王叔文之黨坐謫官者,凡十年不量移,執政有憐其才欲漸進之者,悉召至京師。 諫官爭言其不可,上與武元衡亦惡之。 三月,乙酉,皆以為遠州刺史,官雖進而地益遠。 永州司馬柳宗元為柳州刺史,朗州司馬劉禹錫為播州刺史。 宗元曰:「播州非人所居,而夢得親在堂,萬無母子俱往理。 」欲請于朝,願以柳易播。 會中丞裴度亦為禹錫言曰:「禹錫誠有罪,然母老,與其子為死別,良可傷!」上曰:「為人子尤當自謹,勿貽親憂,此則禹錫重可責也。 」度曰:「陛下方侍太后,恐禹錫在所宜矜。 」上良久,乃曰:「朕所言,以責為人子者耳,然不欲傷其親心。 」退,謂左右曰:「裴度愛我終切。 」明日,改禹錫連州刺史。 宗元善為文,嘗作《梓人傳》,以為:「梓人不執斧斤刀鋸之技,專以尋引、規矩、繩墨度群木之材,視棟宇之制,相高深、圓方、短長之宜,指麾眾工,各趨其事,不勝任者退之。 大廈既成,則獨名其功,受祿三倍。 亦猶相天下者,立綱紀、整法度,擇天下之士使稱其職,居天下之人使安其業,能者進之,不能者退之,萬國既理,而談者獨稱伊、傅、周、召,其百執事之勤勞不得紀焉。 或者不知體要,衒能矜名,親小勞,侵眾官,聽聽于府庭,而遺其大者遠者,是不知相道者也。 」 又作《種樹郭橐駝傳》曰:「橐駝之所種,無不生且茂者。 或問之,對曰:“橐駝非能使木壽且孳也。 凡木之性,其根欲舒,其土欲故,既植之,勿動勿慮,去不復顧。 其蒔也若子,其置也若棄,則其天全而性得矣。 它植者則不然,根拳而土易,愛之太恩,憂之太勤,旦視而暮撫,已去而復顧,甚者爪其膚以驗其生枯,搖其本以觀其疏密,而木之性日以離矣。 雖曰愛之,其實害之;雖曰憂之,其實仇之。 故不我若也!為政亦然。 吾居鄉見長人者,好煩其令,若甚憐焉而卒以禍之。 旦幕吏來,聚民而令之,促其耕穫,督其蠶織,吾小人輟饔飧以勞吏之不暇,又何以蕃吾生而安吾性邪!凡病且怠,職此故也。 」此其文之有理者也。 庚子,李光顏奏破淮西兵于臨潁。 田弘正遣其子布將兵三千助嚴綬討吳元濟。 甲辰,李光顏又奏破淮西兵于南頓。 吳元濟遣使求救于恆、鄆。 王承宗、李師道數上表請赦元濟,上不從。 是時發諸道兵討元濟而不及淄青,師道使大將將二千人趣壽春,聲言助官軍討元濟,實欲為元濟之援也。 師道素養刺客奸人數十人,厚資給之,其徒說師道曰:「用兵所急,莫先糧儲。 今河陰院積江、淮租賦,請潛往焚之。 募東都惡少年數百,劫都市,焚宮闕,則朝廷未暇討蔡,先自救腹心。 此亦救蔡一奇也。 」師道從之。 自是所在盜賊竊發。 辛亥暮,盜數十人攻河陰轉運院,殺傷十餘人,燒錢帛三十餘萬緡匹、谷二萬餘斛,於是人情恇懼。 群臣多請罷兵,上不許。 諸軍討淮西久未有功,五月,上遣中丞裴度詣行營宣慰,察用兵形勢。 度還,言淮西必可取之狀,且曰:「觀諸將,惟李光顏勇而知義,必能立功。 」上悅。 考功郎中、知制誥韓愈上言,以為:「淮西三小州,殘弊困劇之餘,而當天下之全力,其破敗可立而待。 然所未可知者,在陛下斷與不斷耳。 」因條陳用兵利害,以為:「今諸道發兵各二三千人,勢力單弱,覊旅異鄉,與賊不相諳委,望風懾懼。 將帥以其客兵,待之既薄,使之又苦。 或分割隊伍,兵將相失,心孤意怯,難以有功。 又其本軍各須資遣,道路遼遠,勞費倍多。 聞陳、許、安、唐、汝、壽等州與賊連接處,村落百姓悉有兵器,習于戰鬥,識賊深淺,比來未有處分,猶願自備衣糧,保護鄉裡。 若令召募,立可成軍。 賊平之後,易使歸農。 乞悉罷諸道軍,募土人以代之。 」又言:「蔡州士卒皆國家百姓,若勢力窮不能為惡者,不須過有殺戮。 」 丙申,李光顏奏敗淮西兵于時曲。 淮西兵晨壓其壘而陳,光顏不得出,乃自毀其柵之左右,出騎以擊之。 光顏自將數騎沖其陳,出入數四,賊皆識之,矢集其身如胃毛。 其子攬轡止之,光顏舉刃叱去。 於是人爭致死,淮西兵大潰,殺數千人。 上以裴度為知人。 上自李吉甫薨,悉以用兵事委武元衡。 李師道所養客說李師道曰:「天子所以鋭意誅蔡者,元衡贊之也,請密往刺之。 元衡死,則他相不敢主其謀,爭勸天子罷兵矣。 」師道以為然,即資給遣之。 王承宗遣牙將尹少卿奏事,為吳元濟遊說。 少卿至中書,辭指不遜,元衡叱出之。 承宗又上書詆毀元衡。 第476頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《資治通鑑 下》
第476頁