玄載弟玄邈字彥遠,仕宋位青州刺史。 齊高帝之鎮淮陰,爲宋明帝所疑,乃北勸魏,遣書結玄邈。 玄邈長史房叔安進曰:「夫布衣韋帶之士,銜一餐而不忘,義使之然也。 今將軍居方州之重,托君臣之義,無故舉忠孝而棄之,三齊之士寧蹈東海死耳,不敢隨將軍也。 」玄邈意乃定。 仍使叔安使建鄴,發高帝謀。 高帝于路執之,並求玄邈表。 叔安答曰:「寡君使表上天子,不上將軍。 且仆之所言,利國家而不利將軍,無所應問。 」荀伯玉勸殺之,高帝曰:「物各爲主,無所責也。 」玄邈罷州還,高帝涂中要之,玄邈嚴軍直過。 還都,啓宋明帝,稱高帝有異謀,高帝不恨也。 升明中,高帝引爲驃騎司馬、泰山太守。 玄邈甚懼,高帝待之如初。 再遷西戎校尉、梁南秦二州刺史,封河陽縣侯,兄弟同時爲方伯。 齊建元初,亡命李烏奴作亂梁部,玄邈使人僞降烏奴,告之曰:「王使君兵弱,攜愛妾二人已去矣。 」烏奴喜,輕兵襲州城,玄邈奇兵破之。 高帝聞之曰:「玄邈果不負吾。 」 延興元年,爲中護軍。 明帝使玄邈往江州殺晉安王子懋,玄邈苦辭不行,及遣王廣之往廣陵取安陸王子敬,玄邈不得已奉旨。 建武中,卒於護軍,贈雍州刺史,諡壯侯。 叔安字子仁,清河人。 高帝即位,懷其忠正,時爲益州司馬、甯蜀太守,就拜前將軍。 方用爲梁州,會病卒。 帝嘆曰:「叔安節義,古人中求之耳,恨不至方伯而終。 」子長瑜,亦有義行,永明中,爲州中從事。 論曰:自晉室播遷,來宅揚、越,關邊遙阻,汧、隴遐荒,區甸分其內外,山河判其表裡。 桓溫一代英人,志移晉鼎,自非兵屈霸上,戰衄枋頭,則光宅之運,中年允集。 宋武帝屈起布衣,非藉人譽,一旦驅率烏合,奄興霸緒,功雖有餘而德猶未洽。 非樹奇功于難立,震大威于四海,則不能成配天之業,一異同之心。 故須外積武功,以收人望。 及金墉請吏,元勛既立,心欲掛旆龍門,折衝冀、趙,跨功桓氏,取高昔人。 方復觀兵崤、渭,陳師天嶮。 及靈威薄震,重關自闢,故知英算所包,先勝而後戰也。 王鎮惡推鋒直指,前無強陣,爲宋方叔,其壯矣乎。 朱齡石、超石、毛修之、傅弘之等,以歸衆難固之情,逢英勇乘機之運,以至顛陷,爲不幸矣。 修之滑台之守,有疏勒之難,苟誠節在焉,所在爲重,其取榮大國,豈徒然哉。 終假道自歸,首丘之義也。 玄謨封狼之心,雖簡帝念;然天方相魏,人豈能支。 宋氏以三吳之弱卒,當八州之勁勇,欲以邀勝,不亦難乎。 蹙境亡師,固其宜也。 觀夫慶之言,可謂達于時變。 瞻傲佷不悔,卒至亡軀,然齊武追恨魚服,匹夫懼矣。 玄邈行己之度,有士君子之風乎。 卷十七 列傳第七 劉敬宣劉懷肅劉粹孫處蒯恩向靖劉鍾虞丘進孟懷玉胡藩劉康祖 起家王恭前軍參軍,又參會稽世子元顯征虜軍事。 隆安二年,王恭起兵京口,以誅司馬尚之爲名,牢之時爲恭前軍司馬。 恭以豪戚自居,甚相陵忽,牢之心不能平。 及恭此舉,使牢之爲前鋒,牢之遣敬宣襲恭,敗之。 元顯以敬宣爲後將軍諮議參軍。 三年,孫恩爲亂,牢之自表東討,敬宣請以騎傍南山趣其後。 吳賊畏馬,又懼首尾受敵,遂大敗之,進平會稽。 遷後軍從事中郎。 宋武帝既累破祅賊,功名日盛,敬宣深相憑結。 元顯進號驃騎,敬宣仍隨府轉。 元顯驕肆,群下化之,敬宣每預宴會,調戲無所酬答,元顯甚不悅。 元興元年,牢之南討桓玄,元顯爲征討大都督,日夜昏酣。 牢之以道子昏闇,元顯淫凶,慮平玄之日,亂政方始;會玄遣信說牢之,牢之慾假手于玄誅執政,然後乘玄之隙,可以得志天下。 將許玄降。 敬宣諫恐玄威望既成,則難圖。 牢之怒曰:「吾豈不知今日取之如反覆手,但平後令我奈驃騎何?」