〔胡搗練〕〔旦上〕辭別去,到荒丘,只愁出路煞生受。 畫取真容聊藉手,逢人將此勉哀求。 鬼神之道,雖則難明;感應之理,未嘗不信。 奴家昨日,在山上築墳,偶然力乏,假寐片時。 忽然夢見當山土地,帶領着無數陰兵,前來助力。 又親口囑付,着奴家改換衣裝,往京尋取夫婿。 乃至醒來,那墳台果然築就。 可見真有神明,不是空空一夢。 只得依了夢中之言,改換做道姑打扮。 又編下一套淒涼北調,到途路之間,逢人彈唱,抄化些資糧飠胡口,也是一條生計。 只是一件:我自做媳婦以來,終日與公姑廝守,如今雖死,還有墳塋可拜;一旦撇他而去,真個是舉目淒然。 喜得奴家略曉丹青,只得借紙筆傳神,權當個丁蘭刻木,背在肩上行走,只當還與二親相傍一般。 遇著小祥忌日,也好展開祭奠,不枉做媳婦的一點孝心。 有理!有理!顏料紙張,俱已備下,只是憑空摹擬,恐怕不肖神情,且待我想象起來。 〔三仙橋〕一從他每死後,要相逢,不能勾。 除非夢裡,暫時略聚首。 如今該下筆了。 〔欲畫又止介〕苦要描,描不就。 暗想象,教我未描先淚流。 〔畫介〕描不出他苦心頭,描不出他饑癥候。 〔又想介〕描不出他望孩兒的睜睜兩眸。 〔又畫介〕只畫得他發颼颼,和那衣衫敝垢。 畫完了,待我細看一看。 〔看介〕呀!象倒極象,只是畫得太苦了些,全沒些歡容笑口。 呀!公婆,公婆,非是媳婦故意如此。 休休,若畫做好容顏,須不是趙五娘的姑舅。 待我懸掛起來,燒些紙錢,奠些酒飯,然後帶出門去便了。 〔掛介〕噯!我那公公婆婆呵!媳婦只為往京尋取丈夫,撇你不下,故此圖畫儀容,以便隨身供養。 你須是有靈有事,時刻在暗裡扶持。 待媳婦早見你的孩兒,痛哭一場,說完了心事,然後趕到陰司,與你二人做伴便了。 啊呀,我那公婆呵!〔哭介〕 〔前腔〕非是奴尋夫遠遊,只怕我公婆絶後。 奴見夫便回,此行安敢久。 路途中,奴怎走?望公婆,相保佑!拜完了,如今收拾起身。 論起理來,該先別墳塋,然後去別張大公才是。 只為要托他照管墳塋,須是先別了他,然後同至墳前,把公婆的骸骨,交付與他便了。 〔鎖門行介〕只怕奴去後,冷清清,有誰來祭掃?縱使遇春秋,一陌紙錢怎有?休休,你生是受凍餒的公婆,死做個絶祭祀的姑舅! 第24頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《閑情偶寄》
第24頁