錢宰,字子予,會稽人。 吳越武肅王十四世孫。 至正間中甲科,親老不仕。 洪武二年,征為國子助教。 作《金陵形勝論》、《歷代帝王樂章》,皆稱旨。 十年乞休。 進博士,賜敕遣歸。 至二十七年,帝觀蔡氏《書傳》,象緯運行,與硃子《詩傳》相悖,其他注與鄱陽鄒季友所論有未安者。 征天下宿儒訂正之。 兵部尚書唐鐸舉宰及致仕編修張美和、助教靳權等。 行人馳傳征至,命劉三吾總其事。 江東諸門酒樓成,賜百官鈔,宴其上。 宰等賦詩謝。 帝大悅。 諭諸儒年老願歸者,先遣之。 宰年最高,請留。 帝喜。 書成,賜名《書傳會選》,頒行天下。 厚賜,令馳驛歸。 卒年九十六。 又蕭執者,字子所,泰和人。 洪武四年鄉舉,為國子學錄。 明年夏至,帝有事北郊,召尚書吳琳、主事宋濂率文學士以從。 執偕陶凱等十二人入見齋所。 令賦詩,復令賦山梔花。 獨喜執作,遍示諸臣,寵眷傾一時。 時帝留意文學,往往親試廷臣,執與陳觀知遇尤異。 觀以訓導入覲,試《王猛捫CB論》,立擢陝西參政。 尋召還侍左右。 應製作《鐘山賦》,賜金幣。 在陝以廉謹稱。 或問陝產金何狀。 觀大驚曰:「吾備位籓寮,何金之問!」其卒也,妻子幾無以自存。 而執以親老乞歸,親沒廬墓側。 申國公鄧鎮剿龍泉寇,不戢下。 執往責之,鎮為禁止,邑人以安。 兩人皆篤行君子也。 李叔正,字克正,初名宗頤,靖安人。 年十二能詩,長益淹博。 時江西有十才子,叔正其一也。 以薦授國子學正。 洪武初,告歸。 未幾,復以薦為學正,遷渭南丞。 同州蒲城人爭地界,累年不決。 行省以委叔正,單騎至,剖數語立決。 渭南歲輸糧二萬,豪右與猾吏為奸,田無定額,叔正履畝丈量。 立法精密,諸弊盡剔。 遷興化知縣。 尋召為禮部員外郎。 以年老乞歸,不許,改國子助教。 於是叔正三至太學矣。 帝方鋭意文治,于國學人材尤加意。 然諸生多貴冑,不率教。 叔正嚴立規條,旦夕端坐,督課無倦色。 朝論賢之。 擢監察御史,奉命巡嶺表。 瓊州府吏訐其守踞公座簽表文,叔正鞫之,守得白,抵吏罪。 太祖嘉之曰:「人言老御史懦,乃明斷如是耶。 」累官禮部侍郎。 十四年進尚書,卒於官。 叔正妻夏氏,陳友諒陷南昌時,投井死。 叔正感其義,終身不復娶。 劉崧,字子高,泰和人,舊名楚。 家貧力學,寒無壚火,手皸裂而鈔錄不輟。 元末舉于鄉。 洪武三年舉經明行修,改今名。 召見奉天殿,授兵部職方司郎中。 奉命徵糧鎮江。 鎮江多勛臣田,租賦為民累,崧力請得少減。 遷北平按察司副使,輕刑省事。 招集流亡,民咸復業。 立文天祥祠于學宮之側。 勒石學門,示府縣勿以徭役累諸生。 嘗請減僻地驛馬,以益宛平。 帝可其奏,顧謂侍臣曰:「驛傳勞逸不均久矣,崧能言之。 牧民不當如是耶?」為胡惟庸所惡,坐事謫輸作。 尋放歸。 十三年,惟庸誅,征拜禮部侍郎。 未幾,擢吏部尚書。 雷震謹身殿,帝廷諭群臣陳得失。 崧頓首,以修德行仁對。 尋致仕。 明年三月,與前刑部尚書李敬並征。 拜敬國子祭酒,而崧為司業。 賜鞍馬,令朝夕見,見輒燕語移時。 未旬日卒。 疾作,猶強坐訓諸生。 及革,敬問所欲言。 曰:「天子遣崧教國子,將責以成功,而遽死乎!」無一語及家事。 帝命有司治殯殮,親為文祭之。 崧幼博學,天性廉慎。 兄弟三人共居一茆屋,有田五十畝。 及貴,無所增益。 十年一布被,鼠傷,始易之,仍葺以衣其子。 居官未嘗以家累自隨。 之任北平,攜一童往,至則遣還。 晡時史退,孤燈讀書,往往達旦。 善為詩,豫章人宗之為《西江派》雲。 