一日已值午牌,獨乘車往見執誼,門吏出阻道:「相公方食,不便見客。 」叔文怒叱道:「你敢不容我進去麼?」門吏婉言道:「這是向來舊例。 」叔文不待說畢,便厲聲道:「有什麼例不例?」門吏乃入白執誼,執誼只好出迎,與叔文同往閣中。 杜佑高郢鄭珣瑜三人,本與執誼會食,見執誼入內,彼此停箸以待,良久方有人出報道:「韋相公已與王學士同食閣中,諸相公不必再待了。 」佑與郢方敢續食。 珣瑜草草食罷,退語左右道:「我豈可復居此位,長做一伴食中書麼?」遂跨馬徑歸,稱疾不出。 還有資格最老的賈耽,已有好多時不到省中,一再上表辭職,乞許骸骨歸裡,惟未見詔書下來。 執誼妻父杜黃裳,曾任侍御史,為裴延齡所忌,留滯台閣,十年不遷。 及執誼入相,始遷太常卿,因勸執誼率領群臣,請太子監國。 執誼驚訝道:「丈人甫得一官,奈何即開口議禁中事?」黃裳勃然道:「我受恩三朝,怎得因一官相屬,遂賣卻本來面目?」說罷,拂衣趨出。 執誼因受叔文囑託,特薦陸質為侍讀使,潛伺太子意,並得乘間進言。 陸質即陸淳,因避太子原名,改名為質。 質入講經義,免不得兼及外事,太子變色道:「皇上令先生來此,無非為寡人講經,奈何旁及他務?寡人實不願與聞!」質碰了一個釘子,赧顏而退。 叔文又慮宦官作梗,復引右金吾大將軍范希朝,為神策京西行營節度使,即用韓泰為行軍司馬。 泰有籌畫,為叔文等所倚重。 叔文推薦希朝,明明是借他出面,暗中實恃泰為主,令泰號召西北諸軍,與為聯絡,抑制宦官。 宦官俱文珍等,窺透機謀,亟遣人密告諸鎮,慎勿以兵屬人。 及希朝與泰,到了奉天,檄令諸鎮將入會,諸鎮將託詞遷延,始終不至,任你韓泰足智多謀,至此也束手無策,只好怏怏回都。 叔文得泰還報,正在懊悵,不意制書又下,調他為戶部侍郎,仍充度支鹽鐵轉運等副使,這一驚非同小可,便語諸學士道:「我逐日來翰院中,商量公事,今把我院職撤銷,將來如何到此呢?」說至此,几乎泣下。 王伾代為疏請,乃許三五日一入翰院,叔文方解去一半愁腸。 宣化巡官羊士諤,因事入京,公言叔文罪惡。 叔文大怒,即商諸韋執誼,欲請旨處斬。 執誼不答。 叔文道:「就使免斬,亦當杖死。 」執誼仍然搖首。 叔文悻悻出去,執誼乃貶士諤為寧化尉。 適劍南度支副使劉闢入京,求領劍南三川,且假韋皋名目,語叔文道:「太尉使闢,向公道達誠意,若與闢三川,當效死相助,否則亦當怨公。 」叔文怒道:「節使豈可自請?韋太尉也太覺糊塗了。 」遂將闢拒退。 又與執誼面議,欲斬劉闢,韋執誼仍然不允。 闢實可殺。 叔文忍無可忍,當面詬責,備極揶揄,執誼無詞可對,及叔文已歸,乃使人謝叔文道:「非敢負約,實欲曲成兄事,不得不然。 」叔文總說他忘恩負義,與為仇隙。 未幾叔文母病,將要謝世,叔文卻盛設酒饌,邀請諸學士,及宦官李忠言俱文珍劉光錡等,一同入座。 酒行數巡,叔文語眾道:「叔文母病,因身任國事,不得親侍醫藥,未免子道有虧,今擬乞假歸侍。 自念在朝數年,任勞任怨,無非為報國計,不避危疑,一旦歸去,謗必隨至,在座諸公,若肯諒我愚誠,代為洗刷,叔文即不勝銜感了。 」如此膽怯,何必植黨營私。 滿座俱未及答,獨俱文珍冷笑道:「禮義不愆,何恤人言?王公亦未免多心呢。 」大眾應聲附和,說得叔文無可措辭,可見宦官勢盛,但斟酒相勸,各盡數杯而散。 越日,叔文母歿,丁憂去位。 韋執誼本迫持公議,與叔文常有異同,至此更乏人牽掣,樂得任所欲為,就使叔文密函相托,他亦置諸不理,叔文因此益憤,日謀起複,擬得任原官後,先殺執誼,然後將反對諸人,一律除盡。 王伾代為幫忙,常至各宦官處疏通,且與杜佑商議,請起叔文為相,兼總北軍,偏偏沒人答應,再請起叔文為威遠軍使,也是不得奧援。 他只得自己出名,接連上了三疏,說得叔文如何通文,如何達武,滿紙中天花亂墜,始終不見綸音。 伾知不能濟事,在翰院中臥至夜半,忽失聲自叫道:「王伾中風了!」遂乘車竟歸,不敢再出。 西川節度使韋皋,上表請太子監國,略言:「陛下哀毀成疾,請權令太子親監庶政,俟皇躬痊癒,太子可復歸東宮。 」又上太子箋云:「聖上諒陰不言,委政臣下,王叔文王伾李忠言等,謬當重任,樹黨亂紀,恐誤國家,願殿下即日奏聞,斥逐群小,令政出人主,治安天下」等語。 荊南節度使裴均,河東節度使嚴綬,箋表繼至,語與皋同。 再經俱文珍等,從中慫恿,不由順宗不從,遂許令太子監國,即日頒敕。 太子純既攬重權,遂命太常卿杜黃裳為門下侍郎,左金吾大將軍袁滋為中書侍郎,並同平章事,罷鄭珣瑜為吏部尚書,高郢為刑部尚書。 太子出蒞東朝堂,引見百官,百官入朝拜賀,太子逡巡避席,掩袖拭淚。 大眾知太子憂父,交相稱頌。 過了半月,由順宗禪位太子,自稱太上皇,制敕稱誥,改元永貞,循例大赦。 越五日,太子純即位太極殿,是為憲宗,奉太上皇居興慶宮,尊生母王氏為太上皇后,貶王伾為開州司馬,王叔文為渝州司戶。 昇平公主即郭曖妻。 入賀,並獻入女伎數人,憲宗道:「太上皇尚不受獻,朕何敢違例?」遂將女伎卻還。 荊南表獻毛龜,憲宗又下詔道:「朕所寶惟賢,嘉禾神芝,統是虛美,不足為寶。 第231頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《唐史演義》
第231頁