五年春,帝奉皇太后謁陵,召英國公張輔、尚書蹇義及士奇、榮、幼孜、溥,朝太后於行殿。 太后慰勞之。 帝又語士奇曰:「太后為朕言,先帝在青宮,惟卿不憚觸忤,先帝能從,以不敗事。 又誨朕當受直言。 」士奇對曰:「此皇太后盛德之言,願陛下念之。 」尋敕鴻臚寺。 士奇老有疾,趨朝或後,毋論奏。 帝嘗微行,夜幸士奇宅。 士奇倉皇出迎,頓首曰:「陛下奈何以社稷宗廟之身自輕?」帝曰:「朕欲與卿一言,故來耳。 」後數日,獲二盜,有異謀。 帝召士奇,告之故。 且曰:「今而後知卿之愛朕也。 」帝以四方屢水旱,召士奇議下詔寬恤,免災傷租稅及官馬虧額者。 士奇因請並蠲逋賦薪芻錢,減官田額,理冤滯,汰工役,以廣德意。 民大悅。 逾二年,帝謂士奇曰:「恤民詔下已久,今更有可恤者乎?」士奇曰:「前詔減官田租,戶部征如故。 」帝怫然曰:「今首行之,廢格者論如法。 」士奇復請撫逃民,察墨吏,舉文學、武勇之士,令極刑家子孫皆得仕進。 又請廷臣三品以上及二司官,各舉所知,備方面郡守選。 皆報可。 當是時,帝勵精圖治,士奇等同心輔佐,海內號為治平。 帝乃仿古君臣豫游事,每歲首,賜百官旬休。 車駕亦時幸西苑萬歲山,諸學士皆從。 賦詩賡和,從容問民間疾苦。 有所論奏,帝皆虛懷聽納。 帝之初即位也,內閣臣七人。 陳山、張瑛以東宮舊恩入,不稱,出為他官。 黃淮以疾致仕。 金幼孜卒。 閣中惟士奇、榮、溥三人。 榮疏闓果毅,遇事敢為。 數從成祖北征,能知邊將賢否、厄塞險易遠近、敵情順逆。 然頗通饋遺,邊將歲時致良馬。 帝頗知之,以問士奇。 士奇力言:「榮曉暢邊務,臣等不及,不宜以小眚介意。 」帝笑曰:「榮嘗短卿及原吉,卿乃為之地耶?」士奇曰:「願陛下以曲容臣者容榮。 」帝意乃解。 其後,語稍稍聞,榮以此愧士奇,相得甚歡。 帝亦益親厚之,先後所賜珍果、牢醴、金綺衣、幣、書器無算。 宣宗崩,英宗即位,方九齡。 軍國大政關白太皇太后。 太后推心任士奇、榮、溥三人,有事遣中使詣閣諮議,然後裁決。 三人者亦自信,侃侃行意。 士奇首請練士卒,嚴邊防,設南京參贊機務大臣,分遣文武鎮撫江西、湖廣、河南、山東,罷偵事校尉。 又請以次蠲租稅,慎刑獄,嚴核百司。 皆允行。 正統之初,朝政清明,士奇等之力也。 三年,《宣宗實錄》成,進少師。 四年乞致仕。 不允。 敕歸省墓。 未幾,還。 是時中官王振有寵于帝,漸預外庭事,導帝以嚴禦下,大臣往往下獄。 靖江王佐敬私饋榮金。 榮先省墓,歸不之知。 振欲藉以傾榮,士奇力解之,得已。 榮尋卒,士奇、溥益孤。 其明年遂大興師征麓川,帑藏耗費,士馬物故者數萬。 又明年,太皇太后崩,振勢益盛,大作威福,百官小有牴牾,輒執而系之。 廷臣人人惴恐,士奇亦弗能制也。 士奇既耄,子稷傲很,嘗侵暴殺人。 言官交章劾稷。 朝議不即加法,封其狀示士奇。 復有人發稷橫虐數十事,遂下之理。 士奇以老疾在告。 天子恐傷士奇意,降詔慰勉。 士奇感泣,憂不能起。 九年三月卒,年八十。 贈太師,謚文貞。 有司乃論殺稷。 初,正統初,士奇言瓦剌漸強,將為邊患,而邊軍缺馬,恐不能禦。 請于附近太仆寺關領,西番貢馬亦悉給之。 士奇歿未幾,也先果入寇,有土木之難,識者思其言。 又雅善知人,好推轂寒士,所薦達有初未識面者。 而于謙、周忱、況鍾之屬,皆用士奇薦,居官至一二十年,廉能冠天下,為世名臣雲。 次子道,以廕補尚寶丞。 成化中,進太常少卿,掌司事。 楊榮,字勉仁,建安人,初名子榮。 建文二年進士。 授編修。 