少小帶經鋤,本將兄共居。 緣遭他輩責,剩被自妻疏。 拋絶紅塵境,常游好閲書。 誰能借鬥水,活取轍中魚。 變化計無窮,生死竟不止。 三途鳥雀身,五嶽龍魚已。 世濁作fh羺時清為騄耳。 前回是富兒,今度成貧士。 書判全非弱,嫌身不得官。 銓曹被拗折,洗垢覓瘡瘢。 必也關天命,今冬更試看。 盲兒射雀目,偶中亦非難。 貧驢欠一尺,富狗剩三寸。 若分貧不平,中半富與困。 始取驢飽足,卻令狗饑頓。 為汝熟思量,令我也愁悶。 柳郎八十二,藍嫂一十八。 夫妻共百年,相憐情狡猾。 弄璋字烏cY,擲瓦名婠妠。 屢見枯楊荑,常遭青女殺。 大有饑寒客,生將獸魚殊。 長存磨石下,時哭路邊隅。 累日空思飯,經冬不識襦。 唯賫一束草,並帶五升麩。 赫赫誰壚肆,其酒甚濃厚。 可憐高幡幟,極目平升鬥。 何意訝不售,其家多猛狗。 童子欲來沽,狗咬便是走。 吁嗟濁濫處,羅剎共賢人。 謂是等流類,焉知道不親。 狐假師子勢,詐妄卻稱珍。 鉛礦入爐冶,方知金不知。 田家避暑月,鬥酒共誰歡。 雜雜排山果,疏疏圍酒樽。 蘆莦將代席,蕉葉且充盤。 醉後支頤坐,須彌小彈丸。 個是何措大,時來省南院。 年可三十餘,曾經四五選。 囊裡無青蚨,篋中有黃絹。 行到食店前,不敢暫回面。 為人常吃用,愛意須慳惜。 老去不自由,漸被他推斥。 送向荒山頭,一生願虛擲。 亡羊罷補牢,失意終無極。 浪造凌霄閣,虛登百尺樓。 養生仍夭命,誘讀詎封侯。 不用從黃口,何須厭白頭。 未能端似箭,且莫曲如鈎。 雲山疊疊連天碧,路僻林深無客遊。 遠望孤蟾明皎皎, 近聞群鳥語啾啾。 老夫獨坐棲青嶂,少室閒居任白頭。 可嘆往年與今日,無心還似水東流。 富貴疏親聚,只為多錢米。 貧賤骨肉離,非關少兄弟。 急須歸去來,招賢閣未啟。 浪行朱雀街,踏破皮鞋底。 我見一痴漢,仍居三兩婦。 養得八九兒,總是隨宜手。 丁防是新差,資財非舊有。 黃櫱作驢鞦,始知苦在後。 新谷尚未熟,舊谷今已無。 就貸一斗許,門外立踟躕。 夫出教問婦,婦出遣問夫。 慳惜不救乏,財多為累愚。 大有好笑事,略陳三五個。 張公富奢華,孟子貧轗軻。 只取侏儒飽,不憐方朔餓。 巴歌唱者多,白雪無人和。 老翁娶少婦,發白婦不耐。 老婆嫁少夫,面黃夫不愛。 老翁娶老婆,一一無棄背。 少婦嫁少夫,兩兩相憐態。 雍容美少年,博覽諸經史。 盡號曰先生,皆稱為學士。 未能得官職,不解秉耒耜。 冬披破布衫,蓋是書誤己。 鳥語情不堪,其時臥草庵。 櫻桃紅爍爍,楊柳正毿毿。 旭日銜青嶂,晴雲洗淥潭。 誰知出塵俗,馭上寒山南。 昨日何悠悠,場中可憐許。 上為桃李徑,下作蘭蓀渚。 復有綺羅人,舍中翠毛羽。 相逢欲相喚,脈脈不能語。 丈夫莫守困,無錢須經紀。 養得一牸牛,生得五犢子。 犢子又生兒,積數無窮已。 寄語陶朱公,富與君相似。 之子何惶惶,卜居須自審。 南方瘴癘多,北地風霜甚。 荒陬不可居,毒川難可飲。 魂兮歸去來,食我家園葚。 昨夜夢還家,見婦機中織。 駐梭如有思,擎梭似無力。 呼之回面視,況復不相識。 應是別多年,鬢毛非舊色。 人生不滿百,常懷千載憂。 自身病始可,又為子孫愁。 下視禾根土,上看桑樹頭。 秤錘落東海,到底始知休。 世有一等流,悠悠似木頭。 出語無知解,雲我百不憂。 問道道不會,問佛佛不求。 子細推尋著,茫然一場愁。 董郎年少時,出入帝京裡。 衫作嫩鵝黃,容儀畫相似。 常騎踏雪馬,拂拂紅塵起。 觀者滿路傍,個是誰家子。 個是誰家子,為人大被憎。 痴心常憤憤,肉眼醉瞢瞢。 見佛不禮佛,逢僧不施僧。 唯知打大臠,除此百無能。 人以身為本,本以心為柄。 本在心莫邪,心邪喪本命。 未能免此殃,何言懶照鏡。 不念金剛經,卻令菩薩病。 城北仲家翁,渠家多酒肉。 仲翁婦死時,弔客滿堂屋。 仲翁自身亡,能無一人哭。 吃他杯臠者,何太冷心腹。 下愚讀我詩,不解卻嗤誚。 中庸讀我詩,思量雲甚要。 上賢讀我詩,把著滿面笑。 楊修見幼婦,一覽便知妙。 自有慳惜人,我非慳惜輩。 衣單為舞穿,酒盡緣歌啐。 當取一腹飽,莫令兩腳儽。 蓬蒿鑽髑髏,此日君應悔。 我行經古墳,淚盡嗟存沒。 塚破壓黃腸,棺穿露白骨。 欹斜有瓮瓶,掁撥無簪笏。 風至攬其中,灰塵亂ej々。 夕陽赫西山,草木光曄曄。 復有朦朧處,松蘿相連接。 此中多伏虎,見我奮迅鬣。 手中無寸刃,爭不懼懾懾。 出身既擾擾,世事非一狀。 未能捨流俗,所以相追訪。 昨弔徐五死,今送劉三葬。 終日不得閒,為此心淒愴。 有樂且須樂,時哉不可失。 雖雲一百年,豈滿三萬日。 寄世是須臾,論錢莫啾唧。 孝經末後章,委曲陳情畢。 獨坐常忽忽,情懷何悠悠。 山腰雲縵縵,谷口風颼颼。 猿來樹裊裊,鳥入林啾啾。 時催鬢颯颯,歲盡老惆惆。 一人好頭肚,六藝盡皆通。 南見驅歸北,西風趁向東。 長漂如泛萍,不息似飛蓬。 問是何等色,姓貧名曰窮。 他賢君即受,不賢君莫與。 君賢他見容,不賢他亦拒。 嘉善矜不能,仁徒方得所。 勸逐子張言,拋卻卜商語。 俗薄真成薄,人心個不同。 殷翁笑柳老,柳老笑殷翁。 何故兩相笑,俱行譣詖中。 裝車競嵽嵲,翻載各瀧涷。 第243頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《全唐詩 六》
第243頁