再補翰林修撰,遷禮部郎中,一時典禮多所裁定。 海陵拜平章政事,百官賀于廟堂,礪獨不跪。 海陵問其故,礪以令對,且曰:「朝服而跪,見君父禮也。 」海陵深器重之。 天德初,再遷侍講學士,同修國史。 以母憂去官。 起複為宋國歲元副使,刑部侍郎白彥恭為使,海陵謂礪曰:「彥恭官在卿下,以其舊勞,故使卿副之。 」遷翰林學士,改刑部尚書。 扈從至汴得疾,海陵數遣使臨問,卒,深悼惜之。 年五十五。 王競,字無競,彰德人。 警敏好學。 年十七以廕補官。 宋宣和中,太學兩試合格,調屯留主簿。 入國朝,除大寧令,歷寶勝鹽官,轉河內令。 時歲饑盜起,競設方略以購賊,不數月盡得之。 夏秋之交,沁水泛溢,歲發民築堤,豪民猾吏因緣為奸,競核實之,減費幾半,縣民為之諺曰:「西山至河岸,縣官兩人半。 」蓋以前政韓希甫與競相繼治縣,皆有干能,絳州正平令張元亦有治績而差不及,故雲然。 天眷元年,轉固安令。 皇統初,參政韓昉薦之,召權應奉翰林文字,兼太常博士。 詔作《金源郡王完顏婁室墓碑》,競以行狀盡其實,乃請國史刑正之,時人以為法。 二年,試館閣,競文居最,遂為真。 遷尚書禮部員外郎。 時海陵當國,政由己出,欲令百官避堂諱,競言人臣無公諱,遂止。 蕭仲恭以太傅領三省事封王,欲援遼故事,親王用紫羅傘。 事下禮部,競與郎中翟永固明言其非是,事竟不行,海陵由是重之。 天德初,轉翰林待制,遷翰林直學士,改禮部侍郎,遷翰林侍講學士,改太常卿,同修國史,擢禮部尚書,同修國史如故。 大定二年春,從太傅張浩朝京師,詔復為禮部尚書。 是歲,奉遷睿宗山陵,儀注不應典禮,競削官兩階。 詔改創五龍車,兼翰林學士承旨,修國史。 四年,卒官。 競博學而能文,善草隷書,工大字,兩都宮殿榜題,皆競所書,士林推為第一雲。 楊伯仁,字安道,伯雄之弟也。 天性孝友,讀書一過成誦。 登皇統九年進士第,事親不求調。 天德二年,除應奉翰林文字。 初名伯英,避太子光英諱,改今名。 海陵嘗夜召賦詩,傳趣甚亟,未二鼓奏十詠,海陵喜,解衣賜之。 海陵射烏,伯仁獻《獲烏詩》以諷。 丁父憂,起複,賜金帶襲衣,及賜白金以奉母。 改左拾遺。 進士呂忠翰廷試已在第一,未唱名,海陵以忠翰程文示伯仁,問其優劣,伯仁對曰:「當在優等。 」海陵曰:「此今試狀元也。 」伯仁自以知忠翰姓名在第一,遂宿諫省,俟唱名乃出,海陵嘉其慎密。 轉翰林修撰。 孟宗獻發解第一,伯仁讀其程文,稱之「此人當成大名」。 是歲,宗獻府試、省試、廷試皆第一,號「孟四元」,時論以為知文。 故事,狀元官從七品,階承務郎,世宗以宗獻獨異等,與從六品,階授奉直大夫。 改著作郎。 居母喪,服除,調鎮西節度副使。 入為起居注兼左拾遺,上書論時務六事。 改大名少尹。 郡中豪民橫恣甚,莫可制,民受其害,伯仁窮竟渠黨,四境帖然。 讞館陶大闢,得其冤狀,館陶人為立祠。 府尹荊王文坐臓削封,降德州防禦使,同知裴滿子寧及伯仁、判官謝奴皆以不能匡正解職。 伯仁降南京留守判官,改同知安化軍節度使,到官三日,召為太子右諭德、兼侍御史,改翰林待制,復兼右諭德。 除濱州刺史。 郡俗有遣奴出亡,捕之以規賞者,伯仁至,責其主而杖殺其奴,如是者數輩,其弊遂止。 入為左諫議大夫,兼禮部侍郎、翰林直學士。 故事,諫官詞臣入直禁中,上閔其勞,特免入直。 改吏部侍郎,直學士如故。 鄭子聃卒,宰相舉伯仁代之,乃遷待講兼禮部侍郎。 伯仁久在翰林,文詞典麗,上曰:「自韓昉、張鈞後,則有翟永固,近日則張景仁、鄭子聃,今則伯仁而已,其次未見能文者。 呂忠翰草《降海陵庶人詔》,點竄再四,終不能盡朕意,狀元雖以詞賦甲天下,至于辭命,未必皆能。 凡進士可令補外,考其能文者召用之。 」不數月,兼左諫議大夫,俄兼太常卿。 大臣舉可修起居注者數人,上以伯仁領之。 從幸上京,伯仁多病,至臨潢,地寒因感疾,還中都。 