成祖初入京,榮迎謁馬首曰:「殿下先謁陵乎,先即位乎?」成祖遽趣駕謁陵。 自是遂受知。 既即位,簡入文淵閣,為更名榮。 同值七人,榮最少,警敏。 一日晚,寧夏報被圍。 召七人,皆已出,獨榮在,帝示以奏。 榮曰:「寧夏城堅,人皆習戰,奏上已十餘日,圍解矣。 」夜半,果奏圍解。 帝謂榮曰:「何料之審也!」江西盜起,遣使撫諭,而令都督韓觀將兵繼其後。 賊就撫奏至,帝欲賜敕勞觀。 榮曰:「計發奏時,觀尚未至,不得論功。 」帝益重之,再遷至侍講。 太子立,進右諭德,仍兼前職,與在直諸臣同賜二品服。 評議諸司事宜,稱旨,復賜衣幣。 帝威嚴,與諸大臣議事未決,或至發怒。 榮至,輒為霽顏,事亦遂決。 五年,命往甘肅經畫軍務,所過覽山川形勢,察軍民,閲城堡。 還奏武英殿。 帝大悅,值盛暑,親剖瓜啖之。 尋進右庶子,兼職如故。 明年以父喪給傳歸。 既葬,起複視事。 又明年,母喪乞歸。 帝以北行期迫不許,命同胡廣、金幼孜扈從。 甘肅總兵官何福言脫脫不花等請降,需命于亦集乃。 命榮往甘肅偕福受降,持節即軍中封福寧遠侯。 因至寧夏,與寧陽侯陳懋規畫邊務。 還陳便宜十事。 帝嘉納之。 八年從出塞,次臚朐河。 選勇士三百人為衛,不以隷諸將,令榮領之。 師旋,餉不繼。 榮請盡以供禦之餘給軍,而令軍中有餘者得相貸,入塞,官為倍償。 軍賴以濟。 明年乞奔喪,命中官護行。 還詢閩中民情及歲豐歉,榮具以對。 尋命侍諸皇孫讀書文華殿。 十年,甘肅守臣宋琥言,叛寇老的罕逃赤斤蒙古,且為邊患。 乃復遣榮至陝西,會豐城侯李彬議進兵方略。 榮還奏言:「隆冬非用兵時,且有罪不過數人,兵未可出。 」帝從其言,叛者亦降。 明年復與廣、幼孜從北巡。 又明年征瓦剌,太孫侍行。 帝命榮以間陳說經史,兼領尚寶事。 凡宣詔出令,及旗志符驗,必得榮奏乃發。 帝嘗晚坐行幄,召榮計兵食。 榮對曰:「擇將屯田,訓練有方,耕耨有時,即兵食足矣。 」十四年與金幼孜俱進翰林學士,仍兼庶子,從還京師。 明年復從北征。 十六年,胡廣卒,命榮掌翰林院事,益見親任。 諸大臣多忌榮,欲疏之,共舉為祭酒。 帝曰:「吾固知其可,第求代榮者。 」諸大臣乃不敢言。 十八年進文淵閣大學士,兼學士如故。 明年定都北京。 會三殿災,榮麾衛士出圖籍制誥,舁東華門外。 帝褒之。 榮與幼孜陳便宜十事。 報可。 二十年,復從出塞,軍事悉令參決,賚予優渥。 師還,勞將士,分四等賜宴,榮、幼孜皆列前席,受上賞。 已,復下詔征阿魯台。 或請調建文時江西所集民兵。 帝問榮。 榮曰:「陛下許民復業且二十年,一旦復征之,非示天下信。 」從之。 明年從出塞,軍務悉委榮,晝夜見無時。 帝時稱「楊學士」,不名也。 又明年復從北征。 當是時,帝凡五出塞,士卒饑凍,饋運不繼,死亡十二三。 大軍抵答蘭納木兒河,不見敵。 帝問群臣當復進否,群臣唯唯,惟榮、幼孜從容言宜班師。 帝許之。 還次榆木川,帝崩。 中官馬雲等莫知所措,密與榮、幼孜入禦幄議。 二人議:六師在外,去京師尚遠,秘不發喪。 以禮斂,熔錫為椑,載輿中。 所至朝夕進膳如常儀,益嚴軍令,人莫測。 或請因他事為敕,馳報皇太子。 二人曰:「誰敢爾!先帝在則稱敕,賓天而稱敕,詐也,罪不小。 」眾曰:「然。 」乃具大行月日及遺命傳位意,啟太子。 榮與少監海壽先馳訃。 既至,太子命與蹇義、楊士奇議諸所宜行者。 第113頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第113頁