王法進,是劍州臨津人,幼年就好道。 他家靠近古觀,雖然沒有道士住在那裡,他遊戲的時候也不曾對神像輕視侮慢。 十多歲時,有個女道士從劍州遊歷外縣,經過他家,父母因為他慕道,託付女道士保護他。 女道士授給他一本《正一延生小籙》,給他起名叫法進。 讓他專心香火,齋戒護持。 他也就只吃樹籽不吃飯,不時有感應降臨。 當時三川歉收閙饑荒,糧價飛漲。 死的人占十分之五六。 多數人採集野葛根山芋來充饑。 忽然三個青衣童子降臨到他家的院子裡,他們對法進說:「上帝因為你早有仙骨,皈心精誠,不忘道德,命令我們迎接你到上天去接受差事。 」法進不覺飛騰到空中,直達玉皇大帝的住所。 大帝命人用玉杯盛霞漿賞給他喝。 慢慢地對他說:「人處于天地人三才中最大的一方,體現天地之和諧。 獲得人形,生於中土,是很不容易的。 天催動春夏秋冬四時的氣候,地承受金木水火土五行的靈秀,生長五穀百果,未養育人。 然而人不知天地養育之恩,輕易地拋棄五穀和絲麻,使種地的農夫,紡織的婦女,身體勤勞而不能吃飽,力量用盡而不能禦寒,白白地勞作,竟無人愛惜,這本來是神明要責罰的,天地也不保佑了。 近來地司岳瀆奏報,認為世人厭棄五穀,不重視衣食的根本。 我已下令太華之府,收回五穀之神,讓所種不收下民挨餓,藉此顯示責罰,來警誡人們的思想。 然而不久奉太上慈旨,認為大道愛好生靈,務必先救物。 雖然天地神明責罰他們,但愚民不知他們的過錯從何而來,當然沒有懺請首原之路。 你當入上宮作侍童,入天府侍奉,今天暫且命你下界回到人世,告誡下界之民,使他們悔罪,象珍寶似地愛惜農桑,這也是你的陰功啊。 」又命侍女拿來《靈寶清齋告謝天地儀》一軸交付給他,使他傳行于世。 又說:「令世人都到深山高處清靜之所,設齋悔謝,一年做兩次,那麼舊罪可除,谷父蠶母這些神,就會為他們送來豐裕了。 龍虎之年,我當再召你。 」如今清齋向天公告謝的做法就是這樣來的。 法進于天寶十二年壬辰終於又升到天上。 維楊十友 維楊十友者,皆家產粗豐,守分知足,不幹祿位,不貪貨財,慕玄知道者也。 相約為友,若兄弟焉。 時海內大安,民人胥悅,遽以酒食為娛,自樂其志。 始於一家,周于十室,率以為常。 忽有一老叟,衣服滓弊,氣貌羸弱,似貧窶不足之士也。 亦着麻衣,預十人末(預十人末原作領十人來。 據明抄本改),以造其會。 眾既適情,亦皆憫之,不加斥逐。 醉飽自去,莫知所之。 一旦言于眾曰:「餘力困之士也,幸眾人許陪坐末,不以為責。 今十人置宴,皆得預之。 席既周畢,亦願力為一會,以答厚恩。 約以他日,願得同往。 」至期,十友如其言,相率以待。 凌晨,貧叟果至,相引徐步,詣東塘郊外。 不覺為遠。 草莽中茆屋兩三間,傾側欲摧,引入其下。 有丐者數輩在焉,皆是蓬髮鶉衣,形狀穢陋。 叟至,丐者相顧而起,牆立以俟其命。 叟令掃除舍下,陳列蘧蒢,布以菅席,相邀環坐。 日既旰矣,咸有饑色。 久之,各以醯鹽竹箸,置於客前,逡巡,數輩共舉一巨板如案,長四五尺,設于席中,以油帕幕之。 十友相顧,謂必濟饑,甚以為喜。 既撒油帕。 氣燑燑然尚未可辨,久而視之,乃是蒸一童兒。 