○梁睿 梁睿,字恃德,安定烏氏人也。 父禦,西魏太尉。 睿少沉敏,有行檢。 周太祖時,以功臣子養宮中者數年。 其後命諸子與睿游處,同師共業,情契甚歡。 七歲,襲爵廣平郡公,累加儀同三司,邑五百戶。 尋為本州大中正。 魏恭帝時加開府,改封為五龍郡公,拜渭州刺史。 周閔帝受禪,征為禦伯。 未幾,出為中州刺史,鎮新安,以備齊。 齊人來寇,睿輒挫之,帝甚嘉嘆。 拜大將軍,進爵蔣國公,入為司會。 後從齊王憲拒齊將斛律明月于洛陽,每戰有功,遷小塚宰。 武帝時,歷敷州刺史、涼安二州總管,俱有惠政,進位柱國。 高祖總百揆,代王謙為益州總管。 行至漢川而謙反,遣兵攻始州,睿不得進。 高祖命睿為行軍元帥,率行軍總管于義、張威、達奚長儒、梁升、石孝義步騎二十萬討之。 時謙遣開府李三王等守通谷,睿使張威擊破之,擒數千人,進至龍門。 謙將趙儼、秦會擁眾十萬,據嶮為營,周亙三十里。 睿令將士銜枚出自間道,四面奮擊,力戰破之。 蜀人大駭,睿鼓行而進。 謙將敬豪守劍閣,梁岩拒平林,並懼而來降。 謙又令高阿那肱、達奚惎等以盛兵攻利州。 聞睿將至,惎分兵據開遠。 睿顧謂將士曰:「此虜據要,欲遏吾兵勢,吾當出其不意,破之必矣。 」遣上開府拓拔宗趣劍閣,大將軍宇文夐詣巴西,大將軍趙達水軍入嘉陵。 睿遣張威、王倫、賀若震、于義、韓相貴、阿那惠等分道攻惎,自午及申,破之。 惎奔歸於謙。 睿進逼成都,謙令達奚惎、乙弗虔城守,親率精兵五萬,背城結陣。 睿擊之,謙不利,將入城,惎、虔以城降,拒謙不內。 謙將麾下三十騎遁走,新都令王寶執之。 睿斬謙於市,劍南悉平。 進位上柱國,總管如故。 賜物五千段,奴婢一千口,金二千兩,銀三千兩,食邑千戶。 睿時威振西川,夷、獠歸附,唯南寧酋帥爨震恃遠不賓。 睿上疏曰:「竊以遠撫長駕,王者令圖,易俗移風,有國恆典。 南寧州,漢世柯之地,近代已來,分置興古、雲南、建寧、硃提四郡。 戶口殷眾,金寶富饒,二河有駿馬、明珠,益寧出鹽井、犀角。 晉太始七年,以益州曠遠,分置寧州。 至偽梁南寧州刺史徐文盛,被湘東征赴荊州,屬東夏尚阻,未遑遠略。 土民爨瓚遂竊據一方,國家遙授刺史。 其子震,相承至今。 而震臣禮多虧,貢賦不入,每年奉獻,不過數十匹馬。 其處去益,路止一千,硃提北境,即興戎州接界。 如聞彼人苦其苛政,思被皇風。 伏惟大丞相匡贊聖朝,寧濟區宇,絶後光前,方垂萬代,闢土服遠,今正其時。 幸因平蜀士眾,不煩重興師旅,押獠既訖,即請略定南寧。 自盧、戎已來,軍糧須給,過此即于蠻夷征稅,以供兵馬。 其寧州、硃提、雲南、西爨,並置總管州鎮。 計彼熟蠻租調,足供城防食儲。 一則以肅蠻夷,二則裨益軍國。 今謹件南寧州郡縣及事意如別。 有大都督杜神敬,昔曾使彼,具所諳練,今並送往。 」書未答,又請曰:「竊以柔遠能邇,著自前經,拓土開疆,王者所務。 南寧州,漢代柯之郡,其地沃壤,多是漢人,既饒寶物,又出名馬。 今若往取,仍置州郡,一則遠振威名,二則有益軍國。 其處與交、廣相接,路乃非遙。 漢代開此,本為討越之計。 伐陳之日,復是一機,以此商量,決謂須取。 」高祖深納之,然以天下初定,恐民心不安,故未之許。 後竟遣史萬歲討平之,並因睿之策也。 睿威惠兼著,民夷悅服,聲望逾重,高祖陰憚之。 薛道衡從軍在蜀,因入接宴,說睿曰:「天下之望,已歸於隋。 」密令勸進,高祖大悅。 及受禪,顧待彌隆。 