白狼、李鴻賓先遁,宋老年隨奔,秦椒紅袒背跳罵,猛來了一粒彈子,不偏不倚,正中頭部,自知支持不住,急令部匪挾着王氏女,滾山北走。 官軍奮勇力追,斃匪甚眾。 秦椒紅雖得倖免,怎奈身已受傷,不堪再出,便改服農裝,潛返本籍養病。 不意被鄉人所見,密報防營,當由防兵拿住送縣,立處死刑。 難為了王氏女。 獨白狼匿入母豬峽,與李鴻賓招集散匪,再圖出掠,且挈着王氏三女,勒贖巨金。 王氏父女情深,既知消息,不得已出金取贖。 悖入悖出,已見天道好還,且尚有一女一侄女,陷入盜中,不仁之報,何其酷耶?白狼既得厚資,復出峽東竄,擊破第三營營長蘇得勝,徑趨銅山溝。 團長張敬堯,奉李純命,往截白狼,不意為白狼所乘,打了一個大敗仗,失去野炮二尊,快槍百餘枝,餉銀六千圓,過山炮機關槍彈子,半為狼有。 於是狼勢大熾,左衝右突,幾不可當,附近一帶防軍,望風生懼,沒人敢與接仗,甚且與他勾通,轉好坐地分臓,只苦了數十百萬人民,流離顛沛,逃避一空。 小子有詩嘆道: 茫茫大澤伏萑苻,萬姓何堪受毒逋。 誰總師干駐河上,忍看一幅難民圖。 張督聞報,才擬調兵會剿,哪知東南一帶,又起兵戈,第六師反奉調南下。 究竟防剿何處,待至下回再詳。 王天縱與白閬齋,兩兩相對。 一則化盜為俠,一則化俠為盜,時機有先後,行動有得失,非盡關於心術也。 即以心術論,王思革命,白亦思革命,同一革命健兒,而若則以俠著,若則以盜終,天下事固在人為,但亦視運會之為何如耳。 雖有智慧,不如乘勢,誠哉是言也。 惟都督張鎮芳,尸位汴梁,一任盜賊蜂起,不籌剿撫之方,軍警學各界,請願參議院,參議院提出彈劾案,而袁總統絶不之問,私而忘公,坐聽故鄉之糜爛,是張之咎已無可辭,袁之咎更無可諱矣。 于白狼乎何尤? 第二十六回 暗殺黨駢誅湖北 討袁軍豎幟江西 卻說國會成立以後,就是大借款案、張鎮芳案接連發生,並不見政府有何答覆,少慰人意;他如戕宋一案,亦延宕過去,要犯趙秉鈞、洪述祖等,逍遙法外,都未曾到案聽審。 京內外的國民黨,統是憤不可遏,躍躍欲動,恨不得將袁政府,即日推倒。 奈袁政府堅固得很,任他如何作梗,全然不睬;並且隨地嚴防,密佈羅網,專等國民黨投入,就好一鼓盡殲。 為後文伏筆。 相傳趙秉鈞為了宋案,到總統府中面辭總理,袁總統溫言勸慰道:「梁山渠魁,得君除去,實是第一件大功。 還有天罡地煞等類,若必欲為宋報仇,管教他噍無遺種呢,你儘管安心辦事,怕他甚麼?」處心積慮,成於殺也。 趙秉鈞經此慰藉,也覺放下了心,但總未免有些抱歉,所以託病赴津。 那國民黨不肯幹休,明知由老袁暗地保護,格外與袁有隙,兩下里仇恨愈深。 忽京中來了女學生,竟向政府聲明,自言姓周名予儆,系受黃興指使,結連黨人,潛進京師,意欲施放炸彈,擊死政府諸公;轉念同族相殘,設計太毒,因此到京以後,特來自首; 並報告運來炸彈地雷硫黃若干,現藏某處。 政府聞報,立派軍警往查,果然搜出若干軍火,並獲亂黨數名,當命監禁待質;一面由北京地方檢察廳,轉飭滬上法官,傳黃興來京對質,命令非常嚴厲,一些兒不留餘地。 這也是可疑案件,黃興欲擊斃當道,何故遣一女學生,令人不可思議。 黃興自然不肯赴京。 南方傳訊趙秉鈞,北方傳訊黃興,先後巧對,何事蹟相類若此。 既而上海製造局,發一警電,說道五月二十九日夜間,忽來匪徒百餘人,闖入局中,圖劫軍械,幸局中防備頗嚴,立召夫役,奮力抵敵,當場擊敗匪徒,擒住匪官一名,自供叫作徐企文。 看官記着!這夜風雨晦冥,四無人跡,徐企文既欲掩他不備,搶劫軍火,也應多集數百名,為什麼寥寥百人,便想行險僥倖呢?想是熟讀《三國演義》,要想學東吳甘興霸百騎劫曹營故事。 況且百餘個匪徒,盡行逃去,單有首領徐企文卻被擒住,這等沒用的人物,要想劫甚麼製造局。 燈蛾撲火,自取災殃,難道世上果有此愚人麼?離離奇奇,越發令人難測。 政府聞這警耗,竟派遣北軍千名,乘輪來滬,並由海軍部特撥兵艦,裝載海軍衛隊多名,陸續到了滬濱,所有水陸人士,統是雄糾糾的身材,氣昂昂的面目,又有特簡的總執事官,系是袁總統得力幹員,曾授海軍中將,叫作鄭汝成。 大名鼎鼎。 下如陸軍團長臧致平,海軍第一營營長魏清和,第二營營長周孝騫,第三營營長高全忠等,均歸鄭中將節 制,彷彿是大敵當前,即日就要開仗的情形。 都是徐企文催逼出來。 過了數天,袁總統又下命令,著將江西都督李烈鈞,安徽都督柏文蔚,廣東都督胡漢民,一體免職,另任孫多森為安徽民政長,兼署都督事,陳炯明為廣東都督,江西與湖北毗連,令副總統黎元洪兼轄。 這道命令,頒發出來,明明是宣示威靈,把國民黨內的三大員,一律捽去,省得他多來歪纏,屢致掣肘。 應二四回。 當時海內人士,已防他變,統說三督是國民黨健將,未必肯服從命令,甘心去位,倘或聯合一氣,反抗政府,豈不是一大變局?偏偏三督寂然不動,遵令解職,江西、安徽、廣東三省,平靜如常。 第65頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《民國史演義》
第65頁