卷610_19 【太湖詩·崦裡(傍龜山下有良田二十頃)】 皮日休 崦裡何幽奇,膏腴二十頃。 風吹稻花香,直過龜山頂。 青苗細膩臥,白羽悠溶靜。 塍畔起鸊鵜,田中通舴艋。 幾家傍潭洞,孤戍當林嶺。 罷釣時煮菱,停繰或焙茗。 峭然八十翁,生計于此永。 苦力供徵賦,怡顏過朝暝。 洞庭取異事,包山極幽景。 念爾飽得知,亦是遺民幸。 卷610_20 【太湖詩·石板(在石公山前)】 皮日休 翠石數百步,如板漂不流。 空疑水妃意,浮出青玉洲。 中若瑩龍劍,外唯疊蛇矛。 狂波忽然死,浩氣清且浮。 似將翠黛色,抹破太湖秋。 安得三五夕,攜酒棹扁舟。 召取月夫人,嘯歌于上頭。 又恐霄景闊,虛皇拜仙侯。 欲建九錫碑,當立十二樓。 瓊文忽然下,石板誰能留。 此事少知者,唯應波上鷗。 卷六百一十一 卷611_1 【奉和魯望漁具十五詠·網】 皮日休 晚掛溪上網,映空如霧縠。 閒來發其機,旋旋沈平綠。 下處若煙雨,牽時似崖谷。 必若遇鯤鮞,從教通一目。 卷611_2 【奉和魯望漁具十五詠·罩】 皮日休 芒鞋下葑中,步步沈輕罩。 既為菱浪颭,亦為蓮泥膠。 人立獨無聲,魚煩似相抄。 滿手搦霜鱗,思歸舉輕棹。 卷611_3 【奉和魯望漁具十五詠·罱】 皮日休 煙雨晚來好,東塘下罱去。 網小正星bI,舟輕欲騰翥。 誰知荇深後,恰值魚多處。 浦口更有人,停橈一延佇。 卷611_4 【奉和魯望漁具十五詠·釣筒】 皮日休 籠籦截數尺,標置能幽絶。 從浮笠澤煙,任臥桐江月。 絲隨碧波漫,餌逐清灘發。 好是趁筒時,秋聲正清越。 卷611_5 【奉和魯望漁具十五詠·釣車】 皮日休 得樂湖海志,不厭華輈小。 月中拋一聲,驚起灘上鳥。 心將潭底測,手把波文裊。 何處覓奔車,平波今渺渺。 卷611_6 【奉和魯望漁具十五詠·漁梁】 皮日休 波際插翠筠,離離似清籞。 游鱗到溪口,入此無逃所。 斜臨楊柳津,靜下鸕鷀侶。 編此欲何之,終焉富春渚。 卷611_7 【奉和魯望漁具十五詠·叉魚】 皮日休 列炬春溪口,平潭如不流。 照見游泳魚,一一如清晝。 中目碎瓊碧,毀鱗殷組綉。 樂此何太荒,居然愧川後。 卷611_8 【奉和魯望漁具十五詠·射魚】 皮日休 注矢寂不動,澄潭晴轉烘。 下窺見魚樂,怳若翔在空。 驚羽決凝碧,傷鱗浮殷紅。 堪將指杯術,授與太湖公。 卷611_9 【奉和魯望漁具十五詠·鳴桹】 皮日休 盡日平湖上,鳴桹仍動槳。 丁丁入波心,澄澈和清響。 鷺聽獨寂寞,魚驚昧來往。 盡水無所逃,川中有鈎黨。 卷611_10 【奉和魯望漁具十五詠·滬】 皮日休 波中植甚固,磔磔如蝦須。 濤頭倏爾過,數頃跳鯆cr。 不是細羅密,自為朝夕驅。 空憐指魚命,遣出海邊租。 卷611_11 【奉和魯望漁具十五詠·qF】 皮日休 伐彼槎櫱枝,放於冰雪浦。 游魚趁暖處,忽爾來相聚。 徒為棲托心,不問庇庥主。 一旦懸鼎鑊,禍機真自取。 卷611_12 【奉和魯望漁具十五詠·種魚】 皮日休 移土湖岸邊,一半和魚子。 池中得春雨,點點活如蟻。 一月便翠鱗,終年必赬尾。 借問兩綬人,誰知種魚利。 卷611_13 【奉和魯望漁具十五詠·藥魚】 皮日休 吾無竭澤心,何用藥魚藥。 見說放溪上,點點波光惡。 食時競夷猶,死者爭紛泊。 何必重傷魚,毒涇猶可作。 卷611_14 【奉和魯望漁具十五詠·舴艋】 皮日休 闊處只三尺,翛然足吾事。 低篷掛釣車,枯蚌盛魚餌。 只好攜橈坐,唯堪蓋蓑睡。 若遣遂平生,艅艎不如是。 卷611_15 【奉和魯望漁具十五詠·笭箵】 皮日休 朝空笭箵去,暮實笭箵歸。 歸來倒卻魚,掛在幽窗扉。 但聞蝦蜆氣,欲生蘋藻衣。 十年佩此處,煙雨苦霏霏。 卷611_16 【添魚具詩·魚庵】 皮日休 庵中只方丈,恰稱幽人住。 枕上悉漁經,門前空釣具。 束竿時倚壁,曬網還侵戶。 上泂有楊顒,須留往來路。 卷611_17 【添魚具詩·釣磯】 皮日休 盤灘一片石,置我山居足。 窪處著筣笓,竅中維艒fR。 多逢沙鳥污,愛彼潭雲觸。 狂奴臥此多,所以蹋帝腹。 卷611_18 【添魚具詩·蓑衣】 皮日休 一領蓑正新,著來沙塢中。 隔溪遙望見,疑是綠毛翁。 襟色裛xU靄,袖香褵褷風。 前頭不施袞,何以為三公。 卷611_19 【添魚具詩·箬笠】 皮日休 圓似寫月魂,輕如織煙翠。 涔涔向上雨,不亂窺魚思。 攜來沙日微,掛處江風起。 縱帶二梁冠,終身不忘爾。 卷611_20 【添魚具詩·背篷】 皮日休 儂家背篷樣,似個大龜甲。 雨中跼蹐時,一向聽霎霎。 甘從魚不見,亦任鷗相狎。 深擁竟無言,空成睡齁qf。 卷611_21 【奉和魯望樵人十詠·樵谿】 皮日休 何時有此谿,應便生幽木。 橡實養山禽,藤花蒙澗鹿。 不止產蒸薪,願當歌棫樸。 君知天意無,以此安吾族。 卷611_22 【奉和魯望樵人十詠·樵家】 皮日休 空山最深處,太古兩三家。 雲蘿共夙世,猿鳥同生涯。 衣服濯春泉,盤餐烹野花。 居茲老復老,不解嘆年華。 卷611_23 【奉和魯望樵人十詠·樵叟】 皮日休 不曾照青鏡,豈解傷華髮。 至老未息肩,至今無病骨。 家風是林嶺,世祿為薇蕨。 所以兩大夫,天年自為伐。 卷611_24 【奉和魯望樵人十詠·樵子】 皮日休 相約晚樵去,跳踉上山路。 將花餌鹿麛,以果投猿父。 束薪白雲濕,負擔春日暮。 何不壽童烏,果為玄所誤。 卷611_25 【奉和魯望樵人十詠·樵徑】 第219頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《全唐詩 五》
第219頁