伊余乏此相,天與形貌惡。 每嗟原憲瘇,常苦齊侯瘧。 終然合委頓,剛亦慕寥廓。 三茅亦常住,竟與珪組薄。 欲問包山神,來賒少岩壑。 卷610_3 【太湖詩·入林屋洞】 皮日休 齋心已三日,筋骨如煙輕。 腰下佩金獸,手中持火鈴。 幽塘四百里,中有日月精。 連亙三十六,各各為玉京。 自非心至誠,必被神物烹。 顧余慕大道,不能惜微生。 遂招放曠侶,同作幽憂行。 其門才函丈,初若盤薄硎。 洞氣黑昳ft,苔發紅鬇鬡。 試足值坎窞,低頭避崢嶸。 攀緣不知倦,怪異焉敢驚。 匍匐一百步,稍稍策可橫。 忽然白蝙蝠,來撲松炬明。 人語散澒洞,石響高玲玎。 腳底龍蛇氣,頭上波濤聲。 有時若服匿,偪仄如見綳。 俄爾造平淡,豁然逢光晶。 金堂似鎸出,玉座如琢成。 前有方丈沼,凝碧融人睛。 雲漿湛不動,璚露涵而馨。 漱之恐減算,酌之必延齡。 愁為三官責,不敢攜一bl。 昔雲夏後氏,于此藏真經。 刻之以紫琳,秘之以丹瓊。 期之以萬祀,守之以百靈。 焉得彼丈人,竊之不加刑。 石匱一以出,左神俄不扃。 禹書既雲得,吳國由是傾。 蘚縫才半尺,中有怪物腥。 欲去既嚄唶,將回又伶俜。 卻遵舊時道,半日出杳冥。 屨泥惹石髓,衣濕沾雲英。 玄籙乏仙骨,青文無絳名。 雖然入陰宮,不得朝上清。 對彼神仙窟,自厭濁俗形。 卻憎造物者,遣我騎文星。 卷610_4 【太湖詩·雨中游包山精舍】 皮日休 松門亙五里,彩碧高下絢。 幽人共躋攀,勝事頗清便。 翣翣林上雨,隱隱湖中電。 薜帶輕束腰,荷笠低遮面。 濕屨黏煙霧,穿衣落霜霰。 笑次度岩壑,困中遇台殿。 老僧三四人,梵字十數卷。 施稀無夏屋,境僻乏朝膳。 散髮抵泉流,支頤數雲片。 坐石忽忘起,捫蘿不知倦。 異蝶時似錦,幽禽或如鈿。 篥簩還戛刃,栟櫚自搖扇。 俗態既鬥藪,野情空眷戀。 道人摘芝菌,為予備午饌。 渴興石榴羹,饑愜胡麻飯。 如何事于役,茲游急於傳。 卻將塵土衣,一任瀑絲濺。 卷610_5 【太湖詩·游毛公壇】 皮日休 卻上南山路,松行儼如廡。 松根礙幽徑,孱顏不能斧。 擺履跨亂雲,側巾蹲怪樹。 三休且半日,始到毛公塢。 兩水合一澗,潈崖卻為浦。 相敵百千戟,共攂十萬鼓。 噴散日月精,射破神仙府。 唯愁絶地脈,又恐折天柱。 一窺耳目眩,再聽雲發豎。 次到煉丹井,井幹翳宿莽。 下有蕊剛丹,勺之百疾愈。 凝于白獺髓,湛似桐馬乳。 黃露醒齒牙,碧黏甘肺腑。 檜異松復怪,枯疏互撐拄。 乾蛟一百丈,髐然半天舞。 下有毛公壇,壇方不盈畝。 當時雲龍篆,一片苔蘚古。 時時仙禽來,忽忽祥煙聚。 我愛周息元,忽起應明主。 三諫卻歸來,回頭唾圭組。 伊余何不幸,斯人不復睹。 如何大開口,與世爭枯腐。 將山待誇娥,以肉投猰貐。 欻坐侵桂陰,不知巳與午。 茲地足靈境,他年終結宇。 敢道萬石君,輕於一絲縷。 卷610_6 【太湖詩·三宿神景宮】 皮日休 古觀岑且寂,幽人情自怡。 一來包山下,三宿湖之湄。 況此深夏夕,不逢清月姿。 玉泉浣衣後,金殿添香時。 客省高且敞,客床蟠復奇。 石枕冷入腦,筍席寒侵肌。 氣清寐不著,起坐臨階墀。 松陰忽微照,獨見螢火芝。 素鶴警微露,白蓮明暗池。 窗欞帶乳蘚,壁縫含雲蕤。 聞磬走魍魎,見燭奔覊雌。 沆瀣欲滴瀝,芭蕉未離披。 五更山蟬響,醒發如吹篪。 杉風忽然起,飄破步虛詞。 道客巾屨樣,上清朝禮儀。 明發作此事,豈復甘趨馳。 卷610_7 【太湖詩·以毛公泉一瓶獻上諫議因寄】 皮日休 劉根昔成道,茲塢四百年。 毿毿被其體,號為綠毛仙。 因思清泠汲,鑿彼岝峉巔。 五色既煉矣,一勺方鏗然。 既用文武火,俄窮雌雄篇。 赤鹽撲紅霧,白華飛素煙。 服之生羽翼,倏爾沖玄天。 真隱尚有跡,厥祀將近千。 我來討靈勝,到此期終焉。 滴苦破竇淨,蘚深餘甃圓。 澄如玉髓潔,泛若金精鮮。 顏色半帶乳,氣味全和鉛。 飲之融痞蹇,濯之伸拘攣。 有時玩者觸,倏忽風雷顛。 素綆絲不短,越罌腹甚便。 汲時月液動,擔處玉漿旋。 敢獻大司諫,置之鈴閣前。 清如介潔性,滌比掃蕩權。 炙背野人興,亦思侯伯憐。 也知飲冰苦,願受一瓶泉。 卷610_8 【太湖詩·縹緲峰】 皮日休 頭戴華陽帽,手拄大夏筇。 清晨陪道侶,來上縹緲峰。 帶露嗅藥蔓,和雲尋鹿蹤。 時驚q0p0鼠,飛上千丈松。 翠壁內有室,叩之虛eGcP。 穴下徹海,視之寒鴻濛。 遇歇有佳思,緣危無倦容。 須臾到絶頂,似鳥穿樊籠。 恐足蹈海日,疑身凌天風。 眾岫點巨浸,四方接圓穹。 似將青螺髻,撒在明月中。 片白作越分,孤嵐為吳宮。 一陣靉靆氣,隱隱生湖東。 激雷與波起,狂電將日紅。 礊礊雨點大,金髇轟下空。 暴光隔雲閃,彷彿亙天龍。 連拳百丈尾,下拔湖之洪。 捽為一雪山,欲與昭回通。 移時卻cs下,細碎衡與嵩。 神物諒不測,絶景尤難窮。 杖策下返照,漸聞仙觀鐘。 煙波濆肌骨,雲壑闐心胸。 竟死愛未足,當生且歡逢。 不然把天爵,自拜太湖公。 卷610_9 【太湖詩·桃花塢】 皮日休 夤緣度南嶺,盡日穿林樾。 窮深到茲塢,逸興轉超忽。 塢名雖然在,不見桃花發。 恐是武陵溪,自閉仙日月。 倚峰小精舍,當嶺殘耕垡。 將洞任迴環,把雲恣披拂。 閒禽啼叫窕,險狖眠硉矹。 微風吹重嵐,碧埃輕勃勃。 第217頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《全唐詩 五》
第217頁