開皇末,突厥達頭可汗犯塞,上令晉王廣及楊素出靈武道,漢王諒與萬歲出馬邑道。 萬歲率柱國張定和、大將軍李藥王、楊義臣等出塞,至大斤山,與虜相遇。 達頭遣使問曰:「隋將為誰?」候騎報:「史萬歲也。 」突厥復問曰:「得非敦煌戍卒乎?」候騎曰:「是也。 」達頭聞之,懼而引去。 萬歲馳追百餘裡乃及,擊大破之,斬數千級,逐北入磧數百里,虜遁逃而還。 楊素害其功,因譖萬歲云:「突厥本降,初不為寇,來于塞上畜牧耳。 」遂寢其功。 萬歲數抗表陳狀,上未之悟。 會上從仁壽宮初還京師,廢皇太子,窮東宮黨與。 上問萬歲所在,萬歲實在朝堂,楊素見上方怒,因曰:「萬歲謁東宮矣。 」以激怒上。 上謂為信然,令召萬歲,時所將士卒在朝稱冤者數百人,萬歲謂之曰:「吾今日為汝極言于上,事當決矣。 」既見上,言將士有功,為朝廷所抑,詞氣憤厲,忤于上。 上大怒,令左右暴殺之。 既而悔,追之不及,因下詔罪萬歲曰:「柱國、太平公萬歲,拔擢委任,每總戎機。 往以南寧逆亂,令其出討。 而昆州刺史爨玩包藏逆心,為民興患。 朕備有成敕,令將入朝。 萬歲乃多受金銀,違敕令住,致爨玩尋為反逆,更勞師旅,方始平定。 所司檢校,罪合極刑,舍過念功,恕其性命,年月未久,即複本官。 近復總戎,進討蕃裔。 突厥達頭可汗領其凶眾,欲相拒抗,既見軍威,便即奔退,兵不血刃,賊徒瓦解。 如此稱捷,國家盛事,朕欲成其勛庸,復加褒賞。 而萬歲、定和通簿之日,乃懷奸詐,妄稱逆面交兵,不以實陳,懷反覆之方,弄國家之法。 若竭誠立節,心無虛罔者,乃為良將,至如萬歲,懷詐要功,便是國賊,朝憲難虧,不可再舍。 」死之日,天下士庶聞者,識與不識,莫不冤惜。 萬歲為將,不治營伍,令士卒各隨所安,無警夜之備,虜亦不敢犯。 臨陣對敵,應變無方,號為良將。 有子懷義。 ○劉方馮昱 王璟 李充 楊武通 陳永貴 房兆 劉方,京兆長安人也。 性剛決,有膽氣。 仕周承禦上士,尋以戰功拜上儀同。 高祖為丞相,方從韋孝寬破尉迥于相州,以功加開府,賜爵河陰縣侯,邑八百戶。 高祖受禪,進爵為公。 開皇三年,從衛王爽破突厥于白道,進位大將軍。 其後歷甘、瓜二州刺史,尚未知名。 仁壽中,會交州俚人李佛子作亂,據越王故城,遣其兄子大權據龍編城,其別帥李普鼎據烏延城。 左仆射楊素言方有將帥之略,上於是詔方為交州道行軍總管,以度支侍郎敬德亮為長史,統二十七營而進。 方法令嚴肅,軍容齊整,有犯禁者,造次斬之。 然仁而愛士,有疾病者,親自撫養。 長史敬德亮從軍至尹州,疾甚,不能進,留之州館。 分別之際,方哀其危篤,流涕嗚咽,感動行路。 其有威惠如此,論者稱為良將。 至都隆嶺,遇賊二千餘人來犯官軍,方遣營主宋纂、何貴、嚴願等擊破之。 進兵臨佛子,先令人諭以禍福,佛子懼而降,送於京師。 其有桀黠者,恐于後為亂,皆斬之。 尋授歡州道行軍總管,以尚書右丞李綱為司馬,經略林邑。 方遣欽州刺史寧長真、歡州刺史李暈、上開府秦雄以步騎出越常,方親率大將軍張愻、司馬李綱舟師趣比景。 高祖崩,煬帝即位,大業元年正月,軍至海口。 