河中永樂縣道淨院,居蒲中之勝境,道士寓居,有以十數。 唐文宗時,道士鄧太玄煉丹于藥院中。 藥成,疑功未究,留貯院內,人共掌之。 太玄死(死原作師。 據明抄本改),門徒周悟仙主院事。 時有蒲人侯道華,事悟仙以供給使。 諸道士皆奴畜之,灑掃隷役,無所不為,而道華愈欣然。 又常好子史,手不釋卷,一覽必誦之於口。 眾或問之,要此何為,答曰:「天上無愚懵仙人。 」咸大笑之。 蒲中多大棗,天下人傳,歲中不過一二無核者,道華比三年輒得啖之。 一旦,道華執斧,科古松枝垂且盡,如削,院中人無喻其意。 明日昧爽,眾晨起,道華房中亡所見。 古松下施案,致一杯水,仍脫雙履案前,道華衣掛松上。 院中視之,中留一首詩云:「帖裡大還丹,多年色不移。 前宵盜吃卻,今日碧空飛。 慚愧深珍重,珍重鄧天師。 他年煉得藥,留着與內芝。 吾師知此術,速煉莫為遲。 三清專相待,大羅的有期。 」下列細字,稱去年七月一日,蒙韓君賜姓李名內芝,配住上清善進院,以次十數言。 時唐大中五年五月二十一日,院中人方驗道華竊太玄藥仙去,因相率白節度使尚書鄭公光,按視蹤跡不誣,即以其事聞奏。 詔賫絹五百匹,並賜禦衣,修飾廊殿,賜名升仙院。 (出《宣室志》) 【譯文】 河中永樂縣道淨院,地處蒲中的勝境,有幾十個道士寓居那裡。 唐文宗時,道士鄧太玄在藥院中煉丹。 丹藥煉成,疑心功力不知究竟如何,就把它留在院內貯存起來,由道人共同掌管它。 鄧太玄死後,他的門徒周悟仙主持院中事務。 這時有蒲人侯道華侍奉周悟仙而供差使。 眾道士都像役使奴僕似的役使他,灑水掃地奴隷般地役使,沒有什麼活不讓他干,而侯道華更加高興。 侯道華平常又喜好子、史諸書,手不釋卷,看過一遍一定誦之於口。 眾道士有時問他看這些書幹什麼,他回答說:「天上沒有愚昧糊塗的仙人。 」眾人都嘲笑他。 蒲中大棗多,天下人傳說,每年當中不過有一兩顆無核的,侯道華三年中回回吃到。 一天早晨,道華拿着斧子,把古松樹枝砍劈將盡,如刀削,院中人不明白他的意圖。 第二天天還沒亮,眾道士凌晨起來,道華房中沒有見到人。 發現古松樹下放著一張桌子,還有一杯水,一雙鞋仍放在桌子前面,道華的衣服掛在松樹上。 院中人一看,當中還留有一首詩:「帖裡大還丹,多年色不移。 前宵盜吃卻,今日碧空飛。 慚愧深珍重,珍重鄧天師。 他年煉得藥,留着與內芝。 吾師知此術,速煉莫為遲。 三清專相待,大羅的有期。 」下面還寫着小字,稱去年七月一日,蒙韓君給他賜姓李起名叫內芝,配住上清善進院,以下十幾句話。 當時是唐朝大中五年五月二十一日,院中人方檢驗出侯道華偷吃了鄧太玄的丹藥而仙去,於是一起向節度使尚書鄭公光稟報,按臨現場視案蹤跡不假,就把這件事奏報皇帝。 皇帝下詔賞絹五百匹,並賜為禦衣,修飾道院的廊殿,賜名的升仙院。 宜君王老 王老,坊州宜君縣人也。 居于村墅,頗好道愛客,務行陰德為意,其妻亦同心不倦。 一旦有藍縷道士造其門,王老與其妻俱延禮之。 居月餘,間日與王老言談杯酌,甚相歡狎。 俄患遍身惡瘡,王老乃求醫藥看療,益切勤切,而瘡日甚。 逮將踰年,道士謂王老曰:「此瘡不煩以凡藥相療,但得數斛酒浸之,自癒。 