第二日清早,卜誠起來,掃了客堂裡的地,把囤米的摺子搬在窗外廊檐下;取六張椅子,對面放著;叫渾家生起炭爐子,煨出一壺茶來;尋了一個捧盤、兩個茶杯、兩張茶匙,又剝了四個圓眼,一杯裡放兩個,伺候停當。 直到早飯時候,一個青衣人,手持紅帖,一路問了來,道:「這裡可有一位牛相公?董老爺來拜。 」卜誠道:「在這裡。 」接了帖,飛跑進來說。 牛浦迎了出去,見轎子已落在門首。 董孝廉下轎進來,頭戴紗帽,身穿淺藍色緞圓領,腳下粉底皂靴,三綹須,白淨麵皮,約有三十多歲光景。 進來行了禮,分賓主坐下。 董孝廉先開口道:「久仰大名,又讀佳作,想慕之極。 只疑先生老師宿學,原來還這般青年,更加可敬。 」牛浦道:「晚生山鄙之人,胡亂筆墨,蒙老先生同馮琢翁過獎,抑愧實多。 」董孝廉道:「不敢。 」卜信捧出兩杯茶,從上面走下來,送與董孝廉。 董孝廉接了茶,牛浦也接了。 卜信直挺挺站在堂屋中間。 牛浦打了躬,向董孝廉道:「小價村野之人,不知禮體,老先生休要見笑。 」董孝廉笑道:「先生世外高人,何必如此計論?」卜信聽見這話,頭膊子都飛紅了,接了茶盤,骨都着嘴進去。 牛浦又問道:「老先生此番駕往何處?」董孝廉道:弟已授職縣令,今發來應天候缺,行李尚在舟中。 因渴欲一晤,故此兩次奉訪。 今既已接教過,今晚即要開船赴蘇州去矣。 ”牛浦道:「晚生得蒙青目,一日地主之誼也不曾盡得,如何便要去?」董孝廉道:「先生,我們文章氣誼,何必拘這些俗情?弟此去若早得一地方,便可奉迎先生到署,早晚請教。 」說罷,起身要去。 牛浦攀留不住,說道:「晚生即刻就來船上奉送。 」董孝廉道:「這倒也不敢勞了;只怕弟一出去,船就要開,不得奉候。 」當下打躬作別,牛浦送到門外,上轎去了。 第122頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《儒林外史》
第122頁