誕幢主公孫安期率兵隊出降。 誕初閉城拒使,記室參軍賀弼固諫再三,誕怒,抽刃向之,乃止。 或勸弼出降,弼曰:「公舉兵向朝廷,此事既不可從;荷公厚恩,又義無違背,唯當死明心耳。 」乃服藥自殺。 弼字仲輔,會稽山陰人也。 有文才。 贈車騎將軍、山陽、海陵二郡太守,長史如故。 幢主王玙之賞募數百人,從東門出攻龍驤將軍程天祚營,斷其弩弦,天祚擊破之,即走還城。 誕又加申靈賜南徐州刺史。 軍主馬元子逾城歸順,追及殺之,乃于城內建列立壇誓,誕將歃血,其所署輔國將軍孟玉秀曰:「陛下親歃。 」群臣皆稱萬歲。 初,誕使黃門呂曇濟與左右素所信者,將世子景粹藏於民間,謂曰:「事若濟,斯命全脫,如其不免,可深埋之。 」分以金寶,齊送出門,並各散走。 唯曇濟不去,攜負景粹,十餘日,乃為沈慶之所捕得,斬之。 誕所署平南將軍虞季充又出降書。 上使慶之於桑裡置烽火三所。 誕又遣千餘人自北門攻強弩將軍苟思達營,龍驤將軍宗越擊破之。 開東門掩攻劉道隆營,復為殷孝祖及員外散騎侍郎沈攸之所破。 誕又加申靈賜左長史,王玙之右長史,范義左司馬、左將軍,孟玉秀右司馬、右將軍。 范義母妻子並在城內,有勸義出降,義曰:「我人吏也,且豈能作何康活邪!」義字明休,濟陽考城人也。 早有世譽。 五月十九日夜,有流星大如鬥桿,尾長十餘丈,從西北來墜城內,是謂天狗。 占曰:「天狗所墜,下有伏屍流血。 」誕又遣二百人出東門攻劉道產營,別遣疑兵二百人出北門。 沈攸之於東門奮短兵接戰,大破之。 門者又為苟思達所破。 誕又遣數百人出東門攻寧朔司馬劉勔營,攸之又破之。 廣陵城舊不開南門,雲開南門者,不利其主,至誕乃開焉。 彭城邵領宗在城內,陰結死士,欲襲誕。 先欲布誠于慶之,乃說誕求為間諜,見許。 領宗既出,致誠畢,復還城內,事泄,誕鞭二百,考問不服,遂支解之。 上遣送章二紐,其一曰竟陵縣開國侯,食邑一千戶,募賞禽誕;其二曰建興縣開國男,三百戶,募賞先登。 若克外城,舉一烽;克內城,舉兩烽;禽誕,舉三烽。 上又遣屯騎校尉譚金、前虎賁中郎將鄭景玄率羽林兵隷慶之。 誕復遣三百人自南門攻劉勔土山,為勔所破。 慶之填塹治攻道,值夏雨,不得攻城。 上每璽書催督之,前後相繼。 及晴,再怒,使太史擇發日,將自濟江。 太宰江夏王義恭上表諫曰:「誕素無才略,畜養又寡,自拒王命,士庶離散。 城內乏糧,器械不足,徒賴免兵倉頭三四百人,造次相附,恩怨夙結。 臣始短慮,謂一旬可殄,而假息流遷,七十餘日。 上將受律,群蕃嶽峙,鋭卒精旅,動以萬計,大威所震,未有成功。 臣雖凡怯,猶懷憤踴。 陛下入翦封豕,出討長蛇,兵不血刃,再興七百。 而蕞爾小丑,遂延晷漏,致皇赫斯怒,將動乘輿。 此實臣下素食駑鈍之責,行留百司,莫不仰慚俯愧。 今盛暑被甲,日費千金,天威一麾,孰不幸甚。 臣伏尋晉文王征淮南,淹師出二百日,方能制寇。 今誕餱糧垂竭,背逆者多;慶之等轉悟遲重之非,漸見乘機之利。 且成旨頻降,必應旦夕夷殄。 愚又以廣陵涂近,人信易達,雖為江水,約示不難。 且睹理者寡,暗塞者眾,忽見雲旗移次,京都既當祗悚,四方之志,必有未達。 臣愚伏重思計,今寧不當計小丑,省生命,以安遐邇之情。 又以長江險闊,風波難期,王者尚不乘危,況乃泛不測之水。 昔魏文濟江,遂有遺州之名,今雖先天不違,動干休慶,龍舟所幸,理必利涉,然居安慮危,不可不懼。 私誠款款,冒啟赤心,追用悚汗,不自宣盡。 」 七月二日,慶之率眾軍進攻,克其外城,乘勝而進,又克小城。 誕聞軍入,與申靈賜走趨後園。 隊主沈胤之、義征客周滿、胡思祖馳至,誕執玉鈈刀與左右數人散走,胤之等追及誕于橋上,誕舉刀自衛,胤之傷誕面,因墜水,引出殺之,傳首京邑。 時年二十七,因葬廣陵,貶姓留氏。 同黨悉誅,殺城內男為京觀,死者數千,女口為軍賞。 誕母殷、妻徐,並自殺。 追贈殷長寧園淑妃。 嘉梁曠誠節,擢為後將軍。 封周滿山陽縣侯,食邑四百五十戶,胤之萊陽子,食邑三百五十戶。 胡思祖高平縣男食邑二百戶。 臨川內羊璇之以先協附誕,伏誅。 誕為南徐州刺史,在京,夜大風飛落屋瓦,城門鹿床倒覆,誕心惡之。 及遷鎮廣陵,入城,衝風暴起揚塵,晝晦。 又中夜閒坐,有赤光照室,見者莫不怪愕。 左右侍直,眠中夢人告之曰:「官鬚髮為槊毦。 」既覺,已失髻矣,如此者數十人,誕甚怪懼。 大明二年,發民築治廣陵城,誕循行,有人干輿揚聲大罵曰:「大兵尋至,何以辛苦百姓!」誕執之,問其本末,答曰:「姓夷名孫,家在海陵。 天公去年與道佛共議,欲除此間民人,道佛苦諫得止。 大禍將至,何不立六慎門。 」誕問:「六慎門雲何?」答曰:「古時有言,禍不入六慎門。 」誕以其言狂悖,殺之。 又五音士忽狂易見鬼,驚怖啼哭曰:「外軍圍城,城上張白布帆。 」誕執錄二十餘日,乃赦之。 城陷之日,雲霧晦暝,白虹臨北門,亙屬城內。 第427頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋書》
第427頁