咸寧初,與石苞等併為王公,配享廟庭。 有二子:浚、頠。 浚嗣位,至散騎常侍,早卒。 浚庶子憬不惠,別封高陽亭侯,以浚少弟頠嗣。 頠字逸民。 弘雅有遠識,博學稽古,自少知名。 御史中丞周弼見而嘆曰:「頠若武庫,五兵縱橫,一時之傑也。 」賈充即頠從母夫也,表「秀有佐命之勛,不幸嫡長喪亡,遺孤稚弱。 頠才德英茂,足以興隆國嗣。 」詔頠襲爵,頠固讓,不許。 太康二年,徵為太子中庶子,遷散騎常侍。 惠帝既位,轉國子祭酒,兼右軍將軍。 初,頠兄子憬為白衣,頠論述世勛,賜爵高陽亭侯。 楊駿將誅也,駿黨左軍將軍劉豫陳兵在門,遇頠,問太傅所在。 頠紿之曰:「向于西掖門遇公乘素車,從二人西出矣。 」豫曰:「吾何之?」頠曰:「宜至廷尉。 」豫從頠言,遂委而去。 尋而詔頠代豫領左軍將軍,屯萬春門。 及駿誅,以功當封武昌侯,頠請以封憬,帝竟封頠次子該。 頠苦陳憬本承嫡,宜襲鉅鹿,先帝恩旨,辭不獲命。 武昌之封,己之所蒙,特請以封憬。 該時尚主,故帝不聽。 累遷侍中。 時天下暫寧,頠奏修國學,刻石寫經。 皇太子既講,釋奠祀孔子,飲饗射侯,甚有儀序。 又令荀籓終父勖之志,鑄鐘鑿磬,以備郊廟朝享禮樂。 頠通博多聞,兼明醫術。 荀勖之修律度也,檢得古尺,短世所用四分有餘。 頠上言:「宜改諸度量。 若未能悉革,可先改太醫權衡。 此若差違,遂失神農、岐伯之正。 藥物輕重,分兩乖互,所可傷夭,為害尤深。 古壽考而今短折者,未必不由此也。 」卒不能用。 樂廣嘗與頠清言,欲以理服之,而頠辭論豐博,廣笑而不言。 時人謂頠為言談之林藪。 頠以賈后不悅太子,抗表請增崇太子所生謝淑妃位號,仍啟增置後衛率吏,給三千兵,於是東宮宿衛萬人。 遷尚書,侍中如故,加光祿大夫。 每授一職,未嘗不慇勤固讓,表疏十餘上,博引古今成敗以為言,覽之者莫不寒心。 頠深慮賈后亂政,與司空張華、侍中賈模議廢之而立謝淑妃。 華、模皆曰:「帝自無廢黜之意,若吾等專行之,上心不以為是。 且諸王方剛,朋黨異議,恐禍如發機,身死國危,無益社稷。 」頠曰:「誠如公慮。 但昏虐之人,無所忌憚,亂可立待,將如之何?」華曰:「卿二人猶且見信,然勤為左右陳禍福之戒,冀無大悖。 幸天下尚安,庶可優遊卒歲。 」此謀遂寢。 頠旦夕勸說從母廣城君,令戒喻賈后親待太子而已。 或說頠曰:「幸與中宮內外可得盡言。 言若不行,則可辭病屏退。 若二者不立,雖有十表,難乎免矣。 」頠慨然久之,而竟不能行。 遷尚書左仆射,侍中如故。 頠雖後之親屬,然雅望素隆,四海不謂之以親戚進也,惟恐其不居位。 俄復使頠專任門下事,固讓,不聽。 頠上言:「賈模適亡,復以臣代,崇外戚之望,彰偏私之舉。 後族何常有能自保,皆知重親無脫者也。 然漢二十四帝惟孝文、光武、明帝不重外戚,皆保其宗,豈將獨賢,實以安理故也。 昔穆叔不拜越禮之饗,臣亦不敢聞殊常之詔。 」又表云:「咎繇謨虞,伊尹相商,呂望翊周,蕭張佐漢,咸播功化,光格四極。 暨于繼體,咎單、傅說,祖己、樊仲,亦隆中興。 或明揚側陋,或起自庶族,豈非尚德之舉,以臻斯美哉!歷觀近世,不能慕遠,溺于近情,多任後親,以致不靜。 昔疏廣戒太子以舅氏為官屬,前世以為知禮。 況朝廷何取于外戚,正復才均,尚當先其疏者,以明至公。 漢世不用馮野王,即其事也。 」表上,皆優詔敦譬。 時以陳準子匡、韓蔚子嵩並侍東宮,頠諫曰:「東宮之建,以儲皇極。 其所與游接,必簡英俊,宜用成德。 匡、嵩幼弱,未識人理立身之節。 東宮實體夙成之表,而今有童子侍從之聲,未是光闡遐風之弘理也。 」愍懷太子之廢也,頠與張華苦爭不從,語在《華傳》。 頠深患時俗放蕩,不尊儒術,何晏、阮籍素有高名于世,口談浮虛,不遵禮法,尸祿耽寵,仕不事事;至王衍之徒,聲譽太盛,位高勢重,不以物務自嬰,遂相放效,風教陵遲,乃著崇有之論以釋其蔽曰: 夫總混群本,宗極之道也。 方以族異,庶類之品也。 形象著分,有生之體也。 化感錯綜,理跡之原也。 夫品而為族,則所稟者偏,偏無自足,故憑乎外資。 是以生而可尋,所謂理也。 理之所體,所謂有也。 有之所須,所謂資也。 資有攸合,所謂宜也。 擇乎厥宜,所謂情也。 識智既授,雖出處異業,默語殊涂,所以寶生存宜,其情一也。 眾理並而無害,故貴賤形焉。 失得由乎所接,故吉凶兆焉。 是以賢人君子,知欲不可絶,而交物有會。 觀乎往複,稽中定務。 惟夫用天之道,分地之利,躬其力任,勞而後饗。 居以仁順,守以恭儉,率以忠信,行以敬讓,志無盈求,事無過用,乃可濟乎!故大建厥極,綏理群生,訓物垂範,於是乎在,斯則聖人為政之由也。 第228頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《晉書 上》
第228頁