羅復仁,吉水人。 少嗜學,陳友諒闢為編修。 已,知其無成,遁去。 謁太祖于九江,留置左右。 從戰鄱陽,賫蠟書諭降江西未下諸郡,授中書諮議。 從圍武昌,太祖欲招陳理降,以復仁故友諒臣也,遣入城諭,且曰:「理若來,不失富貴。 」復仁頓首曰:「如陳氏遣孤得保首領,俾臣不食言于異日,臣死不憾。 」太祖曰:「汝行,吾不汝誤也。 」復仁至城下,號慟者竟日,理縋之入。 見理大哭,陳太祖意,且曰:「大兵所向皆摧,不降且屠,城中民何罪?」理聽其言,遂率官屬出降。 遷國子助教,以老特賜乘小車出入。 每宴見,賜坐飲食。 已,復使擴廓。 前使多拘留,復仁議論慷慨,獨得還。 洪武元年,擢編修,復偕主事張福往諭安南還占城侵地。 安南奉詔,遺復仁金、貝、土產甚厚,悉卻不受。 帝聞而賢之。 三年置弘文館,以復仁為學士,與劉基同位。 在帝前率意陳得失。 嘗操南音。 帝顧喜其質直,呼為「老實羅」而不名。 間幸其舍,負郭窮巷,復仁方堊壁,急呼其妻抱杌以坐帝。 帝曰:「賢士豈宜居此。 」遂賜第城中。 天壽節制《水龍吟》一闋以獻。 帝悅,厚賜之。 尋乞致仕。 陛辭,賜大布衣,題詩衣襟上褒美之。 已,又召至京師。 奏減江西秋糧。 報可。 留三月,賜玉帶、鐵拄杖、坐墩、裘馬、食具遣還,以壽終。 孫汝敬,名簡,以字行。 永樂二年庶吉士,就學文淵閣,誦書不稱旨,即日遣戍江南。 數日復之。 自此刻厲為學,累遷侍講。 仁宗時,上言時政十五事,忤旨下獄。 既與李時勉同改御史,直聲震一時。 宣宗初,上書大學士楊士奇曰:「太祖高皇帝奄有四海,太宗文皇帝再造寰區。 然猶翼翼兢兢,無敢豫怠。 先皇帝嗣統未及期月,奄棄群臣。 揆厥所由,皆憸壬小夫,獻金石之方以致疾也。 去冬,簡以愚戇應詔上書,言涉不敬,罪當萬死。 先皇帝憐其孤直,寬雷霆之誅,俾居方路,撫躬循省,無可稱塞。 伏見今年六月,車駕幸天壽山,躬謁二陵,京師之人瞻望咨嗟,以為聖天子大孝。 既而道路喧傳,禮畢即較獵講武,扈從惟也先士干與其徒數百人。 風馳電掣,馳逐先後。 某聞此言,心悸膽落。 夫蒐苗獼狩,固有國之常經。 然以謁陵出,而與降將較獵于山谷間,垂堂之戒,銜橛之虞,不可不深慮也。 執事四朝舊臣,二聖元輔,于此不言,則孰得而言之者?惟特加採納,以弘靖獻之思,光弼直之義。 」 尋擢工部右侍郎,兩使安南。 時黎利言其主陳皓已死,而張筵設女樂。 汝敬叱之,利懼謝。 還督兩浙漕運,理陝西屯田,多所建置。 坐受饋,充為事官。 英宗立,遇赦,汝敬誤引詔復職,復逮系。 以在陝措置勞,宥死戍邊。 尋復職,蒞故任。 塞上有警,汝敬往督餉。 遇敵紅城子,中流矢,墜馬得免。 以疾告歸,卒。 贊曰:明始建國,首以人材為務。 征闢四方,宿儒群集闕下,隨其所長而用之。 自議禮定製外,或參列法從,或預直承明,而成均冑子之任尤多稱職,彬彬乎稱得人焉。 夫諸臣當元之季世,窮經績學,株守草野,幾于沒齒無聞。 及乎泰運初平,連茹利見,乃各展所藴,以潤色鴻猷,黼黼文治。 昔人謂天下不患無才,惟視上之網羅何如耳,顧不信哉! 列傳第二十六 陳修(滕毅 趙好德 翟善 李仁 吳琳) 楊思義(滕德懋 范敏 費震張琬) 周禎(劉惟謙 周湞 端復初 李質 黎光 劉敏) 楊靖(凌漢 嚴德珉 單安仁 硃守仁 薛祥秦逵 趙翥 趙俊 唐鐸沈溍 開濟 第84頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第84頁