義宣在鎮十年,兵強財富,既首創大義,威名著天下,凡所求欲,無不必從。 朝廷所下制度,意所不同者,一不遵承。 嘗獻世祖酒,先自酌飲,封送所餘,其不識大體如此。 初,臧質陰有異志,以義宣凡弱,易可傾移,欲假手為亂,以成其奸。 自襄陽往江陵見義宣,便盡禮,事在《質傳》。 及至江州,每密信說義宣,以為「有大才,負大功,挾震主之威,自古鮮有全者,宜在人前,蚤有處分。 且萬姓莫不繫心于公,整眾入朝,內外孰不欣戴。 不爾,一旦受禍,悔無所及。 」義宣陰納質言。 而世祖閨庭無禮,與義宣諸女淫亂,義宣因此發怒,密治舟甲,克孝建元年秋冬舉兵。 報豫州刺史魯爽、兗州刺史徐遺寶使同。 爽狂酒失旨,其年正月便反。 遣府戶曹送版,以義宣補天子,並送天子羽儀;遺寶亦勒兵向彭城。 義宣及質狼狽起兵。 二月二十六日,加都督中外諸軍事,置左右長史、司馬,使僚佐悉稱名。 遣傳奉表曰: 臣聞博陸毗漢,獲疑宣後;昌國翼燕,見猜惠王。 常謂異姓震主,嫌隙易構;葭莩淳戚,昭亮可期。 臣雖庸懦,少希忠謹。 值巨逆滔天,忘家殉國,雖歷算有歸,微績不樹,竭誠盡愚,貫之幽顯。 而微疑莫監,積毀日聞;投杼之聲,紛紜溢聽。 諒緣奸臣交亂,成是貝錦。 夫澆俗之季,少貞節之臣;冰霜競至,靡後雕之木。 並寢處凶世,甘榮偽朝,皆纓冕之所棄,投畀之所取。 至乃位超昔寵,任參大政,惡直醜勛,妄生邪說,疑惑明主,誣罔視聽。 又南從郡僚,勞不足紀,橫叨天功,以為己力,同弊相扇,圖傾宗社。 臧質去歲忠節,勛高古賢;魯爽協同大義,志契金石,此等猜毀,必欲禍陷。 昔汲黯尚存,劉安寢志;孔父既逝,華督縱逆。 臣雖不武,績著艱難,復肆讒狡,規見誘召。 宗祀之危,綴旒非所。 臣托體皇基,連暉日月,王室顛墜,咎在微躬,敢忘抵鼠之忌,甘受犯墉之責。 輒徵召甲卒,分命眾籓,使忠勤申憤,義夫效力,戮此凶醜,謝愆闕廷,則進不負七廟之靈,退無愧二朝之遇。 臨表感愧,辭不自宣。 上詔答曰: 皇帝敬問。 朕以不天,招罹屯難,家國阽危,剪焉將及。 所以身先八百,雪清冤恥,遠憑高算,共濟艱難。 遂登寡暗,嗣奉洪祀,尊戚酬勛,實表心事,比政闕職,所願匡拯。 而嘉言蔑聞,末德先著,勤王之績未終,毀冕之圖已及。 臧質嶮躁無行,見棄人倫,以此不識,志在問鼎,凶意將逞,先借附從,扇誘欺熾,成此亂階。 如使群逆並濟,眾邪競逐,將恐瞻烏之命,未識所止,構怨連禍,孰知其極。 公明有不照,背本崇奸,迷昵讒醜,還謀社稷,雖履霜有日,喧議糾紛。 朕以至道無私,杜遏疑議,信理推誠,暴于遐邇。 不虞物變難籌,醜言遂驗,是用悼心失圖,忽忘寢食。 今便親禦六師,廣命群牧,告靈誓眾,直造柴桑,梟轘元惡,以謝天下。 然後警蹕清江,鳴鑾郢路,投戈襲袞,面稟規勖。 有宋不造,家禍仍纏,昔歲事寧,方承遠訓,冀以虛薄,永弭厥艱。 豈謂曾未期稔,復睹斯釁,二祖之業,將墜於淵,仰瞻鴻基,但深感慟。 太傅江夏王義恭又與義宣書曰: 頃聞之道路雲,二魯背叛,致之有由,謂不然之言,絶于智者之耳。 忽見來表,將興晉陽之甲,驚愕駭惋,未譬所由。 若主幼臣強,政移塚宰,或時昏下縱,在上畏逼,然後賢籓忠構,睹難赴機。 未聞聖主禦世,百闢順軌,稱兵於言興之初,扶危于既安之日。 以此取濟,竊為大弟憂之。 昔歲二凶構逆,四海同奮。 弟協宣忠孝,奉戴明主,元功盛德,既已昭著;皇朝欽嘉,又亦優渥。 丞相位極人臣,江左罕授,一門兩王,舉世希有。 表倍推誠,彰于見事,出納之宜,唯意所欲。 裒升進益,方省後命,一旦棄之,可謂運也。 吾等荷先帝慈育,得及人群,思報厚恩,昊天罔極,竭力盡誠,猶懼無補。 奈何妄聽邪說,輕造禍難。 國靡流言,遽歸愆于二叔;世無晁錯,仍襲轍于七籓。 棄漢蒼之令范,遵齊冏之敗跡。 往時仲堪假兵靈寶,旋害其族;孝伯授之劉牢,忠誠逝踵。 皆曩代之成事,當今之殷鑒也。 臧質少無美行,弟所具悉,憑恃末戚,並有微勤,承乏推遷,遂超倫伍,藉西楚強力,圖濟其私。 凶謀若果,恐非復池中物。 魯宗父子,世為國冤,太祖方弘遐略,故爽等均雍齒之封。 令據有五州,虎兕出於匣,是須為劉淵耳。 徐遺寶是垣護之婦弟,前因護之歸於吾,苦求北出,不樂遠西。 近磐桓湖陸,示遣劉雍,其意見可。 雍是徐沖舅,適有密信,誓倒戈。 自虜侵境以來,公私雕弊,安以撫之,庶可寧靜,弟復隨而擾亂,吾恐邊鄙皆為禾黍。 宜遠尋高祖創業艱難,近念家國比者禍釁,時息兵戈,共安社稷。 責躬謝過,誅除險佞,追保前勛,傳美竹帛。 昔梁孝悔罪,景帝垂恩,阜、質改過,肅宗降澤。 忠焉之誨,聊希往言;禍福之機,明者是察。 主上神武英斷,群策如林,忠臣發憤,虎士投袂,雄騎布野,舳艫蓋川。 吾以不才,忝權節鉞,總督群帥,首戒戎先,指晨電舉,式清南服。 所以積行緩期,冀弟不遠而悟。 如其遂溺奸說者,天實為之。 臨書慨懣,不識次第。 第375頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋書》
第375頁