可十數歲,已糜爛矣,耳目手足,半已墮落。 叟揖讓勸勉,使眾就食,眾深嫌之,多托以飫飽,亦有忿恚逃去,都無肯食者。 叟縱餐啖,似有盈味。 食之不盡,郎命諸丐擎去,令盡食之。 因謂諸人曰:「此所食者,千歲人參也,頗甚難求,不可一遇。 吾得此物,感諸公延遇之恩,聊欲相報。 且食之者,白日昇天,身為上仙。 眾既不食,其命也夫。 」眾驚異,悔謝未及。 叟促問諸丐,令食訖即來。 俄而丐者化為青童玉女,幡蓋導從,與叟一時升天。 十友刳心追求。 更莫能見。 (出《神仙感遇傳》) 【譯文】 維楊十友,都是家產較豐,安份知足,不求官祿,不貪錢財,仰慕清靜知道道義的人。 他們相互作為朋友,像兄弟一樣。 當時國內很安定,老百姓都安居樂業,他們就用酒飯娛樂,自己為自己的志趣而高興。 從一家開始遍及十家,都把這當作常事。 忽然有一個老頭,衣服又臟又破,從外表看很瘦弱,好象是個貧寒不豐足的人。 他也穿著麻衣,跟隨十人之末,來到他們聚會的地方。 大家既然心情舒暢,也都憐憫這個老頭,不趕他走。 老頭吃飽喝足自己走開,沒有人知道他到哪裡去。 一天,他向大家說:「我是個能力缺乏的人,幸而大家允許我在末座相陪,不責怪我。 如今你們十人設宴,我都得到參與。 宴席已經輪流完畢,我也願意儘力準備一次宴會,用來答謝你們的厚恩。 以另外的日子相約,希望大家能夠一同前去。 」到了約定的日期,十友依老頭所說的話,一起等待。 凌晨,窮老頭果然來了,領着他們慢慢走,來到東塘郊外,不覺很遠。 荒野中有兩三間茅屋,歪斜得要倒,老頭就把他們領到茅屋之下。 已有幾個乞丐在屋裡,都是披散着頭髮穿著補了又補的破衣,樣子骯髒醜陋。 老頭到了,乞丐互相看了看就起來了,象一面牆似地站着等老頭吩咐。 老頭令他們打掃屋子,鋪上柴草,展開草蓆,邀請他們圍成一圈坐下。 天已經晚了,大家都有饑餓的神色,過了很久,分別拿醯鹽竹筷,放到客人面前,一會兒,幾個乞丐共同抬着象案子似的一塊大板,板長四五尺,擺在草蓆中央,用油漬漬的布把它蓋上。 十友互相看看,以為一定能解饑了,為此很高興。 油布撤去以後,熱氣騰騰地還不能看清,看了很久,原來是一個蒸熟了的小孩,大約十多歲,已經稀爛了,耳目手足,一半已經脫落。 老頭揖讓勸勉,讓大家去吃,大家都很怨恨他,多數假裝說不餓,也有人生氣逃去,都不肯吃。 老頭就放開量大吃起來,直到吃得好象有要流出的樣子。 老頭沒有吃盡,就讓眾乞丐拿走,讓他們吃光。 於是老頭才對眾人說:「這次所吃的東西,是千年的人參啊,很難找到,不能遇到一次。 我得到這個東西,為眾位筵請相待之恩所感,姑且想用它相報。 而且吃到它的人,能白日上天,身為上仙。 大家既然不吃,大概是命運吧!」大家都很驚異,後悔道歉不及。 老頭催促詢問眾丐,讓他們吃完就來。 不一會兒,乞丐們變成了金童玉女,旗旛傘蓋前導後從,與老頭一起同時升天。 十友挖空心思去追尋,再也沒能見到老頭。 金可記 第219頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《太平廣記 一》
第219頁