胡公,既果以方;挾藝射科,每發如望。 人求於人,我已為之;自始訖終,不降色辭。 因官立事,隨有可載;發跡饋軍,遭讒府界。 去居陵下,為吏為隱;坊舒之政,于茲有靳。 守官駕部,名升已屈;躋于少府,甚宜秩物。 不配其有,君子恥之;少府古卿,公優止之。 刻文碑石,以顯公行;維公後人,無怠嗣慶。 唐故相權公墓碑 上之元和五年,其相曰權公,諱德輿,字載之。 其本出自殷帝武丁,武丁之子,降封于權。 權,江漢間國也。 周衰,入楚為權氏。 楚滅,徙秦而居天水略陽。 苻秦之王中國,其臣有安丘公翼者,有大臣之言。 後六世,至平涼公文誕,為唐上庸太守,荊州大都督長史,焯有聲烈。 平涼曾孫諱亻垂,贈尚書禮部郎中,以藝學與蘇源明相善,卒官羽林軍錄事參軍,于公為王父。 郎中生贈太子太保諱皋,以忠孝致大名,去官,累以官征不起,追諡貞孝。 是實生公。 公在相位三年,其後以吏部尚書授節鎮山南,年六十以薨,贈尚書左仆射,謚文公。 公生三歲,知變四聲;四歲能為詩;七歲而貞孝公卒,來弔哭者,見其顏色聲容,皆相謂「權氏世有其人」。 及長,好學,孝敬祥順。 貞元八年,以前江西府監察御史,征拜博士。 朝士以得人相慶,改左補闕,章奏不絶,譏排奸亻幸,與陽城為助。 轉起居舍人,遂知制誥,凡撰命詞九年,以類集為五十捲,天下稱其能。 十八年,以中書舍人典貢士,拜尚書禮部侍郎。 薦士于公者,其言可信,不以其人布衣不用;即不可信,雖大官勢人交言,一不以綴意奏。 廣歲所取進士明經,在得人,不以員拘。 轉戶、兵、吏三曹侍郎、太子賓客,復為兵部,遷太常卿。 天下愈推為鉅人長德。 時天子以為宰相,宜參用道德人,因拜禮部書、同中書門下平章事。 公既謝辭不許,其所設張舉措,必本於寬大;以幾教化,多所助與,維匡調娛,不失其正;中于和節,不為聲章;因善與賢,不矜主己。 以吏部尚書留守東都。 東方諸帥,有利不能自請者,公常與疏陳,不以露布。 復拜太常,轉刑部尚書,考定新舊令式,為三十編,舉可長用。 其在山南、河南,勤於選付,治以和簡,人以甯便。 以疾求還,十三年某月甲子,道薨于洋之白草。 奏至,天子傷,為之不禦朝,郎官致贈錫;官居野處,上下弔哭,皆曰:「善人死矣。 」其年某月日,葬河南北山,在貞孝東五里。 公由陪屬升列,年除歲遷,以至公宰,人皆喜聞,若己與有,無忌嫉者。 于ν坐子殺人,失位自囚,親戚莫敢過門省顧,朝莫敢言者。 公將留守東都,為上言曰:「ν之罪既貰不竟,宜因賜寬詔。 」上曰:「然,公為吾行諭之。 」ν以不憂死。 前後考第進士,及庭所策試士,踵相躡為宰相達官,與公相先後;其餘布處台閣外府,凡百餘人。 自始學至疾,未病未嘗一日去書不觀。 公既以能為文辭擅聲于朝,多銘卿大夫功德;然其為家,不視簿書。 未嘗問有亡,費不亻待余。 公娶清河崔氏女,其父造,嘗相德宗,號為名臣。 既葬,其子監察御史璩,累然服喪來有請。 乃作銘文。 曰: 權在商周,世無不存。 滅楚徙秦,嬴劉之間。 甘泉始侯,以及安丘;詆訶浮屠,皇極之扶。 貞孝之生,鳳鳥不至;爵位豈多,半涂以稅;壽考豈多,四十而逝。 惟其不有,以惠厥後;是生相君,為朝德首。 行世祖之,文世師之。 流連六官,出入屏毗。 無黨無讎,舉世莫疵。 人所憚為,公勇為之;其所競馳,公絶不窺。 孰克知之。 德將在斯。 刻詩墓碑,以永厥垂。 平淮西碑 天以唐克肖其德,聖子神孫,繼繼承承,于千萬年,敬戒不怠,全付所覆,四海九州,罔有內外,悉主悉臣。 高祖太宗,既除既治;高宗中睿,休養生息;至于玄宗,受報收功,極熾而豐,物眾地大,孽牙其間;肅宗代宗,德祖順考,以勤以容,大慝適去。 稂莠不薅,相臣將臣,文恬武嬉,習熟見聞,以為當然。 睿聖文武皇帝,既受群臣朝,乃考圖數貢,曰:「嗚呼!天既全付予有家,今傳次在予,予不能事事,其何以見于郊廟?」群臣震懾,奔走率職。 明年,平夏;又明年,平蜀;又明年,平江東;又明年,平澤潞;遂定易定,致魏、博、貝、衛、澶、相,無不從志。 皇帝曰:「不可究武,予其少息。 」 九年,蔡將死。 蔡人立其子元濟以請,不許。 遂燒舞陽,犯葉、襄城;以動東都,放兵四劫。 皇帝歷問于朝,一二臣外,皆曰:「蔡帥之不廷授,于今五十年,傳三姓四將;其樹本堅,兵利卒頑,不與他等。 因撫而有,順且無事。 」大官臆決唱聲,萬口和附,併為一談,牢不可破。 第88頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《韓愈集》
第88頁