元徽中,爲吏部尚書,尋加散騎常侍,轉右仆射。 升明二年,爲尚書令。 嘗爲飛白書題尚書省壁曰:「圓行方止,物之定質,修之不已則溢,高之不已則慄,馳之不已則躓,引之不已則疊,是故去之宜疾。 」當時嗟賞,以比坐右銘。 兄子儉每覲見,輒勖以前言往行、忠貞止足之道。 雅好文史,解音律,以朝廷禮樂,多違正典,人間競造新聲。 時齊高帝輔政,僧虔上表請正聲樂,高帝乃使侍中蕭惠基調正清商音律。 齊受命,轉侍中、丹陽尹。 郡縣獄相承有上湯殺囚,僧虔上言:「湯本救疾,而實行冤暴,若罪必入重,自有正刑,若去惡宜疾,則應先啓,豈有死生大命,而潛制下邑。 」上納其言而止。 文惠太子鎮雍州,有盜發古塚者,相傳雲是楚王塚,大獲寶物:玉履、玉屏風、竹簡書、青絲綸。 簡廣數分,長二尺,皮節如新。 有得十餘簡以示僧虔,雲是科鬥書考工記,周官所闕文也。 高帝素善書,篤好不已,與僧虔賭書畢,謂曰:「誰爲第一?」對曰:「臣書第一,陛下亦第一。 」帝笑曰:「卿可謂善自爲謀。 」或雲帝問:「我書何如卿?」答曰:「臣正書第一,草書第二;陛下草書第二,而正書第三。 臣無第三,陛下無第一。 」帝大笑曰:「卿善爲辭;然天下有道,丘不與易也。 」帝示僧虔古蹟十一卷,就求能書人名。 僧虔得人間所有卷中所無者:吳大皇帝、景帝、歸命侯書,桓玄書,及王丞相導、領軍洽、中書令瑉、張芝、索靖、衛伯儒、張翼十一卷,奏之。 又上羊欣所撰能書人名一卷。 遷湘州刺史,侍中如故。 清簡不營財産,百姓安之。 武帝即位,以風疾欲陳解,遷侍中、左光祿大夫、開府儀同三司。 僧虔少時,群從並會,客有相之云:「僧虔年位最高,仕當至公,餘人莫及。 」及此授,僧虔謂兄子儉曰:「汝任重於朝,行當有八命之禮,我若復此授,一門有二台司,實所畏懼。 」乃固辭,上優而許之。 客問其故,僧虔曰:「吾榮位已過,無以報國,豈容更受高爵,方貽官謗邪。 」儉既爲朝宰,起長梁齋,制度小過,僧虔視之不悅,竟不入戶。 儉即日毀之。 永明三年薨,時年六十。 追贈司空,侍中如故。 諡簡穆。 僧虔頗解星文,夜坐見豫章分野當有事故,時僧虔子慈爲豫章內史,慮有公事;少時而僧虔薨,棄郡奔赴。 時有前將軍陳天福,坐討唐宇之於錢唐掠奪百姓財物棄市。 先是天福將行,令家人豫作壽塚,未至東,又信催速就。 塚成而得罪,因以葬焉。 又宋世光祿大夫劉鎮之年三十許,病篤,已辦凶具;既而疾愈,因畜棺以爲壽,九十餘乃亡,此器方用。 因此而言,天道未易知也。 僧虔論書云:「宋文帝書,自言可比王子敬。 時議者云,‘天然勝羊欣,功夫少於欣’。 王平南廙,右軍叔,過江,右軍之前以爲最。 亡曾祖領軍書,右軍云:‘弟書遂不減吾。 ’變古制,今惟右軍。 領軍不爾,至今猶法鍾、張。 亡從祖中書令書,子敬云:‘弟書如騎騾,駸駸恆欲度驊騮前。 ’庾征西翼書,少時與右軍齊名,右軍後進,庾猶不分。 在荊州與都下人書云:‘小兒輩賤家鷄,皆學逸少書,須吾下當比之。 ’張翼,王右軍自書表,晉穆帝令翼寫題後答,右軍當時不別,久後方悟,雲‘小人幾欲亂真’。 張芝、索靖、韋誕、鍾會、二衛,並得名前代,無以辨其優劣,唯見其筆力驚異耳。 張澄當時亦呼有意。 郗愔章草亞於右軍。 郗嘉賓草亞於二王,緊媚過其父。 桓玄自謂右軍之流,論者以比孔琳之。 謝安亦入能書錄,亦自重,爲子敬書嵇康詩。 羊欣書見重一時,親受子敬。 行書尤善,正乃不稱名。 孔琳之書,天然縱放,極有筆力,規矩恐在羊欣後。 丘道護與羊欣俱面受子敬,故當在欣後。 