甾川國,故齊,文帝十八年別為國。 後並北海。 戶五萬二百八十九,口二十二萬七千三十一。 縣三:劇,義山,蕤水所出,北至壽光入海。 莽曰俞。 東安平,菟頭山,女水出,東北至臨甾入巨定。 樓鄉。 膠東國,故齊,高帝元年別為國,五月復屬齊國,文帝十六年復為國。 莽曰鬱秩。 戶七萬二千二,口三十二萬三千三百三十一。 縣八:即墨,有天室山祠。 莽曰即善。 昌武,下密,有三石山祠。 壯武,莽曰曉武。 鬱秩,有鐵官。 挺,觀陽,鄒盧。 莽曰始斯。 高密國,故齊,文帝十六年別為膠西國。 宣帝本始元年更為高密國。 戶四萬五百三十一,口十九萬二千五百三十六。 縣五:高密,莽曰章牟。 昌安,石泉,莽曰養信。 夷安,莽曰原亭。 成鄉。 莽曰順成。 城陽國,故齊。 文帝二年別為國。 莽曰莒陵。 屬-州。 戶五萬六千六百四十二,口二十萬五千七百八十四。 縣四:莒,故國,盈姓,三十世為楚所滅。 少昊後。 有鐵官。 莽曰莒陵。 陽都,東安,慮。 莽曰著善。 淮陽國,高帝十一年置。 莽曰新平。 屬-州。 戶十三萬五千五百四十四,口九十八萬一千四百二十三。 縣九:陳,故國,舜後,胡公所封,為楚所滅。 楚頃襄王自郢徙此。 莽曰陳陵。 苦,莽曰賴陵。 陽夏。 寧平,扶溝,渦水首受狼湯渠,東至向入淮,過郡三,行千里。 固始,圉,新平,柘。 梁國,故秦碭郡,高帝五年為梁國。 莽曰陳定。 屬豫州。 戶三萬八千七百九,口十萬六千七百五十二。 縣八:碭,山出文石。 莽曰節碭。 甾,故戴國。 莽曰嘉。 杼秋,莽曰予秋。 蒙,獲水首受甾獲渠,東北至彭城入泗,過郡五,行五百五十里。 莽曰蒙思。 已氏,莽曰已善。 虞,莽曰陳定亭。 下邑,莽曰下洽。 睢陽。 故宋國,微子所封。 《禹貢》盟諸澤在東北。 東平國,故梁國,景帝中六年別為濟東國,武帝元鼎無年為大河郡,宣帝甘露二年為東平國。 莽曰有鹽。 屬-州。 戶十三萬一千七百五十三,口六十萬七千九百七十六。 有鐵官。 縣七:無鹽,有-鄉。 莽曰有鹽亭。 任城,故任國,太昊後,風姓。 莽曰延就亭。 東平陸,富城,莽曰成富。 章,亢父,詩亭,故詩國。 莽曰順父。 樊。 魯國,故秦薛郡,高後元年為魯國。 屬豫州。 戶十一萬八千四十五,口六十萬七千三百八十一。 縣六:魯,伯禽所封。 戶五萬二千。 有鐵官。 卞,泗水西南至方與入沛,過郡三,行五百里,青州川。 汶陽,莽曰汶亭。 蕃,南梁水西至胡陵入沛渠。 騶,故邾國。 曹姓,二十九世為楚所滅。 嶧山在北。 莽曰騶亭。 薛。 夏車正奚仲所國。 後遷于邳,湯相仲虺居之。 楚國,高帝置,宣帝地節元年更為彭城郡,黃龍元年復故。 莽曰和樂。 屬徐州。 戶十一萬四千七百三十八,口四十九萬七千八百四。 縣七:彭城,古彭祖國。 戶四萬一百九十六。 有鐵官。 留,梧,莽曰吾治。 傅陽,故逼陽國。 莽曰輔陽。 呂,武原,莽曰和樂亭。 甾丘。 莽曰善丘。 泗水國,故東海郡,武帝元鼎四年別為泗水國。 莽曰水順。 戶二萬五千二十五,口十一萬九千一百一十四。 縣三:C463,莽曰生B764。 泗陽,莽曰淮平亭。 于。 莽曰于屏。 廣陵國。 高帝六年屬荊州,十一年更屬吳。 景帝四年更名江都,武帝元狩三年更名廣陵。 莽曰江平。 屬徐州。 戶三萬六千七百七十三,口十四萬七百二十二。 有鐵官。 縣四:廣陵,江都易王非、廣陵厲王胥皆都比,並得鄣郡,而不得吳。 莽曰安定,江都,有江水祠。 渠水首受江,北至射陽入湖。 高郵,平安。 莽曰杜鄉。 六安國。 故楚,高帝元年別為衡山國,五年屬淮南。 文帝十六復為衡山,武帝元狩二年別為六安國。 莽曰安風。 戶三萬八千三百四十五,口十七萬八千六百一十六。 縣五:六,故國,皋繇後,偃姓,為楚所滅。 如溪水首受-,東北至壽春入芍陂。 蓼,故國,皋繇後,為楚所滅。 安豐,《禹貢》大別山在西南。 莽曰美豐。 安風,莽曰安風亭。 陽泉。 長沙國,秦郡,高帝五年為國。 莽曰填蠻。 屬荊州。 戶四萬三千四百七十,口二十三萬五千八百二十五。 縣十三:臨湘,莽曰撫睦。 羅,連道,益陽,湘山在北。 下雋,莽曰閏雋。 攸,酃,承陽,湘南,《禹貢》衡山在東南,荊州山。 昭陵,荼陵。 泥水西入湘,行七百里。 莽曰聲鄉。 容陵,安成。 廬水東至廬陵,入湖漢。 莽曰思成。 本秦京師為內史,分天下作三十六郡。 漢興,以其郡太大,稍復開置,又立諸侯王國。 武帝開廣三邊。 故自高祖增二十六,文、景各六,武帝二十八,昭帝一,訖于孝平,凡郡國一百三,縣邑千三百一十四,道三十二,侯國二百四十一。 地東西九千三百二里。 南北萬三千三百六十八里。 提封田一萬萬四千五百一十三萬六千四百五頃,其一萬萬二百五十二萬八千八百八十九頃,邑居道路,山川林澤,群不可墾,其三千二百二十九萬九百四十七頃,可墾不可墾,定墾田八百二十七萬五百三十六頃。 民戶千二百二十三萬三千六十二,口五千九百五十九萬四千九百七十八。 漢極盛矣。 凡民函五常之性,而其剛柔緩急,音聲不同,系水土之風氣。 故謂之風;好惡取捨,動靜亡常,隨君上之情慾,故謂之俗。 孔子曰:「移風易俗,莫善於樂。 」言聖王在上,統理人輪,必移其木,而易其末,此混同天下一之乎中和,然後王教成也。 漢承百王之末。 國土變改,民人遷徙,成帝時劉向略言其地分,丞相張禹使屬潁川朱贛條其風俗,猶未宣究,故輯而論之。 終其本末著于篇。 第126頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《漢書》
第126頁