卻說吳兵大半降魏,裴秀告司馬昭曰:「吳兵老小,盡在東南江、淮之地,今若留之,久必為變;不如坑之。 」鐘會曰:「不然。 古之用兵者,全國為上,戮其元惡而已。 若盡坑之,是不仁也。 不如放歸江南,以顯中國之寬大。 」昭曰:「此妙論也。 」遂將吳兵盡皆放歸本國。 唐咨因懼孫綝,不敢回國,亦來降魏。 昭皆重用,令分佈三河之地。 淮南已平。 正欲退兵,忽報西蜀姜維引兵來取長城,邀截糧草。 昭大驚,慌與多官計議退兵之策。 時蜀漢延熙二十年,改為景耀元年。 姜維在漢中,選川將兩員,每日操練人馬:一是蔣舒,一是傅僉。 二人頗有膽勇,維甚愛之。 忽報淮南諸葛誕起兵討司馬昭,東吳孫綝助之,昭大起兩都之兵,將魏太后並魏主一同出徵去了。 維大喜曰:「吾今番大事濟矣!」遂表奏後主,願興兵伐魏。 中散大夫譙周聽知,嘆曰:「近來朝廷溺于酒色,信任中貴黃皓,不理國事,只圖歡樂;伯約累欲征伐,不恤軍士:國將危矣!」乃作《仇國論》一篇,寄與姜維。 維拆封視之。 論曰:「或問:古往能以弱勝強者,其術何如?曰:處大國無患者,恆多慢;處小國有憂者,恆思善。 多慢則生亂;思善則生治,理之常也,故周文養民,以少取多;句踐恤眾,以弱斃強。 此其術也。 或曰:曩者楚強漢弱,約分鴻溝,張良以為民志既定則難動也,率兵追羽,終斃項氏;豈必由文王、句踐之事乎?曰:商、周之際,王侯世尊,君臣久固。 當此之時,雖有漢祖,安能仗劍取天下乎?及秦罷侯置守之後,民疲秦役,天下土崩,於是豪傑並爭。 今我與彼,皆傳國易世矣,既非秦末鼎沸之時,實有六國並據之勢,故可為文王,難為漢祖。 時可而後動,數合而後舉,故湯、武之師,不再戰而克,誠重民勞而度時審也。 如遂極武黷征,不幸遇難,雖有智者,不能謀之矣。 」姜維看畢,大怒曰:「此腐儒之論也!」擲之於地,遂提川兵來取中原。 乃問傅僉曰:「以公度之,可出何地?」僉曰:「魏屯糧草,皆在長城;今可逕取駱谷,度沈嶺,直到長城,先燒糧草,然後直取秦川,則中原指日可得矣。 」維曰:「公之見與吾計暗合也。 」即提兵逕取駱谷,度沈嶺,望長城而來。 卻說長城鎮守將軍司馬望,乃司馬昭之族兄也。 城內糧草甚多,人馬卻少。 望聽知蜀兵到,急與王真、李鵬二將,引兵離城二十里下寨。 次日,蜀兵來到,望引二將出陣。 姜維出馬,指望而言曰:「今司馬昭遷主于軍中,必有李傕、郭汜之意也,吾今奉朝廷明命,前來問罪,汝當早降。 若還愚迷,全家誅戮!」望大聲而答曰:「汝等無禮,數犯上國,如不早退,令汝片甲不歸!」言未畢,望背後王真挺槍出馬,蜀陣中傅僉出迎。 戰不十合,僉賣個破綻,王真便挺槍來刺;傅僉閃過,活捉真於馬上,便回本陣。 李鵬大怒,縱馬輪刀來救。 僉故意放慢,等李鵬將近,努力擲真於地,暗掣四楞鐵簡在手;鵬趕上舉刀待砍,傅僉偷身回顧,向李鵬面門只一簡,打得眼珠迸出,死於馬下。 王真被蜀軍亂槍刺死。 姜維驅兵大進。 司馬望棄寨入城,閉門不出。 維下令曰:「軍士今夜且歇一宿,以養鋭氣。 來日須要入城。 」次日平明,蜀兵爭先大進,一擁至城下,用火箭火炮打入城中。 城上草屋一派燒着,魏兵自亂。 維又令人取乾柴堆滿城下,一齊放火,烈焰衝天。 城已將陷,魏兵在城內嚎啕痛哭,聲聞四野。 正攻打之間,忽然背後喊聲大震。 維勒馬回看,只見魏兵鼓噪搖旗,浩浩而來。 