范曄與蕭思話同師羊欣,後小叛,既失故步,爲復小有意耳。 蕭思話書,羊欣之影,風流趨好,殆當不減,筆力恨弱。 謝綜書,其舅雲緊生起。 是得賞也,恨少媚好。 謝靈運書乃不倫,遇其合時,亦得入流。 賀道力書亞丘道護。 庾昕學右軍,亦欲亂真矣。 」 僧虔嘗自書讓尚書令表,辭制既雅,筆跡又麗,時人以比子敬崇賢。 吳郡顧寶先卓越多奇,自以伎能,僧虔乃作飛白以示之。 寶先曰:「下官今爲飛白屈矣。 」僧虔着書賦,儉爲注序甚工。 僧虔宋世嘗有書誡子曰: 知汝恨吾未許汝學,欲自悔厲,或以闔棺自欺,或更擇美業,且得有慨,亦慰窮生。 但亟聞斯唱,未睹其實,吾未信汝,非徒然也。 往年有意于史,取三國志聚置床頭,百日許,復徙業就玄。 汝曾未窺其題目,未辨其指歸,而終日自欺人,人不受汝欺也。 由吾不學,無以爲訓,然重華無嚴父,放勛無令子,亦各由己耳。 汝輩竊議,亦當雲‘阿越不學,何忽自課’?汝見其一耳,不全爾也。 設令吾學如馬、鄭,亦復甚勝,復倍不如,今亦必大減,致之有由,從身上來也。 汝今壯年,自勤數倍,許勝劣及吾耳。 吾在世雖乏德素,要復推排人間數十許年,故是一舊物,人或以比數汝耳。 即化之後,若自無調度,誰復知汝事者。 舍中亦有少負令譽、弱冠越超清級者,于時王家門中,優者龍鳳,劣猶虎豹。 失蔭之後,豈龍虎之議?況吾不能爲汝蔭,政應各自努力耳。 或有身經三公,蔑爾無聞,布衣寒素,卿相屈體,父子貴賤殊,兄弟聲名異,何也?體盡讀數百卷書耳。 吾今悔無所及,欲以前車誡爾後乘也。 汝年入立境,方應從宦,兼有室累,何處復得下帷如王郎時邪?各在爾身已切,豈復關吾邪!鬼唯知愛深松茂柏,寧知子弟毀譽事。 因汝有感,故略敘胸懷。 子慈。 慈字伯寶。 年八歲,外祖宋太宰江夏王義恭迎之內齋,施寶物恣所取,慈取素琴石硯及孝子圖而已,義恭善之。 袁淑見其幼時,撫其背曰;「叔慈內潤也。 」 少與從弟儉共書學。 謝鳳子超宗嘗候僧虔,仍往東齋詣慈。 慈正學書,未即放筆,超宗曰:「卿書何如虔公?」慈曰:「慈書比大人,如鷄之比鳳。 」超宗狼狽而退。 十歲時,與蔡興宗子約入寺禮佛,正遇沙門懺,約戲慈曰:「衆僧今日可謂虔虔。 」慈應聲曰:「卿如此,何以興蔡氏之宗。 」歷位吳郡太守,大司馬長史,侍中,領步兵校尉,司徒左長史。 慈患腳,齊武帝敕王晏:「慈有微疾,不能騎,聽乘車在仗後。 」江左以來少例也。 慈妻劉彥節女,子觀尚武帝長女吳縣公主,修婦禮,姑未嘗交答。 江夏王鋒爲南徐州,王妃,慈女也,以慈爲東海太守,行南徐州府州事。 還爲冠軍將軍、廬陵王中軍長史,未拜,永明九年卒。 贈太常,諡懿。 子泰。 泰字仲通,幼敏悟。 年數歲時,祖母集諸孫侄,散棗慄于床,群兒競之,泰獨不取。 問其故,對曰:「不取自當得賜。 」由是中表異之。 少好學,手所抄寫二千許卷。 及長,通和溫雅,家人不見喜慍之色。 姊夫齊江夏王鋒爲齊明帝害,外生蕭子友並孤弱,泰資給撫訓,逾于子侄。 梁天監元年爲秘書丞。 自齊永元之末,後宮火延燒秘書,圖書散亂殆盡。 泰表校定繕寫,武帝從之。 歷中書侍郎,掌吏部,仍即真。 自過江,吏部郎不復典大選,令史以下,小人求競者輻湊前後,少能稱職。 泰爲之,不爲貴賤請屬易意,天下稱平。 轉黃門侍郎,每預朝宴,刻燭賦詩,文不加點,帝深賞嘆。 沈約常曰:「王有養、炬,謝有覽、舉。 」養,泰小字,炬,筠小字也。 第93頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《南史》
第93頁