白日坐上傾天維。 蜂喧鳥咽留不得,紅萼萬片從風吹。 豈如秋霜雖慘冽,摧落老物誰惜之。 為此徑須沽酒飲, 自外天地棄不疑。 近憐李杜無檢束,爛漫長醉多文辭。 屈原離騷二十五,不肯餔啜糟與醨。 惜哉此子巧言語, 不到聖處寧非痴。 幸逢堯舜明四目,條理品彙皆得宜。 平明出門暮歸舍,酩酊馬上知為誰。 朝騎一馬出,暝就一床臥。 詩書漸欲拋,節行久已惰。 冠欹感發禿,語誤驚齒墮。 孤負平生心,已矣知何奈。 我恨不如江頭人,長網橫江遮紫鱗。 獨宿荒陂射鳧雁, 賣納租賦官不嗔。 歸來歡笑對妻子,衣食自給寧羞貧。 今者無端讀書史,智慧只足勞精神。 畫蛇著足無處用, 兩鬢霜白趨埃塵。 乾愁漫解坐自累,與眾異趣誰相親。 數杯澆腸雖暫醉,皎皎萬慮醒還新。 百年未滿不得死, 且可勤買拋青春。 卷338_25 【寒食日出遊】 韓愈 李花初發君始病,我往看君花轉盛。 走馬城西惆悵歸, 不忍千株雪相映。 邇來又見桃與梨,交開紅白如爭競。 可憐物色阻攜手,空展霜縑吟九詠。 紛紛落盡泥與塵, 不共新妝比端正。 桐華最晚今已繁,君不強起時難更。 關山遠別固其理,寸步難見始知命。 憶昔與君同貶官, 夜渡洞庭看鬥柄。 豈料生還得一處,引袖拭淚悲且慶。 各言生死兩追隨,直置心親無貌敬。 念君又署南荒吏, 路指鬼門幽且夐。 三公儘是知音人,曷不薦賢陛下聖。 囊空甑倒誰救之,我今一食日還並。 自然憂氣損天和, 安得康強保天性。 斷鶴兩翅鳴何哀,縶驥四足氣空橫。 今朝寒食行野外,綠楊匝岸蒲生迸。 宋玉庭邊不見人, 輕浪參差魚動鏡。 自嗟孤賤足瑕疵,特見放縱荷寬政。 飲酒寧嫌盞底深,題詩尚倚筆鋒勁。 明宵故欲相就醉, 有月莫愁當火令。 卷338_26 【憶昨行和張十一】 韓愈 憶昨夾鐘之呂初吹灰,上公禮罷元侯回。 車載牲牢瓮舁酒, 並召賓客延鄒枚。 腰金首翠光照耀,絲竹迥發清以哀。 青天白日花草麗,玉斝屢舉傾金罍。 張君名聲座所屬, 起舞先醉長松摧。 宿酲未解舊痁作,深室靜臥聞風雷。 自期殞命在春序,屈指數日憐嬰孩。 危辭苦語感我耳, 淚落不掩何漼漼。 念昔從君渡湘水,大帆夜劃窮高桅。 陽山鳥路出臨武,驛馬拒地驅頻隤。 踐蛇茹蠱不擇死, 忽有飛詔從天來。 伾文未揃崖州熾,雖得赦宥恆愁猜。 近者三奸悉破碎,羽窟無底幽黃能。 眼中了了見鄉國, 知有歸日眉方開。 今君縱署天涯吏,投檄北去何難哉。 無妄之憂勿藥喜,一善自足禳千災。 頭輕目朗肌骨健, 古劍新劚磨塵埃。 殃消禍散百福並,從此直至耇與鮐。 嵩山東頭伊洛岸,勝事不假須穿栽。 君當先行我待滿, 沮溺可繼窮年推。 卷三百三十九 卷339_1 【劉生詩】 韓愈 生名師命其姓劉,自少軒輊非常儔。 棄家如遺來遠遊, 東走梁宋暨揚州。 遂凌大江極東陬,洪濤舂天禹穴幽。 越女一笑三年留,南逾橫嶺入炎州。 青鯨高磨波山浮, 怪魅炫曜堆蛟虯。 山cd讙噪猩猩游,毒氣爍體黃膏流。 問胡不歸良有由,美酒傾水炙肥牛。 妖歌慢舞爛不收, 倒心迴腸為青眸。 千金邀顧不可酬,乃獨遇之盡綢繆。 瞥然一餉成十秋,昔須未生今白頭。 五管歷遍無賢侯, 回望萬里還家羞。 陽山窮邑惟猿猴,手持釣竿遠相投。 我為羅列陳前修,芟蒿斬蓬利鋤耰。 天星迴環數才周, 文學穰穰囷倉稠。 車輕禦良馬力優,咄哉識路行勿休, 往取將相酬恩讎。 卷339_2 【鄭群贈簟】 韓愈 蘄州笛竹天下知,鄭君所寶尤瑰奇。 攜來當晝不得臥, 一府傳看黃琉璃。 體堅色淨又藏節,盡眼凝滑無瑕疵。 法曹貧賤眾所易,腰腹空大何能為,自從五月困暑濕, 如坐深甑遭蒸炊。 手磨袖拂心語口,慢膚多汗真相宜。 日暮歸來獨惆悵,有賣直欲傾家資。 誰謂故人知我意, 卷送八尺含風漪。 呼奴掃地鋪未了,光彩照耀驚童兒。 青蠅側翅蚤虱避,肅肅疑有清飆吹。 倒身甘寢百疾愈, 卻願天日恆炎曦。 明珠青玉不足報,贈子相好無時衰。 卷339_3 【豐陵行(順宗陵也,在富平縣東北三十里)】 韓愈 羽衛煌煌一百里,曉出都門葬天子。 群臣雜沓馳後先, 宮官穰穰來不已。 是時新秋七月初,金神按節炎氣除。 清風飄飄輕雨灑,偃蹇旗旆卷以舒。 逾樑下阪笳鼓咽, 嵽嵲遂走玄宮閭。 哭聲訇天百鳥噪,幽坎晝閉空靈輿。 皇帝孝心深且遠,資送禮備無贏餘。 設官置衛鎖嬪妓, 供養朝夕象平居。 臣聞神道尚清淨,三代舊制存諸書。 墓藏廟祭不可亂,欲言非職知何如。 卷339_4 【游青龍寺贈崔大補闕(寺在京城南門之東)】 韓愈 秋灰初吹季月管,日出卯南暉景短。 友生招我佛寺行, 正值萬株紅葉滿。 光華閃壁見神鬼,赫赫炎官張火傘。 然雲燒樹火實駢,金烏下啄赬虯卵。 魂翻眼倒忘處所, 赤氣沖融無間斷。 有如流傳上古時,九輪照燭乾坤旱。 二三道士席其間,靈液屢進玻黎碗。 忽驚顏色變韶稚, 卻信靈仙非怪誕。 桃源迷路竟茫茫,棗下悲歌徒纂纂。 前年嶺隅鄉思發,躑躅成山開不算。 去歲覊帆湘水明, 霜楓千里隨歸伴。 猿呼鼯嘯鷓鴣啼,惻耳酸腸難濯浣。 思君攜手安能得,今者相從敢辭懶。 由來鈍騃寡參尋, 況是儒官飽閒散。 惟君與我同懷抱,鋤去陵谷置平坦。 年少得途未要忙,時清諫疏尤宜罕。 何人有酒身無事, 誰家多竹門可款。 須知節候即風寒,幸及亭午猶妍暖。 第175頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《全唐詩 四》
第175頁