遣敬宣爲任。 玄既得志,害元顯,廢道子,以牢之爲會稽太守。 牢之與敬宣謀襲玄,期以明旦。 爾日大霧,府門晚開,日旰,敬宣不至。 牢之謂謀泄,欲奔廣陵,而敬宣還京口迎家。 牢之謂已爲玄禽,乃縊而死。 敬宣奔喪,哭畢,就司馬休之、高雅之等俱奔洛陽,往來長安,求救于姚興,後奔慕容德。 敬宣素明天文,知必有興復晉室者。 尋夢丸土服之,覺而喜曰:「丸者,桓也,桓吞,吾當複本土乎。 」乃結青州大姓諸崔、封謀滅德,推休之爲主。 時德司空劉軌大被任,高雅之又要軌,謀泄,乃相與殺軌而去。 會宋武帝平京口,手書召敬宣,即馳還,襲封武岡縣男,後拜江州刺史。 劉毅之少,人或以雄桀許之。 敬宣曰:「此人外寬內忌,自伐而尚人,若一旦遭逢,當以陵上取禍。 」毅聞深恨。 及在江陵,知敬宣還,尋知爲江州,大駭惋。 敬宣愈不自安。 安帝反正,自表求解。 武帝恩款周洽,所賜莫與爲比。 敬宣女嫁,賜錢三百萬,雜彩千匹。 帝方大相寵任,欲令立功。 義熙三年,表遣敬宣伐蜀。 博士周祗諫,以爲「道遠運漕難繼,毛修之家讎不雪,不應以得死爲恨。 劉敬宣蒙生存之恩,亦宜性命仰答。 將軍欲驅二死之甘心,忘國家之重計,愚情竊所未安」。 不從。 假敬宣節,監征蜀諸軍事。 敬宣至黃武,去成都五百里,食盡,遇疾疫而還。 爲有司奏免官。 五年,武帝伐慕容超,除中軍諮議參軍,與兗州刺史劉藩大破超軍,進圍廣固,屢獻規略。 盧循逼建鄴,敬宣分領鮮卑獸斑突騎,置陣甚整。 循走,仍從南討,爲左衛將軍。 敬宣寬厚,善待士,多伎藝,弓馬音律,無事不善。 尚書仆射謝混美才地,少所交納,與敬宣遇便盡禮。 或問混:「卿未嘗輕交,而傾蓋劉壽,何也?」混曰:「孔文舉禮太史子義,天下豈有非之邪。 」 初,敬宣蜀還,劉毅欲以重法繩之。 武帝既相任待,又何無忌謂不宜以私憾傷至公。 毅雖止,猶謂武帝曰:「平生之舊,豈可孤信?光武悔之於龐萌,曹公失之於孟卓。 宜深慎之。 」毅出爲荊州,謂敬宣曰:「欲屈卿爲長史、南蠻,豈有見輔意乎?」敬宣懼禍,以告武帝。 帝笑曰:「但令老兄平安,必無過慮。 」後領冀州刺史。 時帝西討劉毅,豫州刺史諸葛長人監太尉軍事,貽敬宣書曰:「盤龍狼戾專恣,自取夷滅。 異端將盡,世路方夷,富貴之事,相與共之。 」敬宣報曰:「下官常懼福過災生,實思避盈居損。 富貴之旨,非所敢當。 」便以長人書呈,帝謂王誕曰:「阿壽故爲不負我。 」 十一年,進號右軍將軍。 時晉宗室司馬道賜爲敬宣參軍。 會武帝西征司馬休之,而道賜乃陰結同府闢閭道秀、左右小將王猛子等謀反。 道賜自號齊王,規據廣固,舉兵應休之。 猛子取敬宣刀殺敬宣,文武佐吏即討道賜、道秀、猛子斬之。 先是敬宣嘗夜與僚佐宴,空中有投一隻芒屩于坐,墜敬宣食盤上,長三尺五寸,已經人着,耳鼻間並欲壞,頃之而敗。 喪至,武帝臨哭甚哀。 子光祖嗣。 宋受禪,國除。 劉懷肅,彭城人,宋武帝從母兄也。 家世貧窶,而躬耕好學。 仕晉爲費令。 及聞武帝起義,棄縣來奔。 義熙元年,爲輔國將軍、淮南歷陽二郡太守。 二年,又領劉毅撫軍司馬,以建義功,封東興縣侯。 其冬,桓石綏、司馬國璠、陳襲于胡桃山聚衆爲寇,懷肅討破之。 江、淮間群蠻及桓氏餘黨爲亂,懷肅自請討之,及行失旨,毅上表免懷肅官。 三年卒,追贈左將軍。 無子,弟懷慎以子蔚祖嗣,位江夏內史。 第72頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《南史》
第72頁