始革大理,以泰爲廷尉卿,再歷侍中,後爲都官尚書。 泰能接人士,故每願其居選官。 頃之,爲吏部尚書,衣冠屬望。 未及選舉,仍疾,改除散騎常侍、左驍騎將軍,未拜,卒,諡夷。 子廓。 志字次道,慈之弟也。 九歲,居所生母憂,哀容毀瘠,爲中表所異。 弱冠,選尚宋孝武女安固公主,拜駙馬都尉。 褚彥回爲司徒,引志爲主簿。 謂其父僧虔曰:「朝廷之恩,本爲殊特,所可光榮,在屈賢子。 」 累遷宣城內史,清謹有恩惠。 郡人張倪、吳慶爭田,經年不決。 志到官,父老相謂曰:「王府君有德政,吾鄉裡乃有如此爭。 」倪、慶因相攜請罪,所訟地遂成閒田。 後爲東陽太守,郡獄有重囚十餘,冬至日,悉遣還家,過節皆反,唯一人失期。 志曰:「此自太守事,主者勿憂。 」明旦果至,以婦孕。 吏人益歎服之。 爲吏部尚書,在選以和理稱。 崔慧景平,以例加右軍將軍,封臨汝侯。 固讓,改領右衛將軍。 及梁武軍至,城內殺東昏,百僚署名送首。 志嘆曰:「冠雖弊,可加足乎?」因取庭樹葉捼服之,僞悶不署名。 梁武覽箋無志署,心嘉之,弗以讓也。 霸府開,爲驃騎大將軍長史,梁台建,位散騎常侍、中書令。 天監初,爲丹陽尹,爲政清靜。 部下有寡婦無子,姑亡舉責以斂,葬既而無以還之。 志湣其義,以俸錢償焉。 時年饑,每旦爲粥于郡門以賦百姓,衆悉稱惠。 常懷止足,謂諸子侄曰:「謝莊在宋孝武時,位止中書令,吾自視豈可過之。 」三年,爲散騎常侍、中書令,因多謝病,簡通賓客。 九年,還爲散騎常侍、金紫光祿大夫,卒。 志善草隷,當時以爲楷法。 齊游擊將軍徐希秀亦號能書,常謂志爲「書聖」。 志家居建康禁中裡馬糞巷。 父僧虔門風寬恕,志尤惇厚,所歷不以罪咎劾人。 門下客嘗盜脫志車幰賣之,志知而不問,待之如初。 賓客遊其門者,專蓋其過而稱其善。 兄弟子侄皆篤實謙和,時人號馬糞諸王爲長者。 普通四年,志改葬,武帝厚賻贈之,諡曰安。 有五子:緝、休、諲、操、素。 志弟揖位太中大夫,揖子筠。 筠字元禮,一字德柔,幼而警悟,七歲能屬文。 年十六,爲芍藥賦,其辭甚美。 及長,清靜好學,與從兄泰齊名。 沈約見筠,以爲似外祖袁粲,謂仆射張稷曰:「王郎非唯額類袁公,風韻都欲相似。 」稷曰:「袁公見人輒矜嚴,王郎見人必娛笑。 唯此一條,不能酷似。 」 仕爲尚書殿中郎,王氏過江以來,未有居郎署,或勸不就,筠曰:「陸平原東南之秀,王文度獨步江東。 吾得比蹤昔人,何所多恨。 」乃欣然就職。 沈約每見筠文咨嗟,嘗謂曰:「昔蔡伯喈見王仲宣,稱曰王公之孫,吾家書籍悉當相與。 仆雖不敏,請附斯言。 自謝朓諸賢零落,平生意好殆絶,不謂疲暮復逢于君。 」約于郊居宅閣齋,請筠爲草木十詠書之壁,皆直寫文辭,不加篇題。 約謂人曰:「此詩指物程形,無假題署。 」約制郊居賦,構思積時,猶未都畢,示筠草。 筠讀至「雌霓」。 累遷太子洗馬,中舍人,並掌東宮管記。 昭明太子愛文學士,常與筠及劉孝綽、陸倕、到洽、殷鈞等游宴玄圃,太子獨執筠袖,撫孝綽肩曰:「所謂左把浮丘袖,右拍洪崖肩。 」其見重如此。 筠又與殷鈞以方雅見禮。 後爲中書郎,奉敕制開善寺寶志法師碑文,辭甚麗逸。 又敕撰中書表奏三十捲,及所上賦頌都爲一集。 後爲太子家令,復掌管記。 普通元年,以母憂去職。 筠有孝性,毀瘠過禮。 中大通二年,爲司徒左長史。 三年,昭明太子薨,敕制哀策文,復見嗟賞。 尋出爲臨海太守,在郡侵刻,還資有芒屩兩舫,他物稱是。 