聖祖受天命,應期輔魏皇。 入則綜萬機,出則征四方。 朝廷無遺理,方表寧且康。 道隆舜臣堯,積德逾太王。 孟度阻窮險,造亂天一隅。 神兵出不意,奉命致天誅。 赦善罰有罪,元惡宗為虛。 威風震勁蜀,武烈懾強吳。 諸葛不知命,肆逆亂天常。 擁徒十餘萬,數來寇邊疆。 我皇邁神武,執鉞鎮雍涼。 亮乃畏天威,未戰先仆僵。 盈虛自然運,時變故多艱。 東征陵海表,萬里克朝鮮。 受遺齊七政,曹爽又滔天。 群凶受誅殛,百祿咸來臻。 黃華應福始,王凌為禍先。 景皇篇當魏曲《魏歷長》,古曲《樂久長》。 景皇帝,聰明命世生,盛德參天地。 帝王道大,創基既已難,繼世亦未易。 外則夏侯玄,內則張與李,三凶構逆,亂帝紀。 順天行誅,窮其奸宄。 邊將禦其漸,潛謀不得起。 罪人咸伏辜,威風振萬里。 平衡綜萬機,萬機無不理。 召陵桓不君,內外何紛紛。 眾小便成群,矇昧恣心,治亂不分。 睿聖獨斷,濟武常以文。 順天惟廢立,掃霓披浮雲。 雲霓既已闢,清和未幾間,羽檄首尾至,變起東南籓。 儉欽為長蛇,外則憑吳蠻。 萬國紛騷擾,慼慼天下懼不安。 神武禦六軍,我皇執鉞征。 儉欽起壽春,前鋒據項城。 出其不意,並縱奇兵。 奇兵誠難禦,廟勝實難支。 兩軍不期遇,敵退計無施。 豹騎惟武進,大戰沙陽陂。 欽乃亡魂走,奔虜若雲披。 天因赦有罪,東土放鯨鯢。 大晉篇當魏曲《天生蒸民》,古曲《四方皇》。 赫赫大晉,于穆文王。 蕩蕩巍巍,道邁陶唐。 世稱三皇五帝,及今重其光。 九德克明,文既顯,武又彰。 思弘六合,兼濟萬方。 內舉元凱,朝政以綱。 外簡武臣,時惟鷹揚。 靡順不懷,逆命斯亡。 仁配春日,威逾秋霜。 濟濟多士,同茲蘭芳。 唐虞至治,四凶滔天。 致討儉欽,罔不肅虔。 化感海內,海外來賓。 獻其聲樂,並稱妾臣。 西蜀猾夏,僭號方域。 命將致討,委國稽服。 吳人放命,馮海阻江。 飛書告喻,響應來同。 先王建萬國,九服為籓衛。 亡秦壞諸侯,序祚不二世。 歷代不能復,忽逾五百歲。 我皇邁聖德,應期創典制。 分土五等,籓國正封界。 莘莘文武佐,千秋遘嘉會。 洪澤溢區內,仁風翔海外。 明君篇當魏曲《為君既不易》,古曲《殿前生桂樹》。 明君禦四海,聽鑒盡物情。 顧望有譴罰,謁忠身必榮。 蘭芷出荒野,萬里升紫庭。 茨草穢堂階,掃截不得生。 能否莫相蒙,百官正其名。 恭己慎有為,有為無不成。 暗君不自信,群下執異端。 正直羅浸潤,奸臣奪其權。 雖欲盡忠誠,結舌不敢言。 結舌亦何憚,盡忠為身患。 清流豈不潔,飛塵濁其源。 岐路令人迷,未遠勝不還。 忠臣立君朝,正色不顧身。 邪正不併存,譬若胡與秦。 胡秦有合時,邪正各異津。 忠臣遇明君,乾乾惟日新。 群目統在綱,眾星共北辰。 設令遭暗主,斥退為凡人。 雖薄供時用,白茅猶為珍。 冰霜晝夜結,蘭桂摧為薪。 邪臣多端變,用心何委曲。 便辟順情指,動隨君所欲。 偷安樂目前,不問清與濁。 積偽罔時主,養交以持祿。 言行恆相違,難饜甚谿谷。 昧死射乾沒,覺露則滅族。 拂舞,出自江左。 舊雲吳舞,檢其歌,非吳辭也。 亦陳于殿庭。 楊泓序云:「自到江南見《白符舞》,或言《白鳧鳩舞》,雲有此來數十年矣。 察其辭旨,乃是吳人患孫皓虐政,思屬晉也。 」今列之於後雲。 拂舞歌詩五篇 白鳩篇 翩翩白鳩,再飛再鳴。 懷我君德,來集君庭。 白雀呈瑞,素羽明鮮。 翔庭舞翼,以應仁乾。 皎皎鳴鳩,或丹或黃。 樂我君惠,振羽來翔。 東壁餘光,魚在江湖。 惠而不費,敬我微軀。 策我良駟,習我驅馳。 與君周旋,樂道忘饑。 我心虛靜,我志沾濡。 彈琴鼓瑟,聊以自娛。 陵雲登台,浮游太清。 攀龍附鳳,自望身輕。 濟濟篇 暢暢飛舞氣流芳,追念三五大綺黃。 去失有,時可行,去來時同此未央。 時冉冉,近桑榆,但當飲酒為歡娛。 衰老逝,有何期,多憂耿耿內懷思,深池曠,魚獨希,願得黃浦眾所依。 恩感人,世無比,悲歌且舞無極已。 獨祿篇 獨獨祿祿,水深泥濁。 泥濁尚可,水深殺我。 雍雍雙雁,遊戲田畔。 我欲射雁,念子孤散。 翩翩浮萍,得風搖輕。 我心何合,與之同並。 空床低幃,誰知無人。 夜衣錦繡,誰別偽真。 刀鳴鞘中,倚床無施。 父冤不報,欲活何為。 猛獸班班,遊戲山間。 獸慾嚙人,不避豪賢。 碣石篇 東臨碣石,以觀滄海。 水何淡淡,山島竦峙。 樹木叢生,百草豐茂。 秋風蕭瑟,洪波湧起。 日月之行,若出其中。 星漢燦爛,若出其裡。 幸甚至哉,歌以詠志。 《觀滄海》 孟冬十月,北風徘徊。 天氣肅清,繁霜霏霏。 鵾鷄晨鳴,雁過南飛。 鷙鳥潛藏,熊羆窟棲。 耨鑮停置,農收積場。 逆旅整設,以通賈商。 幸甚至哉,歌以詠志。 《冬十月》 鄉土不同,河朔隆塞。 流澌浮漂,舟船行難。 錐不之地,豐籟深奧。 水竭不流,冰堅可蹈。 士隱者貧,勇俠輕非。 心常嘆怨,慼慼多悲。 幸甚至哉,歌以詠志。 《土不同》 神龜雖壽,猶有竟時。 騰蛇乘霧,終為土灰。 驥老伏櫪,志在千里。 烈士暮年,壯心不已。 盈縮之期,不但在天。 養怡之福,可得永年。 幸甚至哉,歌以詠志。 《龜雖壽》 淮南王篇 淮南王,自言尊,百尺高樓與天連。 後園鑿井銀作床,金瓶素綆汲寒漿。 汲寒漿,飲少年,少年窈窕何能賢。 揚聲悲歌音絶天。 我欲渡河河無樑,願作雙黃鵠,還故鄉。 還故鄉,入故里,徘徊故鄉,若身不已。 繁舞奇歌無不泰,徘徊桑梓游天外。 第153頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《晉書 上》
第153頁