自君二祖,為光為龍。 僉曰休哉,宜翼漢邦。 或統太尉,或掌司空。 百揆惟敘,五典克從。 天靜人和,皇教遐通。 伊君顯考,弈葉佐時。 入管機密,朝政以治。 出臨朔岱,庶績咸熙。 君以淑懿,繼此洪基。 既有令德,材技廣宣。 強記洽聞,幽贊微言。 文若春華,思若湧泉。 發言可詠,下筆成篇。 何道不洽?何藝不閒?綦局逞巧,博弈惟賢。 皇家不造,京室隕顛。 宰臣專制,帝用西遷。 君乃覊旅,離此阻艱。 翕然鳳舉,遠竄荊蠻。 身窮志達,居鄙行鮮。 振冠南嶽,濯纓清川。 潛處蓬室,不幹勢權。 我公奮鉞,耀威南楚。 荊人或違,陳戎講武。 君乃義發,算我師旅。 高尚霸功,投身帝宇。 斯言既發,謀夫是與。 是與伊何?響我明德。 投戈編若阝,稽顙漢北。 我公實嘉,表揚京國。 金龜紫綬,以彰勛則。 勛則伊何?勞謙靡已。 憂世忘家,殊略卓峙。 乃署祭酒,與君行止。 算無遺策,畫無失理。 我王建國,百司雋。 君以顯舉,秉機省闥。 戴蟬珥貂,朱衣皓帶。 入侍帷幄,出擁華蓋。 榮曜當世,芳風ㄙ藹。 嗟彼東夷,憑江阻湖。 騷擾邊境,勞我師徒。 光光戎路,霆駭風徂。 君侍華轂,輝輝王涂。 思榮懷附,望彼來威。 如何不濟,運極命襄,寢疾彌留,吉往凶歸。 嗚呼哀哉!翩翩孤嗣,號慟崩摧。 發軫北魏,遠迄南淮。 經歷山河,泣涕如頽。 哀風興感,行雲徘徊。 游魚失浪,歸鳥忘棲。 嗚呼哀哉! 吾與夫子,義貫丹青。 好和琴瑟,分過友生。 庶幾遐年,攜手同征。 如何奄忽,棄我夙零!感昔宴會,志各高厲。 予戲夫子,金石難弊。 人命靡常,吉凶異制。 此歡之人,孰先殞越?何寤夫子,果乃先逝!又論死生,存亡數度。 子猶懷疑,求之明據。 儻獨有靈,遊魂泰素。 我將假翼,飄搖高舉。 超登景雲,要子天路。 喪柩既臻,將反魏京。 靈需回軌,白驥悲鳴。 虛廓無見,藏景蔽形。 孰雲仲宣,不聞其聲?延首嘆息,兩泣交頸。 嗟乎夫子!永安幽冥。 人誰不沒?達士徇名。 生榮死哀,亦孔之榮。 嗚呼哀哉! 楊荊州誄一首並序 ※潘安仁 維咸寧元年,夏四月乙丑,晉故折衝將軍、荊州刺史、東武戴侯、滎陽楊史君薨。 嗚呼哀哉!夫天子建國,諸侯立家,選賢與能,政是以和。 周賴尚父,殷憑太阿。 矯矯楊侯,晉之爪牙忠節克明,茂績惟嘉。 將宏王略,肅清荒遐。 降年不永,玄首未華,銜恨沒世,命也奈何!嗚呼哀哉!自古在昔,有生必死。 身沒名垂,先哲所韙。 行以號彰,德以述美。 敢旒旗,爰作斯誄。 其辭曰: 邈矣遠祖,系自有周。 昭穆繁昌,枝庶分流。 族始伯喬,氏出楊侯。 弈世丕顯,允迪大猷。 天厭漢德,龍戰未分。 伊君祖考,方事之殷。 鳥則擇木,臣亦簡君。 投心魏朝,策名委身。 奮躍淵涂,跨騰風雲。 或統驍騎,或據領軍。 篤生戴侯,茂德繼期。 纂戎洪緒,克構堂基。 弱冠味道,無競惟時。 孝實蒸蒸,友亦怡怡。 多才豐藝,強記洽聞。 目睇毫末,心算無垠。 草隷兼善,尺牘必珍。 足不輟行,手不釋文。 翰動若飛,紙落如雲。 學優則仕,乃從王政。 散璞發輝,臨軹作令。 化行邑裡,惠洽百姓。 越登司官,肅我朝命。 惟此大理,國之憲章。 君蒞其任,視民如傷。 庶獄明慎,刑闢端詳。 聽參皋、呂,稱侔于、張。 改授農政,于彼野王。 倉盈庚億,國富兵︹。 煌煌文後,鴻漸晉室。 君以兼資,參戎作弼。 用錫土宇,膺茲顯秩。 青社白茅,亦朱其紱。 魏氏順天,聖皇受終。 烈烈楊侯,實統禁戎。 司管閶闔,清我帝宮。 苛慝不作,穆如和風。 謂督勛勞,班命彌崇。 茫茫海岱,玄化未周。 滔滔江漢,疆埸分流。 秉文兼武,時惟楊侯。 既守東莞,乃牧荊州。 。 折衝萬裡,對揚王休。 聞善若驚,疾惡如讎。 示威示德,以伐以柔。 吳夷凶侈,偽師畏逼。 將乘讎釁,席捲南極。 繼褰糧蓋,神謀不忒。 君子之過,引曲推直。 如彼日月,有時則食。 負執其咎,功讓其力。 亦既旋旗,為法受黜。 退守丘塋,杜門不出。 遊目典墳,縱心儒術。 祁祁紳,升堂入室。 靡事不咨,無疑不質。 位貶道行,身窮志逸。 弗慮弗圖,乃寢乃疾。 昊天不吊,景命其卒。 嗚呼哀哉! 子囊佐楚,遺言城郢。 史魚諫衛,以屍顯政。 伊君臨終,不忘忠敬。 寢伏床蓐,念在朝廷。 朝達厥辭,夕殞其命。 聖王嗟悼,寵贈衾衤遂。 誄德策勛,考終定謚。 群闢慟懷,邦族揮淚。 孤嗣在疚,寮屬含悴。 赴者同哀,路人增欷。 嗚呼哀哉! 余以頑蔽,覆露重陰。 仰追先考,執友之心。 俯感知己,識達之深。 承諱忉怛,涕淚г襟。 豈忘載奔,憂病是沈。 在疾不省,於亡不臨。 舉聲增慟,哀有餘音。 嗚呼哀哉! 楊仲武誄一首並序 ※潘安仁 楊綏,字仲武,滎陽宛陵人也,中領軍肅侯之曾孫,荊州刺史戴侯之孫,東武康侯之子也。 八歲喪父。 其母鄭氏,光祿勛密陵成侯之元女。 操行甚高,恤養幼孤,以保夫家,而免諸艱難。 戴侯康侯多所論著,又善草隷之藝。 子以妙年之秀,固能綜覽義旨,而軌式模範矣。 雖舅氏隆盛,而孤貧守約,心安陋巷,體服菲薄,余甚奇之。 若乃清才雋茂,盛德日新。 吾見其進,未見其已也。 既藉三葉世親之恩,而子之姑,余之伉儷焉。 往歲卒於德宮裡,喪服同次,綢繆累月。 苟人必有心,此亦疑誠之至也。 第153頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《昭明文選》
第153頁