乙發皇其所長 滿俗無所長,其所長惟騎射。 彼之得志,皆由狂噬死咋而來。 故日謀寶有而精進之。 觀上所述諸論可證也。 而彼惟利用所長,故得鈐制我民族,使無生氣。 因之於吾歷史上留萬年之大紀念曰:滿洲自人寇以來,凡兵權悉操于彼族,而我民族無與焉。 嗚呼,吾不能不嘆滿人設計之工也!夫以兵權悉操于彼族之手,則生殺屠醢,一惟其命。 故以少數之民族,制多數民族而有餘。 彼于一方,則利我民族之文弱,務求柔其骨而{艹爾}其神者。 既以科舉愚之矣,又開博學鴻詞科,求天下圖書,儲之四庫,使儒臣從事校勘,使之益近於文柔。 至于武事,則不復齒之。 乾隆之於漢臣,口吻尤刻。 于陳宏謀之轉糧不力也,則曰:彼系漢人,不必責以有勇智。 于陳世倌之言兵事也,則曰:彼漢文臣,乃敢言兵事,其志可嘉皆見《東華錄》!其侮弄如此。 于一方面,則重滿人之兵權。 凡國家之軍政組織,全部屬之。 其用意所在,固至易明。 蓋兩民族相遇,一尚文柔,一尚強武,比其格格不相入,而必不能同化,無待言者。 而強者摧柔,又其必然之理。 故彼族首重此。 以為如是,則不獨有以自異於我民族,且足以凌制馴伏我民族而有餘也。 故其兵制,則重駐防,重禁旅,而不重綠營。 魏源《聖武記》有云:八旗有禁旅,有駐防。 禁旅八旗,滿洲兵八萬,並蒙古漢軍共十萬。 其人則皆東海扈倫諸部落。 無在黑龍江北,寧古塔東者。 其漢軍亦無遠在山海關以內者。 若夫駐防之兵,則即八旗佐領中之餘丁,佐領外之新附,隨時編籍,人無定額,散處遼河東西諸城。 無事射獵耕屯,有事馳驅甲冑。 故天命十一年攻寧遠時,兵已十三萬。 崇德中,遠蹂燕薊,隨近摧寧錦,旁撻朝鮮、蒙古,用兵常十餘萬。 而入關以後,以之內衛京師,外馭九服四夷。 觀此,其兵制可略見矣。 是以入關以來,凡有戰役,皆以防任之。 彼其心,不第不望綠營之強也,實且利綠營之弱。 即間有一二征伐,資綠營之力者,然終不以為正師也。 惟康熙禁旅駐三藩之役,有小例外。 蓋其時為滿族與我民族交戰。 彼滿人者,既深忌我,復深畏我。 懼其悉趨于三藩,而併力以敵己也。 故謀有以離間而利用之。 為手諭以詔綠營諸將曰:從古漢人叛亂,只用漢兵剿平,豈有滿兵助戰!於是,一時趙良棟、施琅、李之芳、傅宏烈諸民賊,爭刈同種以媚異族,而三藩遂戡。 此其間出於政策也。 至于典兵之臣,則幾滿族所專有。 其初皆以親王為統帥。 睿禮鄭豫肅勤等是也。 康熙時,尚仍此制。 三藩之役,則安康簡等也。 西北用兵,亦屢以皇子將之。 至雍正以後,始不盡然。 漢人之司軍柄者,惟年羹堯、岳鐘琪二人。 然年旋被戮,岳亦謗書盈篋。 以其手縶曾靜,以興大獄,始幸而苟全。 其他如康熙准噶爾之役,則費揚古也;雍正西南夷之役,則鄂爾泰也;乾隆準部之役,則班第、永常、兆惠等也;回疆之役,則兆惠等也;大金川之役,則傅恆也;小金川之役,則阿桂也;緬甸之役,則傅恆也;廓爾喀之役,則福康安也;嘉慶川湖陝之役,則額勒登保、德楞泰也。 此犖犖之大役,皆以滿人掌兵。 而漢人則不欲其與聞軍事,即為偏稗,亦欲限制之。 雍正六年,滿珠等奏:京營武弁等員參將以下,不宜用漢人為之。 得旨:「朕漢滿一體,從無歧視。 中略滿洲人數本少。 今止將中外緊要之缺補用已足。 若參將以下之員弁,悉將滿洲人補用,則人數不敷,勢必員缺。 」見蔣氏《東華錄》夫于「滿漢一體」之下,忽著此語,一何可笑!至此亦可雲情見乎辭矣。 總之,專制國之政府,有非常之兵力為第一要義。 使為異族政府,則更所急。 察滿洲軍事的組織,乃欲以一民族為一軍隊,營衛京師,而駐防各省,長駕遠馭,以為子孫帝王萬世之計。 至于其不予我民族以兵權,則戰勝民族對於戰敗民族所應有之手段。 英之於印度,法之於安南,亦猶是也。 彼之不願與我民族同化者在此。 彼之遂能不與我民族同化者,亦在此。 二欲迫我民族為所同化 彼之不欲為我民族所同化,既如上述。 然不同民族而同為國民,慮我民族之不安其生而將有變也。 則求所以同化我者。 其目的在使我民族剷除民族思想,而為馴服之奴隷。 彼又慮欲達此目的,非用威迫之手段不可。 故不以柔道行之,而惟以蠻力行之。 其手段可分二種: 第462頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《晚清文選》
第462頁