林邑王梵志遣兵守險,方擊走之。 師次闍黎江,賊據南岸立柵,方盛陳旗幟,擊金鼓,賊懼而潰。 既渡江,行三十里,賊乘巨象,四面而至。 方以弩射象,象中創,卻蹂其陣,王師力戰,賊奔于柵,因攻破之,俘馘萬計。 於是濟區粟,度六里,前後逢賊,每戰必擒。 進至大緣江,賊據險為柵,又擊破之。 逕馬援銅柱,南行八日,至其國都。 林邑王梵志棄城奔海,獲其廟主金人,污其宮室,刻石紀功而還。 士卒腳腫,死者十四五。 方在道遇患而卒,帝甚傷惜之,乃下詔曰:「方肅承廟略,恭行天討,飲冰湍邁,視險若夷。 摧鋒直指,出其不意,鯨鯢盡殪,巢穴咸傾,役不再勞,肅清海外。 致身王事,誠績可嘉,可贈上柱國、盧國公。 」子通仁嗣。 開皇時,有馮昱、王厓、李充、楊武通、陳永貴、房兆,俱為邊將,名顯當時。 昱、厓,並不知何許人也。 昱多權略,有武藝。 高祖初為丞相,以行軍總管與王誼、李威等討叛蠻,平之,拜柱國。 開皇初,又以行軍總管屯乙弗泊以備胡。 突厥數萬騎來掩之,昱力戰累日,眾寡不敵,竟為虜所敗,亡失數千人,殺虜亦過當。 其後備邊數年,每戰常大克捷。 勇善射,高祖以其有將帥才,每以行軍總管屯兵江北,禦陳寇。 數有戰功,為陳人所憚。 伐陳之役,及高智慧反,攻討皆有殊績。 官至柱國、白水郡公。 充,隴西成紀人也。 少慷慨,有英略。 開皇中,頻以行軍總管擊突厥有功,官至上柱國、武陽郡公、拜朔州總管,甚有威名,為虜所憚。 後有人譖其謀反,征還京師,上譴怒之。 充性素剛,遂憂憤而卒。 武通,弘農華陰人,性果烈,善馳射。 數以行軍總管討西南夷,每有功,封白水郡公,拜左武衛大將軍。 時黨項羌屢為邊患,朝廷以其有威名,歷岷、蘭二州總管以鎮之。 後與周法尚討嘉州叛獠,法尚軍初不利,武通率數千人,為賊斷其歸路。 武通於是束馬懸車,出賊不意,頻戰破之。 賊知其孤軍無援,傾部落而至。 武通轉斗數百里,為賊所拒,四面路絶。 武通輕騎接戰,墜馬,為賊所執,殺而啖之。 永貴,隴右胡人也,本姓白氏,以勇烈知名。 高祖甚親愛之,數以行軍總管鎮邊,每戰必單騎陷陣。 官至柱國、蘭利二州總管,封北陳郡公。 兆,代人也,本姓屋引氏,剛毅有武略。 頻為行軍總管擊胡,以功官至柱國、徐州總管。 並史失其事。 史臣曰:長儒等結髮從戎,俱有驍雄之略;總統師旅,各擅禦侮之功。 長儒以步卒二千抗十萬之虜,師殲矢盡,勇氣彌歷,壯哉!子干西涉青海,北臨玄塞,胡夷懾憚,烽候無警,亦有可稱。 萬歲實懷智勇,善撫士卒,人皆樂死,師不疲勞。 北卻匈奴,南平夷、獠,兵鋒所指,威驚絶域。 論功杖氣,犯忤貴臣,偏聽生奸,死非其罪,人皆痛惜,有李廣之風焉。 劉方號令無私,治軍嚴肅,克剪林邑,遂清南海,徼外百蠻,無思不服。 凡此諸將,志烈過人,出當推轂之重,入受爪牙之寄,雖馬伏波之威行南裔,趙充國之聲動西羌,語事論功,各一時也。 列傳第十九 王長述 第229頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《隋書》
第229頁