進了元家門內,不聽得裏邊動靜。 咳嗽一聲,叫道:「有客相拜。 」自實在裡頭走將出來,見是個老人家新年初一相拜,忙請坐下。 軒轅翁說了一套隨俗的吉利話,便問自實道:「今日絶清早,足下往何處去!去的時節甚是匆匆,回來的時節甚是緩緩,其故何也?願得一聞。 」自實道:「在下有一件不平的事,不好告訴得老丈。 」軒轅翁道:「但說何妨?」自實把繆千戶當初到任借他銀兩,而今來取只是推托,希圖混賴及年晚哄送錢米,竟不見送,以致狼狽過年的事,從頭至尾說了一遍。 軒轅翁也頓足道:「這等恩將仇報,其實可恨!這樣人必有天報,足下今日出門,打點與他尋閙麼?」自實道:「不敢欺老丈,昨晚委實氣了一晚。 吃虧不過,把刀磨快了,巴到天明,意欲往彼門首等他清早出來,一刀刺殺了,以雪此恨。 及至到了門首,再想一想,他固然得罪於我,他尚有老母妻子,平日與他通家往來的,他們須無罪。 不爭殺了千戶一人,他家老母妻子就要流落他鄉了。 思量自家一門流落之苦,如此難堪,怎忍叫他家也到這地位!寧可他負了我,我不可做那害人的事。 所以忍住了這口氣,慢慢走了來。 心想未定,不曾到老丈處奉拜得,卻教老丈先降,得罪,得罪。 」軒轅翁道:「老漢不是拜年,其實有樁奇異,要到宅上奉訪。 今見足下訴說這個緣故,當與足下稱賀。 」自實道:「有何可賀?」軒轅翁道:「足下當有後祿,適間之事,神明已知道了。 」自實道:「怎見得?」軒轅翁道:「方纔清早足下去時節,老漢看見許多凶鬼相隨;回來時節,多換了福神。 老漢因此心下奇異。 今見足下所言如此,乃知一念之惡,凶鬼便至;一念之善,福神便臨。 如影隨形,一毫不爽,暗室之內,造次之間,萬不可萌一毫惡念,造罪損德的!足下善念既發,鬼神必當嘿佑,不必愁恨了。 」自實道:「難承老丈勸慰,只是受了負心之騙,一個新歲,錢米俱無,光景難堪。 既不殺得他,自家尋個死路罷,也羞對妻子了。 」軒轅翁道:「休說如此短見的話!老漢庵中尚有餘糧,停會當送些過來,權時應用。 切勿更起他念!」自實道:「多感,多感。 」軒轅翁作別而去。 去不多時,果然一個道者領了軒轅翁之命,送一挑米、一貫錢到自實家來。 自實枯渴之際,只得受了。 轉託道者致謝庵主。 道者去後,自實展轉思量:「此翁與我向非相識,尚承其好意如此。 叵耐繆千戶負欠了我的,反一毛不拔。 本為他遠來相投,今失瞭望,後邊日子如何過得?我要這性命也沒幹!況且此恨難消,據軒轅翁所言神鬼如此之近,我陽世不忍殺他,何不尋個自盡到陰間告理他去?必有伸訴之處。 」遂不與妻子說破,竟到三神山下一個八角井邊,嘆了一口氣,仰天嘆道:「皇天有眼,我元自實被人賴了本錢,卻教我死於非命!可憐,可憐!」說罷,撲通的跳了下去。 自實只道是水淹將來,立刻可死。 誰知道井中可煞作怪,自實腳踏實地,點水也無。 伸手一模,兩邊俱是石壁削成。 中間有一條狹路,只好客身。 自實將手托着兩壁,黑暗中只管向前,依路走去。 走勾有數百步遠,忽見有一綫亮光透入,急急望亮處走去。 須臾壁盡路窮,乃是一個石洞小口。 出得一時,豁然天日明朗,別是一個世界。 又走了幾十步,見一所大宮殿,外邊門上牌額四個大金字,乃是「三山福地」。 自實瞻仰了一會,方敢舉步而入。 但見:古殿煙消,長廊晝靜。 徘徊四顧,闃無人蹤。 鐘磐一聲,恍來雲外。 自是洞天福地,宜有神仙在此藏;絶非俗境塵居,不帶夙緣那得到? 第182頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《二刻拍案驚奇》
第182頁