爲有司奏,不調累年。 後歷秘書監,太府卿,度支尚書,司徒左長史。 及簡文即位,爲太子詹事。 筠家累千金,性儉嗇,外服粗弊,所乘牛嘗飼以青草。 及遇亂,舊宅先爲賊焚,乃寓居國子祭酒蕭子云宅。 夜忽有盜攻,懼墜井,卒,時年六十九。 家人十三口同遇害,人棄屍積于空井中。 筠狀貌寢小,長不滿六尺。 性弘厚,不以藝能高人。 而少擅才名,與劉孝綽見重當時。 其自序云:「餘少好抄書,老而彌篤,雖偶見瞥觀,皆即疏記。 後重省覽,歡興彌深。 習與性成,不覺筆倦。 自年十三四,建武二年乙亥,至梁大同六年,四十六載矣。 幼年讀五經,皆七八十遍。 愛左氏春秋,吟諷常爲口實。 廣略去取,凡三過五抄,余經及周官、儀禮、國語、爾雅、山海經、本草並再抄,子史諸集皆一遍。 未嘗倩人假手,並躬自抄錄,大小百餘卷。 不足傳之好事,蓋以備遺忘而已。 」又與諸兒書論家門集云:「史傳稱安平崔氏及汝南應氏並累葉有文才,所以范蔚宗雲崔氏雕龍。 然不過父子兩三世耳,非有七葉之中,名德重光,爵位相繼,人人有集,如吾門者也。 沈少傅約常語人云∶‘吾少好百家之言,身爲四代之史。 自開闢以來,未有爵位蟬聯、文才相繼如王氏之盛也。 ’汝等仰觀堂構,思各努力。 」筠自撰其文章,以一官爲一集,自洗馬、中書、中庶、吏部、左佐、臨海、太府各十捲,尚書三十捲,凡一百卷,行于世。 子祥,仕陳位黃門侍郎。 揖弟彬。 彬字思文,好文章,習篆隷,與志齊名。 時人爲之語曰:「三真六草,爲天下寶。 」齊武帝起舊宮,彬獻賦,文辭典麗。 尚齊高帝女臨海長公主,拜駙馬都尉。 仕齊,歷太子中庶子,徙永嘉太守。 卜室于積穀山,有終焉之志。 梁天監中,歷吏部尚書、秘書監。 卒,諡惠。 彬立身清白,推賢接士,有士君子風。 彬弟寂。 寂字子玄,性迅動,好文章。 讀范滂傳,未嘗不嘆悒。 王融敗後,賓客多歸之。 齊建武初,欲獻中興頌,兄志謂曰:「汝膏粱年少,何患不達?不鎮之以靜,將恐貽譏。 」寂乃止。 位秘書郎。 卒年二十一。 論曰:王曇首之才器,王僧綽之忠直,其世祿不替也,豈徒然哉。 仲寶雅道自居,早懷伊、呂之志,竟而逢時遇主,自致宰輔之隆,所謂衣冠禮樂盡在是矣。 齊有人焉,于斯爲盛。 其餘文雅儒素,各稟家風,箕裘不墜,亦云美矣。 卷二十三 列傳第十三 王誕王華王惠王彧 盧循據廣州,以誕爲其平南府長史,甚賓禮之。 誕久客思歸,乃說循曰:「下官與劉鎮軍情味不淺,若得北歸,必蒙任寄。 」時廣州刺史吳隱之亦爲循所拘留,誕又曰:「將軍今留吳公,公私非計。 孫伯符豈不欲留華子魚,但以一境不容二君耳。 」於是誕及隱之俱得還。 誕爲宋武帝太尉長史,盡心歸奉,帝甚仗之。 盧循自蔡洲南走,劉毅固求追討。 誕密白帝曰:「公既平廣固,覆滅盧循,則功蓋終古,勛無與二。 如此大威,豈可使餘人分之?毅與公同起布衣,一時相推耳,今既喪敗,不宜復使立功。 」帝納其說。 後爲吳國內史,母憂去職。 武帝伐劉毅,起爲輔國將軍,誕固辭,以墨絰從行。 時諸葛長人行太尉留府事,心不自安,武帝甚慮之。 毅既平,誕求先下。 帝曰:「長人似有自疑心,卿詎宜便去?」誕曰:「長人知下官蒙公垂盼,今輕身單下,必當以爲無虞,可少安其意。 」帝笑曰:「卿勇過賁、育矣。 」於是先還。 後卒,追封作唐縣五等侯。 第94頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《南史》
第94頁