草木多益也。 ◆又【爾雅·釋詁】此也。 【書·大禹謨】念茲在茲。 ◆又蓐席也。 【爾雅·釋器】蓐謂之茲。 【公羊傳·桓十六年】屬負茲舍不即罪爾。 【注】諸侯有疾稱負茲。 ◆又【史記·周本紀】康叔封布茲。 【徐廣曰】茲,藉草之名。 ◆又【通志·氏族略】宋茲成,墊江人。 ◆又通滋。 【前漢·五行志】賦歛茲重。 【揚子·太□經】天不之茲。 ◆又【荀子·正論篇】琅玕龍茲。 【注】與髭同。 ◆又【篇海】音慈。 龜茲,國名。 █萓 【申集上】【草字部】 萓 【集韻】魚覊切,音宜。 【玉篇】萓莮草即鹿蔥也。 本作宜。 █苸 【申集上】【草字部】 苸 【玉篇】火烏切【篇海】音呼。 草名。 █蘭 【申集上】【草字部】 蘭 【唐韻】落干切【集韻】【韻會】【正韻】郞干切,□音闌。 【說文】香草也。 【陸甸雲】闌草為蘭,闌不祥也。 【陸璣詩疏】其莖似藥草澤蘭,廣而長節,漢諸池苑及許昌宮中皆種之。 【易·繫辭】同心之言,其臭如蘭。 【左傳·宣三年】鄭文公妾燕姞,夢天與蘭,曰:蘭有國香,人服媚之。 【屈原·離騷】紉秋蘭以為佩。 【爾雅翼】一榦一花而香有餘者蘭。 第412頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《康熙字典 中》
第412頁