充細族孤門。 或啁之曰:「宗祖無淑懿之基,文墨無篇籍之遺,雖著鴻麗之論,無所稟階,終不為高。 夫氣無漸而卒至曰變,物無類而妄生曰異,不常有而忽見曰妖,詭於眾而突出曰怪。 吾子何祖?其先不載。 況未嘗履墨涂,出儒門,吐論數千萬言,宜為妖變,安得寶斯文而多賢?」答曰:鳥無世鳳皇,獸無種麒麟,人無祖聖賢,物無常嘉珍。 才高見屈,遭時而然。 士貴,故孤興;物貴,故獨產。 文孰常在有以放賢,是則〔醴〕泉有故源,而嘉禾有舊根也。 屈奇之士見,倜儻之辭生,度不與俗協,庸角不能程。 是故罕發之跡,記於牒籍;希出之物,勒於鼎銘。 五帝不一世而起,伊、望不同家而出。 千里殊跡,百載異發。 士貴雅材而慎興,不因高據以顯達。 母驪犢騂,無害犧牲;祖濁裔清,不榜奇人。 鯀惡禹聖,叟頑舜神。 伯牛寢疾,仲弓潔全;顏路庸固,回傑超倫;孔、墨祖愚,丘、翟聖賢;揚家不通,卓有子云;桓氏稽可,譎出君山。 更稟於元,故能著文。 充以元和三年徙家闢詣揚州部丹陽、九江、廬江。 後入為治中,材小任大,職在刺割,筆札之思,歷年寢廢。 章和二年,罷州家居。 年漸七十,時可懸輿。 仕路隔絶,志窮無如。 事有否然,身有利害。 發白齒落,日月逾邁,儔倫彌索,鮮所恃賴。 貧無供養,志不娛快。 曆數冉冉,庚辛域際,雖懼終徂,愚猶沛沛,乃作《養性》之書,凡十六篇。 養氣自守,適時則酒,閉明塞聰,愛精自保,適輔服藥引導,庶冀性命可延,斯須不老。 既晚無還,垂書示後。 惟人性命,長短有期,人亦蟲物,生死一時。 年曆但記,孰使留之?猶入黃泉,消為土灰。 上自黃、唐,下臻秦、漢而來,折衷以聖道,理於通材,如衡之平,如鑒之開,幼老生死古今,罔不詳該。 命以不延,吁嘆悲哉! (完(*^__^*))本圖書由bbs.yoobase.com(5sss)為您整理製作更多txt好書 敬請登錄bbs.yoobase.com 第141頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《論衡》
第141頁