楊正見,是眉州通義縣百姓楊寵的女兒。 她小時候就聰明穎悟富有仁慈憐憫之心,崇尚清虛之道。 成年以後,父母把她嫁給了同郡的王生。 王生家也是個巨富,喜好賓客。 有一天早晨,正見的公婆聚會親朋故友,買來了魚,叫正見做成魚膾。 賓客在廳堂上賭博遊戲,太陽已經西斜了,菜還沒有做好。 因為正見愛惜活魚,把它放在盆中撥弄着玩,一直不忍心殺它。 已經到快吃晚飯的時候了,公婆着急,就催促她快做,責備她做得太遲。 正見害怕了,就逃到鄰居家,又從鄰居家裡逃到野外,只管在野外小道中一直走。 已經走了幾十里了,不覺有些疲倦。 這時看到路兩邊花草樹木,與人世間的不同。 她就來到了山中一座房舍,有個女道士在裏邊,楊正見就把她逃出的根由告訴了女道士。 女道士說:「你有憫人好生的善心,是可教之人。 」就留下她讓她住在那裡。 那座山舍在蒲江縣主簿化的附近,她們的住處沒有水,女道士常常派正見到山澗中的泉眼去打水。 女道士平時不吃飯,為了正見的緣故,有時出去到山外討要糧食,來供養正見,這樣過了幾年。 正見恭順謹慎,勤快而守規矩,按弟子的禮節去做,不曾有虧禮節,也不曾懈怠。 有一天,正見打水時,忽然在打水的泉眼那個地方看見一個小孩,這小孩潔白可愛,剛到一歲多點,見到人又是喜又是笑。 正見抱起他撫弄愛惜,時間久了,楊正也就習以為常。 由於這個原因,正見打水回去晚了的時候已經不知多少次了。 女道士覺得可疑奇怪,就問正見,正見就把遇到小孩的事稟告了女道士。 女道士說:「你如果再見到,一定要抱那小孩徑直回來,我想要看一看。 」從這以後一個多月了,正見到泉中打水時,那個小孩又出現了,她就把小孩抱起來往回走。 快到家的時候,小孩已經僵死了,看看他很象樹的根,有幾斤重。 女道士見到了就認出它,原來是個茯苓,就讓正見洗淨飯鍋去蒸它。 這時,正趕上山裡的糧食吃光了,女道士就出山去討米,留給正見一天的食品和三小捆柴,教導她說:「飯鍋的那件東西,只要把三小捆柴燒盡,停下火就可以了,不要着急看它。 」女道士出山,約定過一個晚上就回來。 沒想到這天晚上颳大風下大雨,山水漫流,道路受阻,女道士十天也沒回來。 正見飯吃光了,餓得很,聞到飯鍋中那個東西很香,就偷着吃它,幾天就全吃盡了,這時女道士才回來。 女道士聽說這個情況,嘆息着說:「誰能成仙,本來應該是命裡注定的,假使不是遇到雨水把道沖壞,你怎麼能夠把靈藥全部吃淨呢?我的師父常說,這山裡有人形的茯苓,吃到它的人可以白日昇天,我等它二十年了。 你如今遇到了把它吃了,你真是得道的人啊!」從此,正見的容顏、狀態越來越奇異,光彩射人,還常有眾仙人降臨她的住室,跟她談論真宮天府的事情。 一年多,正見就白日昇天,時間就是開元二十一年壬申十一月三日。 她曾經對她的師父說:「得到靈藥吃了,本來當日就該登上仙位。 我所以遲回的原因,是由於我幼年的時候,看見父母揀點稅錢送往官府。 其中有明亮乾淨又圓的好錢就我就偷着藏起兩個銅錢留着它玩。 因為這個隱藏官錢的過錯,罰我再在人間多住一年。 」她升天的地方,就是現在邛州蒲江縣主簿化,那裡還有汲水處存在。 從前,廣漢主簿王興就是在這裡升天的。 董上仙 董上仙,遂州方義女也。 年十七,神姿艷冶,寡于飲膳,好靜守和,不離于世。 鄉裡以其容德,皆謂之上仙之人,故號曰「上仙」。 忽一旦紫雲垂布,並天樂下于其庭,青童子二人,引之升天。 父母素愚,號哭呼之不已。 去地數十丈,復下還家,紫雲青童,旋不復見。 居數月,又升天如初。 父母又號泣,良久復下。 唐開元中,天子好尚神仙,聞其事,詔使徵入長安。 月餘,乞還鄉裡,許之。 中使送還家。 百餘日復升天,父母又哭之。 因蛻其皮于地,乃飛去。 皮如其形,衣結不解,若蟬蛻耳。 遂漆而留之,詔置上仙、唐興兩觀于其居外。 今在州北十餘里,涪江之濱焉。 (出《集仙錄》) 【譯文】 董上仙,是遂州方義縣的女子。 年方十七歲,生得神姿艷麗妖冶,很少吃飯飲水,喜好清靜保持和諧,不疏遠世人。 家鄉鄰里的人們根據她的容貌和品德,都說她是上仙之人,所以稱作上仙。 有一天,忽然紫雲低沉密佈,連同天上的仙樂一起降到她家院子裡,兩個青衣童子領着她升上天。 她的父母一向愚昧,號哭呼喚女兒,一直不停止。 這時上仙已離地幾十丈了,又下來回到家裡,紫雲和青衣童子立刻就不見了。 住了幾個月,上仙又像當初那樣升上天,父母又號哭,過了很久,上仙又下來了。 唐朝開元年間,天子喜好崇尚神仙,聞聽這件事,就下詔書派使者徵召上仙入長安。 過了一個多月,上仙請求回家鄉故里,皇帝答應了她,派宮中使者把她送回家。 一百多天以後,上仙又升天,父母又哭泣,上仙就把皮蛻到地上才飛去。 皮跟她的形體一樣,衣服的扣子沒有解開,像蟬脫殼似的,她的父母就將她的衣服加上一道透明漆保留起來。 皇帝下令在上仙居住之處設置上仙、唐興兩座道觀。 這兩座道觀如今在州北十多里,涪江之濱。 張連翹 黃梅縣女道士張連翹者,年八九歲。 常持瓶汲水,忽見井中有蓮花如小盤,漸漸出井口。 往取便縮,不取又出。 如是數四,遂入井。 家人怪久不回,往視,見連翹立井水上。 及出,忽得笑疾。 問其故,雲有人自後以手觸其腋,癢不可忍。 父母以為鬼魅所加,中夜潛移之舅族,方不笑。 頃之,又還其家,雲饑,求食,日食數斗米飯,雖夜置菹餚于臥所,覺即食之。 如是六七日,乃聞食臭,自爾不復食,歲時或進三四顆棗,父母因命出家為道士。 年十八,晝日于觀中獨坐,見天上墜兩錢,連翹起就拾之。 鄰家婦人乃推籬倒,亦爭拾,連翹以身據錢上。 又與黃藥三丸,遽起取之。 婦人擘手,奪一丸去,因吞二丸,俄而皆死。 連翹頃之醒,便覺力強神清,倍于常日。 其婦人吞一丸,經日方蘇,飲食如故。 天寶末,連翹在觀,忽悲思父母,如有所適之意。 百姓邑官,皆見五色雲擁一寶輿,自天而下。 人謂連翹已去,爭來看視。 連翹初無所覺,雲亦消散。 諭者云:「人眾故不去。 」連翹至今猶在,兩肋相合,形體枯悴,而無所食矣。 (出《廣異記》) 【譯文】 第262頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《太平廣記 一》
第262頁