」於是王老為之精潔釀酒,及熟,道士言以大瓮盛酒,「吾自加藥浸之。 」遂入瓮,三日方出,鬚髮俱黑,面顏復少年,肌若凝脂。 王老閤家視之驚異。 道士謂王老曰:「此酒可飲,能令人飛上天。 」王老信之。 初,瓮酒五斛余。 及·3·太平廣記窺,二三斗存耳,清冷香美異常。 時方打麥,王老與妻子並打麥人共飲,皆大醉。 道士亦飲,云:「可上天去否?」王老願隨師所適。 於是祥風忽起,彩雲如蒸,屋舍草樹,全家人物鷄犬,一時飛去。 空中猶聞打麥聲,數村人共觀望驚嘆。 唯貓棄而不去。 風定,其傭打麥二人,乃遺在別村樹下,後亦不食,皆得長年。 宜君縣西三十里。 有升仙村存焉。 (出《續仙傳》) 【譯文】 王老,是坊州宜君縣人。 住在農村田野的草房裡,很慕道好客,把致力於行陰德作為宗旨,他的妻子也與他心意相同堅持不懈。 一天,有個穿著破爛衣衫的道士登門拜坊,王老和他的妻子都很禮貌地招待這個道士。 住了一個多月,閒暇的日子就和王老談天飲酒,互相都很歡喜親近。 不久,道士遍體患了惡瘡。 王老就求醫買藥給他治療,更加慇勤關切,然而道士的惡瘡卻一天比一天嚴重。 等到將要過年,道士對王老說:「這種瘡不能用普通的藥治療,只要弄到幾斛(十斗)酒浸泡它,自然會好。 」於是王老為他釀造精潔的酒,到酒熟時,道士說用大瓮盛酒,「我自己加藥浸瘡。 」道士就進了大瓮,三天才出來,鬍子、頭髮全都變黑,容顏又變為少年,肌膚像凝固的油脂一般細嫩。 王老全家看到道士變得如此感到驚異。 道士對王老說:「這酒可以喝,能讓人飛上天。 」王老相信他的話。 當初,瓮中酒有五斛多,等到探視,只剩二三斗了,酒味香美清冷異常。 當時正打麥子,王老與妻子連同打麥子的人一起喝,都喝得大醉。 道士也喝,又問:「願意上天去嗎?」王老願意隨法師去。 於是忽起祥風,彩雲如熱氣上升,屋舍草樹,全家人、物、鷄、犬,同時飛去。 還能聽到空中打麥聲,幾個村人看到感到驚嘆。 只有貓被棄而沒飛去。 風定了,那僱來打麥子的兩個人,被遺留在別的村子的樹下。 這兩人後來也不食人間煙火,都得到長生。 宜君縣西三十里,還有升仙村留存在那裡。 陳師 豫章逆旅梅氏,頗濟惠行旅。 僧道投止,皆不求直。 恆有一道士,衣服藍縷,來止其家,梅厚待之。 一日謂梅曰:「吾明日當設齋,從君求新瓷碗二十事,及七箸,君亦宜來會,可于天寶洞前訪陳師也。 」梅許之,道士持碗渡江而去。 梅翌日詣洞前,問其村人。 莫知其處。 久之將回,偶得一小逕,甚明淨。 試尋之,果見一院。 有青童應門,問之,乃陳之居也。 入見道士,衣冠華楚,延與之坐。 命具食,頃之食至,乃熟蒸一嬰兒,梅懼不食。 良久又進食,乃蒸一犬子,梅亦不食。 道士嘆息,命取昨所得碗贈客。 視之,乃金碗也。 謂梅曰:「子善人也,然不得仙。 千歲人參枸杞,皆不肯食,乃分也。 」謝而遣之。 比不復見矣。 (出《稽神錄》) 【譯文】 第212頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《太平廣記 一》
第212頁