禮春夏教詩,無一而闕也。 臣近侍坐,聞立學當在入年。 陛下經略粗建,意存民食,入年則農功興,農功興則田裡闢,入秋治庠序,入冬集遠生,二涂並行,事不相害。 夫事多以淹稽為戒,不遠為患,任臣學官,竟無微績,徒墜天施,無情自處。 臣之區區,不望目睹盛化,竊慕子囊城郢之心,庶免荀偃不瞑之恨。 臣比陳愚見,便是都無可採,徒煩天聽,愧作反側。 書奏,上乃原謝晦婦女。 時司徒王弘輔政,泰謂弘曰:「天下務廣,而權要難居;卿兄弟盛滿,當深存降挹。 彭城王,帝之次弟,宜征還入朝,共參朝政。 」弘納其言。 時旱災未已,加以疾疫,泰又上表曰:「頃亢旱歷時,疾疫未已,方之常災,實為過差,古以為王澤不流之征。 陛下昧旦臨朝,無懈治道,躬自菲薄,勞心民庶,以理而言,不應致此。 意以為上天之於賢君,正自慇勤無已。 陛下同規禹、湯引百姓之過,言動於心,道敷自遠。 桑谷生朝而殞,熒惑犯心而退,非唯消災弭患,乃所以大啟聖明;靈雨立降,百姓改瞻,應感之來,有同影響。 陛下近當仰推天意,俯察人謀,昇平之化,尚存舊典,顧思與不思,行與不行耳。 大宋雖揖讓受終,未積有虞之道,先帝登遐之日,便是道消之初。 至乃嗣主被殺,哲籓嬰禍,九服俳徊,有心喪氣,佐命託孤之臣,俄為戎首。 天下蕩蕩,王道已淪,自非神英,撥亂反正,則宗社非復宋有。 革命之與隨時,其義尤大。 是以古今異用,循方必壅,大道隱于小成,欲速或未必達。 深根固蒂之術,未洽于愚心,是用猖狂妄作而不能緘默者也。 臣既頑且鄙,不達治宜,加之以篤疾,重之以昏耄,言或非言而復不能無言,陛下錄其一毫之誠,則臣不知厝身之所。 」 泰博覽篇籍,好為文章,愛獎後生,孜孜無倦。 撰《古今善言》二十四篇及文集,傳于世。 暮年事佛甚精,于宅西立祗洹精舍。 五年,卒,時年七十四。 追贈車騎將軍,侍中、特進、王師如故。 謚曰宣侯。 長子昂,早卒。 次子暠,宜都太守。 次晏,侍中、光祿大夫。 次曄,太子詹事,謀反伏誅,自有傳。 少子廣淵,善屬文,世祖撫軍諮議參軍,領記室,坐曄事從誅。 王淮之,字元曾,琅邪臨沂人。 高祖彬,尚書仆射。 曾祖彪之,尚書令。 祖臨之,父納之,並御史中丞。 彪之博聞多識,練悉朝儀,自是家世相傳,並諳江左舊事,緘之青箱,世人謂之「王氏青箱學」。 淮之兼明《禮傳》,贍于文辭。 起家為本國右常侍,桓玄大將軍行參軍。 玄篡位,以為尚書祠部郎。 義熙初,又為尚書中兵郎,遷參高祖車騎中軍軍事,丹陽丞,中軍太尉主簿,出為山陰令,有能名。 預討盧循功,封都亭侯。 又為高祖鎮西、平北、太尉參軍,尚書左丞,本郡大中正。 宋台建,除御史中丞,為僚友所憚。 淮之父納之、祖臨之、曾祖彪之至淮之,四世居此職。 淮之嘗作五言,范泰嘲之曰:「卿唯解彈事耳。 」淮之正色答:「猶差卿世載雄狐。 」坐世子右衛率謝靈運殺人不舉,免官。 高祖受命,拜黃門侍郎。 永初二年,奏曰:「鄭玄注《禮》,三年之喪,二十七月而吉,古今學者多謂得禮之宜。 晉初用王肅議,祥衤覃共月,故二十五月而除,遂以為制。 江左以來,唯晉朝施用;縉紳之士,多遵玄義。 夫先王制禮,以大順群心。 喪也寧戚,著自前訓。 今大宋開泰,品物遂理。 愚謂宜同即物情,以玄義為制,朝野一禮,則家無殊俗。 」從之。 遷司徒左長史,出為始興太守。 元嘉二年,為江夏王義恭撫軍長史、歷陽太守,行州府之任,綏懷得理,軍民便之。 尋入為侍中。 明年,徙為都官尚書,改領吏部。 性峭急,頗失縉紳之望。 出為丹陽尹。 淮之究識舊儀,問無不對,時大將軍彭城王義康錄尚書事,每嘆曰:「何須高論玄虛,正得如王淮之兩三人,天下便治矣。 」然寡乏風素,不為時流所重。 撰《儀注》,朝廷至今遵用之。 十年,卒,時年五十六。 追贈太常。 子興之,征虜主簿。 王韶之,字休泰,琅邪臨沂人也。 曾祖暠,晉驃騎將軍。 祖羡之,鎮軍掾。 父偉之,本國郎中令。 韶之家貧,父為烏程令,因居縣境。 好史籍,博涉多聞。 初為衛將軍謝琰行參軍。 偉之少有志尚,當世詔命表奏,輒自書寫。 泰元、隆安時事,小大悉撰錄之,韶之因此私撰《晉安帝陽秋》。 既成,時人謂宜居史職,即除著作佐郎,使續後事,訖義熙九年。 善敘事,辭論可觀,為後代佳史。 遷尚書祠部郎。 晉帝自孝武以來,常居內殿,武官主書於中通呈,以省官一人管司詔誥,任在西省,因謂之西省郎。 傅亮、羊徽相代,領西省事。 轉中書侍郎。 安帝之崩也,高祖使韶之與帝左右密加鴆毒。 恭帝即位,遷黃門侍郎,領著作郎,西省如故。 凡諸詔奏,皆其辭也。 第335頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋書》
第335頁