公子銀子接到手,手段闊慣了的,那裡勾他的用?況且一向處了不足之鄉,未免房錢柴米錢之類,掛欠些在身上,拿來一出摩訶薩,沒多幾時,手裡又空。 左顧右盼,別無可賣,單單剩得一個身子。 思量索性賣與人了,既得身錢,又可養一。 卻是一向是個公子,那個來兜他?又兼目下已做了單身光棍,種火又長,拄門又短,誰來要這個廢物?公子不揣,各處央人尋頭路。 上官翁知道了,又拿幾兩銀子,另輓出一個來,要了文契,叫莊客收他在莊上用。 莊客就假做了家主,與他約道:「你本富貴出身,故此價錢多了。 既已投靠,就要隨我使用,禁持苦楚,不得違慢!說過方收留你。 」公子思量道:「我當初富盛時,家人幾十房,多是吃了着了閒蕩的,有甚苦楚處?」一力應承道:「這個不難,既已靠身,但憑使喚了。 」公子初時看見遇飯吃飯,遇粥吃粥,不消自己經營,頗謂得計。 誰知隔得一日,莊客就限他功課起來:早晨要打柴,日裡要桃水,晚要舂穀簸米,勞筋苦骨,沒一刻得安閒。 略略推故懈惰,就拿着大棍子嚇他。 公子受不得那苦,不勾十日,魃地逃去。 莊客受了上官翁分付,不去追地,只看他怎生着落。 公子逃去兩日,東不着邊,西不着際,肚裡又餓不過。 看見乞兒每討飯,討得來,到有得吃,只得也皮着臉去討些充饑。 討了兩日,挨去乞兒隊裡做了一伴了。 自家想著當年的事,還有些氣傲心高,只得作一長歌,當做似《蓮花落》滿市唱着乞食。 歌曰: 人道光陰疾似梭,我說光陰兩樣過。 昔日繁華人羡我,一年一度易蹉跎。 可憐今日我無錢,一時一刻如長年。 我也曾輕裘肥馬載高軒,指麾萬眾驅山前。 一聲圍合魑魅驚,百姓邀迎如神明。 今日黃金散盡誰復矜,朋友離群獵狗烹。 晝無擅粥夜無眠,落得街頭唱哩蓮。 一生兩截誰能堪,不怨爺娘不怨天。 早知到此遭坎坷,悔教當日結妖魔。 而今無計可耐何,慇勤勸人休似我!” 上官翁曉得公子在街上乞化了,教人密地吩咐了一班乞兒故意要凌辱他,不與他一路乞食。 及至自家討得些須來,又來搶奪他的,沒得他吃飽。 略略不順意,便嚇他道:「你無理,就扯你去告訴家主。 」公子就慌得手腳無措,東躲西避,又沒個着身之處。 真個是凍餒憂愁,無件不嘗得到了。 上官翁道:「奈何得他也夠了。 」乃先把一所大莊院與女兒住下了,在後門之旁收拾一間小房,被窩什物略略備些在裏邊。 又叫張三翁來尋着公子,對他道:「老漢做媒不久,怎知你就流落此中了!」公子道:「此中了,可憐眾人還不容我!」張三翁道:「你本大家,為何反被乞兒欺侮?我曉得你不是怕乞兒,只是怕見你家主。 你主幸不遇著,若是遇著,送你到牢獄中追起身錢來,你再無出頭日子了。 」公子道:「今走身無路,只得聽天命,早晚是死,不得見你了。 前日你做媒,嫁了我妻子出去,今不知好過日子否。 」說罷大哭。 張三翁道:「我正有一句話要對你說,你妻子今為豪門主母,門庭貴盛,與你當初也差不多。 今托我尋一個管後門的,我若薦了你去,你只管晨昏啟閉,再無別事。 又不消自提,享着安樂茶飯,這可好麼?」公子拜道「若得如此,是重生父母了。 」張三翁道:「只有一件,他原先是你妻子,今日是你主母,必然羞提舊事。 你切不可妄言放肆,露了風聲,就安身不牢了。 」公子道:「此一時,彼一時。 他如今在天上,我得收拾門下,免死溝壑,便為萬幸了,還敢妄言甚麼?」張三翁道:「既如此,你隨我來,我幫襯你成事便了。 」 公子果然隨了張三翁去,站在門外,等候回音。 張三翁去了好一會,來對他道:「好了,好了。 事已成了,你隨我進來。 」遂引公子到後門這間房裡來,但見床帳皆新,器具粗備。 蕭蕭一室,強如庵寺墳堂;寂寂數椽,不見露霜風雨。 雖單身之入臥,審客膝之易安。 公子一向草棲露宿受苦多了,見了這一間清淨房室,器服整潔,吃驚問道:「這是那個住的?」張三翁道:「此即看守後門之房,與你住的了。 」公子喜之不勝,如入仙境。 張三翁道:「你主母家富,故待仆役多齊整。 他着你管後門,你只坐在這間房裡,吃自在飯勾了。 憑他主人在前面出入,主母在裡頭行止,你一切不可窺探,他必定羞見你!又萬不可走出門一步,倘遇著你舊家主,你就住在此不穩了。 」再三叮囑而去。 公子吃過苦的,謹守其言。 心中一來怕這飯碗弄脫了,二來怕露出蹤跡,撞着舊主人的是非出來,獃獃坐守門房,不敢出外。 過了兩個月餘,只是如此。 第169頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《二刻拍案驚奇》
第169頁