明年,上還幸中都,遣使勞問,賜以丹劑。 是歲,卒。 鄭子聃,字景純,大定府人。 父宏,遼金源令,二子子京、子聃。 楊丘行嘗謂人曰:「金源二子,鳳毛也。 小者尤特達,後必名世。 」子聃及冠,有能賦聲。 天德三年,丘行為太子左衛率府率,廷試明日,海陵以子聃程文示丘行,對曰:「可入甲乙。 」及拆卷,果中第一甲第三人。 調翼城丞,遷贊皇令,召為書畫直長。 子聃頗以才望自負,常慊不得為第一甲第一人。 正隆二年會試畢,海陵以第一人程文問子聃,子聃少之。 海陵問作賦何如,對曰:「甚易。 」因自矜,且謂他人莫己若也。 海陵不悅,乃使子聃與翰林修撰綦戩、楊伯仁、宣徽判官張汝霖、應奉翰林文字李希顏同進士雜試。 七月癸未,海陵禦寶昌門臨軒觀試,以「不貴異物民乃足」為賦題,「忠臣猶孝子」為詩題,「憂國如饑渴」為論題。 上謂讀卷官翟永固曰:「朕出賦題,能言之或能行之,未可知也。 詩、論題,庶戒 臣下。 」丁亥,禦便殿親覽試卷,中第者七十三人,子聃果第一,海陵奇之。 有頃,進官三階,除翰林修撰。 改侍御史。 京畿旱,詔子聃決囚,遂澍雨,人以比顏真卿。 遷待制,兼吏部郎中,改秘書少監。 遷翰林直學士,兼太子左諭德,顯宗深器重之。 以疾求補外,遂為沂州防禦使,皇太子幣贐甚厚,命以安輿之官。 召還,為左諫議大夫、兼直學士。 改吏部侍郎、同修國史,直學士如故。 遷侍講、兼修國史,上曰:「修《海陵實錄》,知其詳無如子聃者。 」蓋以史事專責之也。 二十年,卒,年五十五。 子聃英俊有直氣,其為文亦然。 平生所著詩文二千餘篇。 黨懷英,字世傑,故宋太尉進十一代孫,馮翊人。 父純睦,泰安軍錄事參軍,卒官,妻子不能歸,因家焉。 應舉不得意,遂脫略世務,放浪山水間。 簞瓢屢空,晏如也。 大定十年,中進士第,調莒州軍事判官,累除汝陰縣令、國史院編修官、應奉翰林文字、翰林待制、兼同修國史。 懷英能屬文,工篆籀,當時稱為第一,學者宗之。 大定二十九年,與鳳翔府治中郝俁充《遼史》刊修官,應奉翰林文字移剌益、趙渢等七人為編修官。 凡民間遼時碑銘墓誌及諸家文集,或記憶遼舊事,悉上送官。 是時,章宗初即位,好尚文辭,旁求文學之士以備侍從,謂宰臣曰:「翰林闕人如之何?」張汝霖奏曰:「郝俁能屬文,宦業亦佳。 」上曰:「近日製詔惟黨懷英最善。 」移剌履進曰:「進士擢第後止習吏事,更不復讀書,近日始知為學矣。 」上曰:「今時進士甚滅裂,《唐書》中事亦多不知,朕殊不喜。 」上謂宰臣曰:「郝俁賦詩頗佳,舊時劉迎能之,李晏不及也。 」 明昌元年,懷英再遷國子祭酒。 二年,遷侍講學士。 明年,議開邊防濠塹,懷英等十六人請罷其役,詔從之。 遷翰林學士。 七年,有事于南郊,攝中書侍郎讀祝冊,上曰:「讀冊至朕名,聲微下,雖曰尊君,然在郊廟,禮非所宜,當平讀之。 」承安二年乞致仕,改泰寧軍節度使。 明年,召為翰林學士承旨。 泰和元年,增修《遼史》編修官三員,詔分紀、志、列傳刊修官,有改除者以書自隨。 久之,致仕。 大安三年卒,年七十八,謚文獻。 懷英致仕後,章宗詔直學士陳大任繼成《遼史》雲。 列傳第六十四 列傳第六十四 文藝下 ○趙渢 周昂 王庭筠 劉昂 李經 劉從益 呂中孚張建附 李純甫 王鬱 宋九嘉 龐鑄 李獻能 王若虛 王元節 麻九疇 李汾 元德明子好問 趙渢,字文孺,東平人。 大定二十二年進士,仕至禮部郎中。 性沖淡,學道有所得。 尤工書,自號「黃山」。 趙秉文云:「渢之正書體兼顏、蘇,行草備諸家體,其超放又似楊凝式,當處蘇、黃伯仲間。 」黨懷英小篆,李陽冰以來鮮有及者,時人以渢配之,號曰「黨趙」。 有《黃山集》行于世。 第361頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《金史》
第361頁