思遠、晏從父弟也。 父羅雲,平西長史。 思遠八歲父卒,祖弘之及外祖新安太守羊敬元並棲退高尚,故思遠少無仕心。 宋建平王景素闢南徐州主簿,深見禮遇。 景素被誅,左右離散,思遠親視殯葬,手種松柏,與廬江何昌宇、沛郡劉璡上表理之,事感朝廷。 景素女廢爲庶人,思遠分衣食以相資贍。 年長,爲備笄總,訪求素對,傾家送遣。 齊建元初,歷竟陵王司徒錄事參軍、太子中舍人。 文惠太子與竟陵王子良素好士,並蒙賞接。 思遠求出爲遠郡,除建安內史。 長兄思玄卒,思遠友于甚至,表乞自解,不許。 及祥日又固陳,武帝乃許之。 仍除中書郎、大司馬諮議。 詔舉士,竟陵王子良薦思遠及吳郡顧暠之、陳郡殷叡。 時邵陵王子貞爲吳郡,除思遠爲吳郡丞,以本官行郡事,論者以爲得人。 後拜御史中丞。 臨海太守沈昭略臓私,思遠依事劾奏,明帝及思遠從兄晏、昭略叔父文季並請止之,思遠不從,案事如故。 建武中,遷吏部郎。 思遠以晏爲尚書令,不欲並居內台權要之職,上表固讓,乃改授司徒左長史。 初明帝廢立之際,思遠謂晏曰:「兄荷武帝厚恩,今一旦贊人如此事,彼或可以權計相須,未知兄將何以自立。 及此引決,猶可保全門戶,不失後名。 」晏曰:「方噉粥,未暇此事。 」及拜驃騎,會子弟,謂思遠兄思征曰:「隆昌之末,阿戎勸吾自裁,若用其語,豈有今日。 」思遠遽應曰:「如阿戎所見,猶未晚也。 」晏既不能謙退,位處朝端,事多專斷,內外要職,並用門生,帝外跡甚美,內相疑異。 思遠謂曰:「時事稍異,兄覺不?凡人多拙于自謀,而巧於謀人。 」晏默然不答。 思遠退後,晏方嘆曰:「天下人遂勸人自殺。 」旬日,晏及禍。 明帝后知思遠有此言,謂江祏曰:「王晏早用思遠語,當不至此。 」 思遠立身簡潔,諸客有詣己者,覘知衣服垢穢,方便不前,形儀新楚,乃與促膝。 雖然,及去之後,猶令二人交帚拂其坐處。 明帝從祖弟季敞性甚豪縱,使詣思遠,令見禮度。 都水使者李珪之常曰:「見王思遠終日匡坐,不妄言笑,簪帽衣領,無不整潔,便憶丘明士。 見明士蓬頭散帶,終日酣醉,吐論從橫,唐突卿宰,便復憶見思遠。 」言其兩反也。 上既誅晏,思遠遷爲侍中,掌優策及起居注。 卒,年四十九,贈太常,諡曰貞子。 思遠與顧暠之善,暠之卒後,家貧,思遠迎其妻子,經恤甚至。 暠之字士明,少孤好學,有義信,位太子中舍人,兼尚書左丞。 王韶之字休泰,胡之從孫而敬弘從祖弟也。 祖羡之,鎮軍掾。 父偉之,少有志尚,當世詔命表奏,輒手自書寫。 太元、隆安時事,大小悉撰錄。 位本國郎中令。 韶之家貧好學,嘗三日絶糧而執卷不輟,家人誚之曰:「困窮如此,何不耕?」答曰:「我常自耕耳。 」父偉之爲烏程令,韶之因居縣境。 好史籍,博涉多聞。 初爲衛將軍謝琰行參軍,得父舊書,因私撰晉安帝陽秋。 及成,時人謂宜居史職,即除着作佐郎,使續後事,訖義熙九年。 善敍事,辭論可觀。 遷尚書祠部郎。 晉帝自孝武以來常居內殿,武官主書於中通呈,以省官一人管詔誥,住西省,因謂之西省郎。 傅亮、羊徽相代在職。 義熙十一年,宋武帝以韶之博學有文辭,補通直郎,領西省事,轉中書侍郎。 晉安帝之崩,武帝使韶之與帝左右密加酖毒。 恭帝即位,遷黃門侍郎,領着作,西省如故。 凡諸詔黃皆其辭也。 武帝受命,加驍騎將軍,黃門如故。 西省職解,復掌宋書。 坐璽封謬誤,免黃門,事在謝晦傳。 韶之爲晉史,序王珣貨殖,王廞作亂。 珣子弘、廞子華並貴顯,韶之懼爲所陷,深附結徐羡之、傅亮等。 