玄宗依其所奏,傳命李謨先獨自當樓吹笛。 李謨領旨,當樓面前向下把手一指,高聲說道:「我李謨奉聖旨先自吹笛,使與你們眾人聽聽。 你們若果知音,須靜聽者。 」 說罷,雙手按着一枝紫紋雲夢竹的笛兒,呼亮嚦嚦,吹將起來了。 這一笛兒,真吹得響徹雲霄,鸞翔鶴舞,樓下萬萬千千的人,都定睛側耳,寂然無聲。 玄宗大喜。 正是:莫道喧嘩難禁止,一聲可息萬千聲。 你道李謨的那笛,如何恁般人妙?蓋緣玄宗洞曉音律,絲竹管弦,無不各盡其妙。 有時自製曲調,隨意即成,清濁疾徐,迴環轉變,自合節奏。 于諸樂器中,獨不喜琴聲,聞人鼓琴,便欲別奏他樂以洗耳,謂之解穢。 其所最愛者,揭鼓與笛,以此為八音之領袖,為諸樂之所不可少。 每當官中私宴,梨園奏曲,玄宗或親自擊鼓,或吹玉笛以和之。 楊妃亦善吹玉笛。 先是天寶初年,嘗于二月初旬,晨起巾櫛方畢,時值宿雨初晴,景色明麗,內殿庭中,柳杏將芽。 玄宗閒坐四顧,咄嗟而起道:「對此景物,豈可不與他判斷?」 遂命楊妃先吹玉笛一遍,隨後親自臨軒,擊揭鼓一通,其名曰春光好,亦是玄宗自製的雅調。 鼓音才歇,回顧庭前柳杏都已葉舒花放,天顏大喜,指向眾嬪妃看了笑道:「此一事可不喚我作天工耶!」眾皆頓首,口稱萬歲。 又一日,玄宗晝寢于玉清宮中,忽夢有仙女數人,從空而降,容貌俱極美麗,手中各執一樂器,向着玄宗舞吹了一回,聲音之絶妙異常,其中笛聲,尤為佳妙。 仙女道:「此乃神仙之樂,名曰紫雲回。 陛下既深通音律,可傳受了去。 」 玄宗醒來,樂音猶然在耳,遂自吹玉笛習之,盡得其節奏。 過了兩三日,偶乘月明之夜,與高力士改換了衣服,出宮微行遊戲。 走過了幾處街坊,回走至宮牆外一座大橋之上,立着看月。 忽聞遠遠的地方兒有笛聲嘹喨,仔細聽之,卻正是紫雲回的聲調。 玄宗驚訝道:「此吾夢中所傳受,新自譜就的親翻妙曲,並末曾傳授他人,何故外間亦有此調?大為可怪。 」 遂密諭高力士道:「明日可與我查訪那個吹笛的人,不要驚嚇了他,好好引來見我。 」 高力士領旨,至次日早晨帶著從人,依昨夜笛聲所在,挨戶查過,有人說:「此間有個姓李的少年,最善吹笛,昨夜吹笛的就是他。 」 力士着人引至李家,以天子之命,召那少年入宮見駕。 玄宗問他:「昨夜所吹的笛曲,從何處得來?」 那少年奏道:「臣姓李名漠,自幼性好吹笛,因精於其技。 前兩三夜,偶于宮牆外大橋上步月,聞得宮中笛聲,細聽節奏,極其新異,非復人間所有,因用心暗記,以指爪書譜。 回家即依調試吹之,愈知其妙。 昨夜便自演習,不料有污聖耳,臣該萬死,望陛下恕之。 」 玄宗喜其聰慧知音,遂命為押班梨園之長,時常得供奉左右。 此正「連昌宮詞」所云:李謨壓笛傍宮牆,悟得新翻數般曲。 自此李謨更得盡傳內府新聲,其技愈加精妙。 當夜在勤政樓頭奏技,萬民樂聞,天子稱賞。 笛聲既畢,眾樂齊作,繼以清歌妙舞,樓下眾人,都靜觀寂聽,更無喧閙。 玄宗直至歡宴到曉鐘初嗚起來,方纔罷散。 正是:俱向樓頭勤取樂,何嘗肯把政來勤。 未知後事何如,且聽下回分解。 第八十七回 雪衣女誦經得度 赤心兒欺主作威詞曰:死生有命不相饒,禽鳥也難逃。 還仗慈悲佛力,頓教脫去皮毛。 笑他養子飛揚拔扈,惡勝鷗鵲。 向道赤心滿腹,而今漸覺蹊蹺。 調寄「朝中措」聖人云:死生有命,富貴在天。 此不但人之死生有命,即一物之微,其死生亦有命存焉。 人當死期將至,往往先有個預兆。 以此推之,一切眾生,凡有情有識之物,當其將死,亦必先有預兆。 人雖不知之,彼必自驚覺,但口不能言耳。 大抵死生有定限,凡事既不能與命爭,則生寄死歸,聽其自然。 惟須稍種福因,以作後果可也。 至于富貴為人所同欲,卻又不是人力所可強求。 若說大富大貴,固主之在於天,就是一命之榮,一錢之獲,亦無非天意主之,天者理而已矣。 可笑那無理之人,作非理之想,為非理之事,以圖非理之富貴;卻不自思現在所享之富貴,已屬非分,如何還要逆天而行,欺君背德,肆志作威,此真獲罪于天,後禍不小。 第275頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《隋唐演義》
第275頁