三年,河南頗豐稔,民間多積粟,汝礪乃奏曰:「國家之務,莫重於食,今所在屯兵益眾,而修築新城其費亦廣,若不及此豐年多方營辦,防秋之際或乏軍興。 乞于河南州府驗其物價低昂,權宜立式,凡內外四品以下雜正班散官及承廕人,免當暴使監官功酬,或僧道官師德號度牒、寺觀院額等,並聽買之。 司縣官有能勸誘輸粟至三千石者,將來注授升本榜首,五千石以上遷官一階,萬石以上升職一等,並注見闕。 庶幾人知勸慕,多所收穫。 」上從之。 同提舉榷貨司王三錫建議榷油,高琪以用度方急,勸上行之。 汝礪上言曰:「古無榷法,自漢以來始置鹽鐵酒榷均輸官,以佐經費。 末流至有算舟車、稅間架,其征利之術固已盡矣,然亦未聞榷油也。 蓋油者世所共用,利歸於公則害及於民,故古今皆置不論,亦厭苛細而重煩擾也。 國家自軍興,河南一路歲入稅租不啻加倍,又有額征諸錢、橫泛雜役,無非出於民者,而更議榷油,歲收銀數十萬兩。 夫國以民為本,當此之際,民可以重困乎!若從三錫議,是以舉世通行之貨為榷貨,私家常用之物為禁物,自古不行之法為良法,切為聖朝不取也。 若果行之,其害有五,臣請言之:河南州縣當立務九百餘所,設官千八百餘員,而胥隷工作之徒不與焉。 費既不貲,而又創構屋宇,奪買作具,公私俱擾,殆不勝言。 至于提點官司有升降決罰之法,其課一虧,必生抑配之弊,小民受病,益不能堪,其害一也。 夫油之貴賤所在不齊,惟其商旅轉販有無相易,所以其價常平,人易得之。 今既設官各有分地,輒相侵犯者有罪,是使貴處常貴而賤處常賤,其害二也。 民家日用不能躬自沽之,而轉鬻者增取利息,則價不得不貴,而用不得不難,其害三也。 鹽、鐵、酒、醋,公私所造不同,易於分別,惟油不然,莫可辨記。 今私造者有刑,捕告者有賞,則無賴輩因之得以誣構良民枉陷于罪,其害四也。 油戶所置屋宇、作具,用錢已多,有司按業推定物力,以給差賦。 今奪其具、廢其業而差賦如前,何以自活,其害五也。 惟罷之便。 」上是之,然重違高琪意,乃詔集百官議于尚書省。 戶部尚書高夔、工部侍郎粘割荊山、知開封府事溫迪罕二十等二十六人議同高琪,禮部尚書楊雲翼、翰林侍讀學士趙秉文、南京路轉運使趙瑄、吏部侍郎趙伯成、刑部郎中姬世英、右司諫郭著、提舉倉場使時戩皆以為不可。 上曰:「古所不行者而今行之,是又生一事也,其罷之。 」 十月,賜金鼎一,重幣三。 四年三月,拜平章政事,俄而進拜尚書右丞相,監修國史,封壽國公。 五年二月,上表乞致政,不許。 九月,上諭汝礪曰:「昨日視朝,至午方罷。 卿老矣,不任久立,奏事畢,用寶之際,可先退坐,恐以勞致疾,反妨議政也。 」是月,復乞致仕,上諭之曰:「丞相之禮盡矣,然今廷臣誰如丞相者,而必欲求去乎,姑留輔朕可也。 」十月,躐遷榮祿大夫,仍諭曰:「丞相數求去,朕以社稷事重,故堅留之。 丞相老矣,而官猶未至二品,故特升兩階。 」十二月,上復諭曰:「向朕以卿年老,視朝之日侍立為勞,令用寶時退坐廊下,而卿違之,復侍立終朝,豈有司不為設榻耶?卿其勉從朕意。 」元光元年四月,汝礪跪奏事,上命起曰:「卿大臣也,所言皆社稷計。 朕之責卿,惟在盡誠,何事小謹,自今勿復爾也。 」 七月,上謂宰臣曰:「昔有言世宗太儉者,或曰不爾則安得廣畜積。 章宗時用度甚多,而得不闕乏者,蓋先朝有以遺之也。 」汝礪因進言曰:「儉乃帝王大德,陛下言及此,天下福也。 」九月,上又謂宰臣曰:「有功者雖有微過亦當貸之,無功者豈可貸耶?然有功者人喜謗議。 凡有以功過言于朕者,朕必深求其實,雖近侍為言不敢輕信,亦未嘗徇一己之愛憎也。 」汝礪因對曰:「公生明,偏生暗。 凡人多徇愛憎,不合公議。 陛下聖明,故能如是耳。 」 二年正月,復乞致政,上面諭曰:「今若從卿,始終之道俱盡,于卿甚安,在朕亦為美事。 