說罷,眾人東西分路,止剩王伯當、李玄邃、邴元真、韋福嗣、楊積善,又行了幾里,已至三叉路口。 王伯當道:「不是這等說,在陷阱裡頭,死活只好擠在一堆,今已出籠,正好各自分飛逃命。 趁此三叉路口,各請隨便,弟只好與玄邃同行。 」 韋福嗣與楊積善是相好的,便道:「既如此,我們揀這小路,捱上去罷。 」 邴元真道:「我是也不依大路走,也不揀小路行,自有個走法,請兄們自去。 」 於是楊韋二人走了小路去,王李二人走了大路。 未及裡許,王伯當只聽得背後一人趕來,向李玄邃肩上一拍說道:「你們也不等我一等,竟自去了。 」 王伯當道:「兄說有自己的走法,為何又趕來?」 邴元真道:「兄難道是獃子?我剛纔哄他兩個,那有出了傷門,再走死路的理。 」 玄邃道:「為何?」 邴元真道:「眾公差醒來,自然要經由當地方兵將,協力擒拿,必然小路來的人多,大路來的人少。 如今我們三人放著膽走,量有百十個兵校趕來,也不放在我們三個眼裡,只是沒有短路的,借他三四件兵器來,應急怎好?」 王伯當道:「往前走一步好一步了。 」 於是李玄邃扮了全真,邴元真改了客商,王伯當做伴當,往前進發。 正是:未知肝膽向誰是,令人卻憶平原君。 第三十九回 陳隋兩主說幽情 張尹二妃重貶謫詩曰:王師靖虜氣,橫海出將軍。 赤幟連初日,黃麾映晚雲。 鼓鼙雷怒起,舟楫浪驚分。 指顧平玄菟,陰山好勒銘。 大凡皇帝家的事,甚是繁冗;這一支筆,一時如何寫得盡?宇宙間的事,日出還生,頃刻間如何說得完?即使看者一雙眼睛,那裡領略得來?要作者如理亂絲一般,逐段逐段,細細剔出,方知事之後先,使看者亦有步驟,不至停想回顧之苦。 再說孫安祖,別了李玄邃、王伯當,趕到京中,尋相識的打通了關節,將金珠寶玩獻與段達、虞世基一班佞臣,在下處守候消息。 正是錢神有靈,不多幾日,就有旨意下來道:「楊義臣出師已久,未有捷音,按兵不動,意欲何為?姑念老臣,原官體致。 先鋒周宇暫為署攝,另調將員,剿滅余寇。 」 孫安祖打聽的實,星夜出京,趕回饒陽,報知建德。 時楊義臣定計,正圖破城剿滅竇建德,見有旨意下來,對左右嘆道:「隋室合體,吾未知死於何人之手!」即將所有金銀,犒賞三軍,涕泣起行,退居濮州雷夏澤中,變姓埋名,農樵為樂。 竇建德知義臣已去,復領兵到平原,招集潰卒,得數千人。 自此隋之郡縣,盡皆歸附,兵至一萬有餘,勢益張大,力圖進取。 差心腹將員,寫書到潞州二賢莊去接女兒,並請單雄信同事不題。 正是:莫教骨肉成吳越,猶念天涯好弟兄。 話分兩頭。 再說煬帝在宮中點選帶去游幸廣陵的宮人。 大凡女子,可以充選入宮者,決沒有個無鹽嫫母,最下是中人之姿;若中人之姿,到了宮中,妝點粉飾起來,也會低顰,也會巧笑,便增了二三分顏色。 所以煬帝在宮點了七八日,點了這個,又捨不得那個,這邊去了,嬌語歡呼;這邊不去,或官或院,隱隱悲泣。 煬帝平昔間在婦人面上做工夫的,這些女子,越要妝這些嬌痴起來,要使之間之之意。 弄得煬帝設主意,煩躁起來,反叫蕭後與眾夫人去點選,自己拉了朱貴兒、袁寶兒,跟了三四個小太監,駕了一隻龍舟,搖過北海,去到三神山上去看落照。 忽天氣晦昧,將日色收了,煬帝便懶得上山,就在傍海觀瀾亭中坐了一會,便覺恍惚間,見海中有一隻小舟,衝波逐浪,望山腳下搖來。 煬帝正疑那院夫人來接,心中甚喜,及至攏岸,卻又不是。 見走上一個內相來,報說道:「陳後主要求見萬歲。 」 原來煬帝與陳後主,初年甚相契厚。 忽聞後主要見,忙叫請來。 不多時,只見後主從船中走將起來,到了亭中,見煬帝要行君臣之禮。 煬帝忙以手攙住道:「朕與卿故交,何須行此大禮。 」 後主依命,一拜而坐。 後主道:「憶昔年少時,與陛下同隊戲游,親愛甚于同氣,別來許久,不知陛下還相憶否?」 煬帝道:「垂髫之交,情同骨肉,昔日之事,時時在念,安有不記之理?」 後主道:「陛下既然記得,但今日貴為天子,富有四海,比往日大不相同,真令人欣羡。 」 煬帝笑道:「富貴乃偶然之物,卿偶然失之,朕偶然得之,何足介意。 」 因問道:「臨春、結綺、望仙三閣,近來風月何如?」 後主道:「風月依然如舊,只是當時那些錦銹池台,已化作白楊青草矣!」煬帝又問道:「聞卿曾為張麗華造一桂宮,在光昭殿後,開一圓門,就如月光一般。 四邊皆以水晶為障,後庭卻設素粉的罘囗,庭中空空洞洞,不設一物,惟種一株大桂樹,樹下放一個搗藥的玉柞臼,臼旁養一個白色免兒。 叫麗華身披素裳,梳凌雲髻,足穿玉華飛頭履,在中間往來,如同月宮嫦娥,此事果有之麼?」 後主道:「實是如此。 」 煬帝道:「若然亦覺太侈。 」 後主道:「起造宮館,古昔聖王,皆有一所,月宮能費幾何?臣不幸亡國,便以為侈。 今不必遠引古人為證,就如陛下文皇帝臨國時,何等節儉,也曾為蔡容華夫人造瀟湘綠綺窗,四邊都以黃金打成芙蓉花,妝飾在上;又以琉璃網戶,將文杏為梁,雕刻飛禽走獸,動輒價值千金,此陛下所目睹,獨非侈乎?幸天下太平,傳位陛下,後日史官,但知稱為節儉,安肯思量及此。 」 煬帝笑道:「卿可謂善解嘲矣!若如此說,則先帝下江南時,卿一定尚有遺恨。 」 第115頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《隋唐演義》
第115頁