維遂令後隊為前隊,自立於門旗下候之。 只見魏陣中一小將,全裝慣帶,挺槍縱馬而出,約年二十餘歲,面如傅粉,唇似抹朱,厲聲大叫曰:「認得鄧將軍否!」維自思曰:「此必是鄧艾矣。 」挺槍縱馬來迎。 二人抖擻精神,戰到三四十合,不分勝負。 那小將軍槍法無半點放閒。 維心中自思:「不用此計,安得勝乎?」便撥馬望左邊山路中而走。 那小將驟馬追來,維掛住了鋼槍,暗取雕弓羽箭射之。 那小將眼乖,早已見了,弓弦響處,把身望前一倒,放過羽箭。 維回頭看時,小將已到,挺槍來刺;維一閃,那槍從肋傍邊過,被維挾住。 那小將棄槍,望本陣而走。 維嗟嘆曰:「可惜!可惜!」再撥馬趕來。 追至陣門前,一將提刀而出曰:「姜維匹夫,勿趕吾兒!鄧艾在此!」維大驚。 原來小將乃艾之子鄧忠也。 維暗暗稱奇;欲戰鄧艾,又恐馬乏,乃虛指艾曰:「吾今日識汝父子也。 各且收兵,來日決戰。 」艾見戰場不利,亦勒馬應曰:「既如此,各自收兵,暗算者非丈夫也。 」於是兩軍皆退。 鄧艾據渭水下寨,姜維跨兩山安營。 艾見了蜀兵地理,乃作書與司馬望曰:「我等切不可戰,只宜固守。 待關中兵至時,蜀兵糧草皆盡,三面攻之,無不勝也。 今遣長子鄧忠相助守城。 」一面差人于司馬昭處求救。 卻說姜維令人于艾寨中下戰書,約來日大戰,艾佯應之。 次日五更,維令三軍造飯,平明佈陣等候。 艾營中偃旗息鼓,卻如無人之狀。 維至晚方回。 次日又令人下戰書,責以失期之罪。 艾以酒食待使,答曰:「微軀小疾,有誤相持,明日會戰。 」次日,維又引兵來,艾仍前不出。 如此五六番。 傅僉謂維曰:「此必有謀也,宜防之。 」維曰:「此必捱關中兵到,三面擊我耳。 吾今令人持書與東吳孫綝,使併力攻之。 」忽探馬報說:「司馬昭攻打壽春,殺了諸葛誕,吳兵皆降。 昭班師回洛陽。 便欲引兵來救長城。 」維大驚曰:「今番伐魏,又成畫餅矣,不如且回。 」正是:已嘆四番難奏績,又嗟五度未成功。 未知如何退兵,且看下文分解。 第一一三回 丁奉定計斬孫綝 姜維鬥陣破鄧艾 卻說姜維恐救兵到,先將軍器車仗,一應軍需,步兵先退,然後將馬軍斷後。 細作報知鄧艾。 艾笑曰:「姜維知大將軍兵到,故先退去。 不必追之,追則中彼之計也。 」乃令人哨探,回報果然駱穀道狹之處,堆積柴草,準備要燒追兵。 眾皆稱艾曰:「將軍真神算也!」遂遣使賫表奏聞。 於是司馬昭大喜,又加賞鄧艾。 卻說東吳大將軍孫綝,聽知全端、唐咨等降魏,勃然大怒,將各人家眷,盡皆斬之。 吳主孫亮,時年方十六,見綝殺戮太過,心甚不然。 一日出西苑,因食生梅,令黃門取蜜。 須臾取至,見蜜內有鼠糞數塊,召藏吏責之。 藏吏叩首曰:「臣封閉甚嚴,安有鼠糞?」亮曰:「黃門曾向爾求蜜食否?」藏吏曰:「黃門于數日前曾求蜜食,臣實不敢與。 」亮指黃門曰:「此必汝怒藏吏不與爾蜜,故置糞于蜜中,以陷之也。 」黃門不服。 亮曰:「此事易知耳。 若糞久在蜜中,則內外皆濕,若新在蜜中,則外濕內燥。 」命剖視之,果然內燥,黃門服罪。 亮之聰明,大抵如此。 雖然聰明,卻被孫綝把持,不能主張,綝令弟威遠將軍孫據入蒼龍宿衛,武衛將軍孫恩、偏將軍孫干、長水校尉孫闓分屯諸營。 第236頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《三國演義》
第236頁