但時方多故,而朕復不德,正賴舊人輔佐,故未能遂卿高志耳。 」汝礪固辭,竟不許,因謂曰:「朕每聞人有所毀譽,必求其實。 」汝礪對曰:「昔齊威王封即墨大夫,烹阿大夫及左右之嘗毀譽者,由是群臣恐懼,莫敢飾非,齊國大治。 陛下言及此,治安可期也。 」二月,上以汝礪年高,免朝拜,侍立久則憩于殿下,仍敕有司設榻焉。 三月,又乞致仕,復優詔不許。 上謂群臣曰:「人有才堪任事,而處心不正者,終不足貴。 」汝礪對曰:「其心不正而濟之以才,所謂虎而翼者也,雖古聖人亦未易知。 」上以為然。 他日復謂宰臣曰:「凡人處心善良而行事忠實,斯為難得。 若言巧心偽,亦復何用。 然善良者,人又多目為平常。 」汝礪對曰:「人材少全,亦隨其所長取之耳。 」上然之。 五月,上問宰執以修完京城樓櫓事,汝礪奏:「所用皆大木,顧今難得,方令計置。 」上曰:「朕宮中別殿有可用者即用之。 」汝礪對以不宜毀,上曰:「所居之外,毀亦何害,不癒于勞民遠致乎!」 哀宗初即位,諫官言汝礪欺君固位,天下所共嫉,宜黜之以厲百官。 哀宗曰:「昔惠帝言,我不如高帝,當守先帝法耳。 汝礪乃先帝立以為相者,又可黜歟!」又有投匿名書云:「高某不退當殺之。 」汝礪因是告老,優詔不許。 正大元年三月,薨,年七十一,配享宣宗廟。 為人慎密廉潔,能結人主知,然規守格法,循嘿避事,故為相十餘年未嘗有譴訶。 貪戀不去,當時士論頗以為譏雲。 張行信,字信甫,先名行忠,避莊獻太子諱改焉。 行簡弟也。 登大定二十八年進士第,累官銅山令。 明昌元年,以廉擢授監察御史。 泰和三年,同知山東西路轉運使,俄簽河東路按察司事。 四年四月,召見于泰和殿,行信因言二事,一依舊移轉吏目以除民害,一徐、邳地下宜麥,稅粟許納麥以便民。 上是其言,令尚書省議行之。 崇慶二年,為左諫議大夫。 時胡沙虎已除名為民,賂遺權貴,將復進用。 舉朝無敢言者,行信乃上章曰:「胡沙虎殘忍凶悖,跋扈強梁,媚結近習,以圖稱譽。 自其廢黜,士庶莫不忻悅。 今若復用,惟恐為害更甚前日,況利害之機更有大於此者。 」書再上,不報。 及胡沙虎弒逆,人甚危之,行信坦然不顧也。 是歲九月,宣宗即位,改元貞祐。 行信以皇嗣未立,無以系天下之望,上疏曰:「自古人君即位,必立太子以為儲副,必下詔以告中外。 竊見皇長子每遇趨朝,用東宮儀衛,及至丹墀,還列諸王班。 況已除侍臣,而今未定其禮,可謂名不正言不順矣。 昔漢文帝元年,首立子啟為太子者,所以尊祖廟、重社稷也。 願與大臣詳議,酌前代故事,早下明詔,以定其位,慎選宮僚,輔成德器,則天下幸甚。 」上嘉納之。 胡沙虎誅,上封事言正刑賞,辭載《胡沙虎傳》。 又言:「自兵興以來,將帥甚難其人,願陛下令重臣各舉所知,才果可用,即賜召見,褒顯獎諭,令其自效,必有奮命報國者。 昔李牧為趙將,軍功爵賞皆得自專,出攻入守不從中覆,遂能北破大敵,西抑強秦。 今命將若不以文法拘繩、中旨牽制,委任責成,使得盡其智能,則克複之功可望矣。 」上善其言。 時方擢任王守信、賈耐兒者為將,皆鄙俗不材、不曉兵律。 行信懼其誤國,上疏曰:「《易》稱『開國承家,小人勿用』。 聖人所以垂戒後世者,其嚴如此。 今大兵縱橫,人情洶懼,應敵興理,非賢智莫能。 狂子庸流,猥蒙拔擢,參預機務,甚無謂也。 」於是上皆罷之。 權元帥右都監內族訛可率兵五千護糧通州,遇兵輒潰,行信上章曰:「禦兵之道,無過賞罰,使其臨敵有所慕而樂於進,有所畏而不敢退,然後將士用命而功可成。 若訛可敗衄,宜明正其罪,朝廷寬容,一切不問,臣恐禦兵之道未盡也。 」詔報曰:「卿意具悉,訛可等已下獄矣。 」 第307頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《金史》
第307頁