及武帝泰始四年,詔刺史二千石長吏曰:「古之王者,以歲時巡狩方岳,其次則二伯述職,不然則行人順省。 故雖幽遐側微,心無壅隔,下情上通,上指遠諭,至于鰥寡,罔不得所,用垂風遺烈,休聲猶存。 朕在位累載,如臨深川,夙興夕惕,明發不寢,坐而待旦,思四方水旱災眚,為之怛然。 勤躬約己,欲令事事當宜。 常恐眾吏用情,誠心未著,萬機兼猥,慮有不周,政刑失謬,而弗獲備覽。 百姓有過,在予一人。 惟歲之不易,未遑卜征巡省之事,下之未乂,其何以恤之。 今使使持節侍中副給事黃門侍郎銜命四出,周行天下,親見刺史二千石長吏,申諭朕心,訪求得失損益諸宜,觀省政教,問人間患苦。 周典有之曰:『其萬姓之利害為一書,其禮俗政事刑禁之逆順為一書,其暴亂作慝犯令為一書,其札喪凶荒厄貧為一書,其康樂和親安平為一書,每國辨異之,以返命于王。 』舊章前訓,今率由之。 還具條奏,俾朕昭然鑒於幽遠,若親行焉。 大夫君子,其各悉乃心,敬乃事,嘉言令圖,苦言至戒,與使者盡之,無所隱諱。 方將慮心以俟,其勉哉勖之,稱朕意焉。 」 新禮,巡狩方岳,柴望告設壝宮如禮。 諸侯之覲者,賓及執贄皆如朝儀,而不建旗。 摯虞以為:「覲禮,諸侯覲天子,各建其旗。 旗章所以殊爵命,示等威。 《詩》稱『君子至止,言觀其旗』。 宜定新禮,建旗如舊禮。 」詔可其議。 然終晉代,其禮不行。 封禪之說,經典無聞。 禮有因天事天,因地事地,因名山升中于天,而鳳皇降,龜龍格。 天子所以巡狩,至于方岳,燔柴祭天,以告其成功,事似而非也。 讖緯諸說皆云,王者封泰山,禪梁甫,易姓紀號。 秦漢行其典,前史各陳其制矣。 魏文帝黃初中,護軍蔣濟奏曰:「夫帝王大禮,巡狩為先;昭祖揚禰,封禪為首。 是以自古革命受符,未有不蹈梁父,登泰山,刊無竟之名,紀天人之際者也。 故司馬相如謂有文以來,七十二君,或順所繇于前,謹遺教於後。 太史公曰,主上有聖明而不宣佈,有司之過也。 然則元功懿德,不刊梁山之石,無以顯帝王之功,示兆庶不朽之觀也。 語曰,『當君而嘆堯舜之美,譬猶人子對厥所生而譽他人之父』。 今大魏承百王之弊亂,拯流遁之艱厄,接千載之衰緒,繼百代之廢業。 始自武文,至于聖躬,所以參成天地之道,綱維人神之化。 上天報應,嘉瑞顯祥,以比往古,無所取喻。 至于歷世迄今,未廢大禮。 雖志在掃盡殘盜,蕩滌余穢,未遑斯事。 若爾,三苗屈強於江海,大舜當廢東巡之儀;徐夷跳樑于淮泗,周成當止岱岳之禮。 且去歲破吳虜于江漢,今茲屠蜀賊于隴右,其震盪內潰,在不復淹,無累于封禪之事也。 此儀久廢,非倉卒所定。 宜下公卿,廣撰其禮,卜年考時,昭告上帝,以副天下之望。 臣待罪軍旅,不勝大願,冒死以聞。 」詔曰:「聞蔣濟斯言,使吾汗出流足。 自開闢以來,封禪者七十餘君耳。 故太史公曰,雖有受命之君,而功有不洽,是以中間曠遠者千有餘年,近者數百載,其儀闕不可得記。 吾何德之修,敢庶茲乎!濟豈謂世無管仲,以吾有桓公登泰山之志乎!吾不欺天也。 濟之所言,華則華矣,非助我者也。 公卿侍中尚書常侍省之而已,勿復有所議,亦不須答詔也。 」天子雖距濟議,而實使高堂隆草封禪之儀,以天下未一,不欲便行大禮,會隆卒,不復行之。 及武帝平吳,混一區宇,太康元年九月庚寅,尚書令衛瓘、尚書左仆射山濤、右仆射魏舒、尚書劉寔、司空張華等奏曰:「臣聞肇自生靈,則有後闢,年載之數,莫之能紀。 立德濟世,揮揚仁風,以登封泰山者七十有四家,其謚號可知者十有四焉。 沈淪寂寞,曾無遺聲者,不可勝記。 大晉之德,始自重黎,實佐顓頊,至于夏商,世序天地。 其在於周,不失其緒。 金德將升,世濟明聖,外平蜀漢,海內歸心,武功之盛,實由文德。 至于陛下,受命踐阼,弘建大業,群生仰流。 惟獨江湖沅湘之表,凶桀負固,歷代不賓。 神謀獨斷,命將出討,兵威暫加,數旬蕩定。 覊其鯨鯢,赦其罪逆,雲覆雨施,八方來同,聲教所被,達于四極。 雖黃軒遐征,大禹遠略,周之奕世,何以尚今!若夫玄石素文,底號前載,象以數表,言以事告,雖古《河圖洛書》之徵,不是過也。 宜宣大典,禮中嶽,封泰山,禪梁父,發德號,明至尊,享天休,篤黎庶,勒千載之表,播流後之聲,俾百世之下,莫不興起。 斯帝王之盛業,天人之至望也。 」詔曰:「今逋寇雖殄,外則障塞有警,內則百姓未寧,此盛德之事,所未議也。 」 瓘等又奏曰:「今東漸于海,西被流沙,大漠之陰,日南北戶,莫不通屬,芒芒禹跡,今實過之。 天人之道已周,巍巍之功已著,宜修禮地祗,登封泰山,致誠上帝,以答人神之願也。 乞如前奏。 」詔曰:「今陰陽未和,刑政未當,百姓未得其所,豈可以勒功告成邪!」詔不許。 第140頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《晉書 上》
第140頁