睿覆上平陳之策,上善之,下詔曰:「公英風震動,妙算縱橫,清蕩江南,宛然可見。 循環三複,但以欣然。 公既上才,若管戎律,一舉大定,固在不疑。 但朕初臨天下,政道未洽,恐先窮武事,未為盡善。 昔公孫述、隗囂,漢之賊也,光武與其通和,稱為皇帝。 尉佗之於高祖,初猶不臣。 孫晧之答晉文,書尚雲白。 或尋款服,或即滅亡。 王者體大,義存遵養,雖陳國來朝,未盡籓節,如公大略,誠須責罪,尚欲且緩其誅,宜知此意。 淮海未滅,必興師旅,若命永襲,終當相屈。 想以身許國,無足致辭也。 」睿乃止焉。 睿時見突厥方強,恐為邊患,復陳鎮守之策十餘事,上書奏之曰:「竊以戎狄作患,其來久矣。 防遏之道,自古為難。 所以周無上算,漢收下策,以其倏來忽往,雲屯霧散,強則騁其犯塞,弱又不可盡除故也。 今皇祚肇興,宇內寧一,唯有突厥種類,尚為邊梗。 此臣所以廢寢與食,寤寐思之。 昔匈奴未平,去病辭宅,先零尚在,充國自劾。 臣才非古烈,而志追昔士。 謹件安置北邊城鎮烽候,及人馬糧貯戰守事意如別,謹併圖上呈,伏惟裁覽。 」上嘉嘆久之,答以厚意。 睿時自以周代舊臣,久居重鎮,內不自安,屢請入朝,於是征還京師。 及引見,上為之興,命睿上殿,握手極歡。 睿退謂所親曰:「功遂身退,今其時也。 」遂謝病于家,闔門自守,不交當代。 上賜以版輿,每有朝覲,必令三衛輿上殿。 睿初平王謙之始,自以威名太盛,恐為時所忌,遂大受金賄以自穢。 由是勛簿多不以實,詣朝堂稱屈者,前後百數。 上令有司案驗其事,主者多獲罪。 睿惶懼,上表陳謝,請歸大理。 上慰諭遣之。 十五年,從上至洛陽而卒,時年六十五。 謚曰襄。 子洋嗣,官歷嵩、徐二州刺史、武賁郎將。 大業六年,詔追改封睿為戴公,命以洋襲焉。 史臣曰:李穆、梁睿,皆周室功臣,高祖王業初基,俱受腹心之寄。 故穆首登師傅,睿終膺殊寵,觀其見機而動,抑亦民之先覺。 然方魏朝之貞烈,有愧王陵,比晉室之忠臣,終慚徐廣。 穆之子孫,特為隆盛,硃輪華轂,凡數十人,見忌當時,禍難遄及,得之非道,可不戒歟! 列傳第三 劉昉 劉昉,博陵望都人也。 父孟良,大司農。 從魏武入關,周太祖以為東梁州刺史。 昉性輕狡,有奸數。 周武帝時 ,以功臣子入侍皇太子。 及宣帝嗣位,以技佞見狎,出入宮掖,寵冠一時。 授大都督,遷小禦正,與禦正中大夫顏之儀並見親信。 及帝不悆,召方及之儀俱入臥內,屬以後事。 帝喑不復能言。 昉見靜帝幼沖,不堪負荷。 然昉素知高祖,又以後父之故,有重名于天下,遂與鄭譯謀,引高祖輔政。 高祖固讓,不敢當。 昉曰:「公若為,當速為之;如不為,昉自為也。 」高祖乃從之。 及高祖為承相,以昉為司馬。 時宣帝弟漢王贊居禁中,每與高祖同帳而坐。 昉飾美妓進于贊,贊甚悅之。 昉因說贊曰:「大王先帝之弟,時望所歸。 孺子幼沖,豈堪大事!今先帝初崩,群情尚擾,王且歸第。 待事寧之後,入為天子,此萬全之計也。 」贊時年未弱冠,性識庸下,聞昉之說,以為信然,遂從之。 高祖以昉有定策之功,拜下大將軍,封黃國公,與沛國公鄭譯皆為心膂。 前後賞賜巨萬,出入以甲士自衛,朝野傾矚,稱為黃、沛。 時人為之語曰:「劉昉牽前,鄭譯推後。 」昉自恃其功,頗有驕色。 然性粗疏,溺于財利,富商大賈,朝夕盈門。 第188頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《隋書》
第188頁