少帝即位,遷侍中。 出爲吳郡太守。 羡之被誅,王弘入相,領揚州刺史。 弘雖與韶之不絶,諸弟未相識者皆不復往來。 韶之在郡,常慮爲弘所繩,夙夜勤勵,政績甚美,弘亦抑其私憾,文帝兩嘉之。 韶之稱爲良守。 征爲祠部尚書,加給事中。 坐去郡長取送故,免官。 後爲吳興太守,卒。 撰孝傳三卷,文集行于世。 宋廟歌辭,韶之所制也。 子曄,位臨賀太守。 王悅之字少明,晉右軍將軍羲之曾孫也。 祖獻之,中書令。 父靖之,司徒左長史,爲劉穆之所厚,就穆之求侍中,如此非一。 穆之曰:「卿若不求,久自得之。 」遂不果。 悅之少厲清操,亮直有風檢。 爲吏部郎,鄰省有會同者,遺悅之餅一甌。 辭不受,曰:「此費誠小,然少來不願當之。 」宋明帝泰始中爲黃門郎、御史中丞。 上以其廉介,賜良田五頃,以爲侍中,在門下盡其心力。 掌檢校禦府太官太醫諸署。 時承奢忲之後,奸竊者衆,悅之按覆無所避,得奸巧甚多,於是衆署共咒詛。 悅之病甚,恆見兩烏衣人捶之。 及卒,上乃收典掌者十許人,桎梏之送淮陰,密令度瓜步江,投之中流。 王準之字元魯,晉尚書仆射彬玄孫也。 曾祖彪之,位尚書令,祖臨之、父訥之並御史中丞。 彪之博聞多識,練悉朝儀,自是家世相傳,並諳江左舊事,緘之青箱,世謂之王氏青箱學。 準之兼明禮傳,贍于文辭。 桓玄篡位,以爲尚書祠部郎。 宋武帝起兵,爲太尉主簿。 出爲山陰令,有能名,預討盧循功,封都亭侯。 宋台建,除御史中丞,爲百僚所憚。 自彪之至準之四世居此職。 準之嘗作五言詩,范泰嘲之:「卿唯解彈事耳。 」準之正色答:「猶差卿世載雄狐。 」坐世子左衛率謝靈運殺人不舉,免官。 武帝受命,拜黃門侍郎。 永初中奏曰:「鄭玄注禮:三年之喪,二十七月而吉。 古今學者多謂得禮之宜。 晉初用王肅議,祥禫共月,故二十五月而除。 遂以爲制。 江左以來,唯晉朝施用,搢紳之士多遵玄義。 夫先王制禮,以大順群心,‘喪也寧戚’,着自前經。 今大宋開泰,品物遂理,愚謂宜同即物情,以玄義爲制。 朝野一禮,則家無殊俗。 」從之。 元嘉中,歷位侍中,都官尚書,改領吏部,出爲丹陽尹。 準之究識舊儀,問無不對。 時大將軍彭城王義康錄尚書事,每嘆曰:「何須高論玄虛,正得如王準之兩三人,天下便足。 」然寡風素,情悁急,不爲時流所重。 撰儀注,咸見遵用。 卒,贈太常。 子輿之,征虜主簿。 輿之子進之,仕齊位給事黃門侍郎,扶風太守。 梁武帝之舉兵也,所在回應,鄰郡多請進之同遣修謁。 進之曰:「非吾志也。 」竟不行。 武帝嘉之。 梁台建,歷尚書左丞,廣平、天門二郡太守,左衛將軍,封建甯公。 進之子清,位散騎常侍,金紫光祿大夫,鎮東府長史,新野、東陽二郡太守,安南將軍,封中廬公。 承聖末,陳武帝殺太尉王僧辯,遣文帝攻僧辯婿杜龕,龕告難於清,引兵援龕,大敗陳文帝于吳興,追奔至晉陵。 時廣州刺史歐陽頠亦同清援龕,中更改異,殺清而歸陳武帝。 子猛。 猛字世雄,本名勇。 五歲而父清遇害,陳文帝軍度浙江,訪之,將加夷滅。 母韋氏攜之遁于會稽,遂免。 及長勤學不倦,博涉經史,兼習孫、吳兵法。 以父遇酷,終文帝之世不聽音樂,蔬食布衣,以喪禮自處。 宣帝立,乃始求位。 太建初,釋褐鄱陽王府中兵參軍,再遷永陽王府錄事參軍。 第102頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《南史》
第102頁