雙調夜行船百歲光陰如夢蝶,重迴首往事堪嗟。 昨日春來,今朝花謝,急罰盞夜闌燈滅。 〔喬木查〕秦宮漢闕,做衰草牛羊野,不恁漁樵無話說。 縱荒墳,橫斷碑,不辨龍蛇。 〔慶宣和〕投至狐蹤與兔穴。 多少豪傑,鼎足三分半腰折。 魏耶晉耶?〔落梅風〕天教富,不待奢,無多時好天良夜。 看錢奴硬將心似鐵,空辜負錦堂風月。 〔風入松〕眼前紅日又西斜,疾似下坡車。 晚來清鏡添白雪,上床與鞋履相別。 莫笑鳩巢計拙,葫蘆提一就裝獃。 〔撥不斷〕利名竭,是非絶,紅塵不向門前惹,綠樹偏宜屋角遮,青山正補牆東缺,竹籬茅舍。 〔離亭煞宴〕蛩吟罷,一枕才寧貼;鷄鳴後,萬事無休歇。 算名利何年是徹?密匝匝蟻排兵,亂紛紛蜂釀蜜,閙穰穰蠅爭血。 裴公綠野堂,陶令白蓮社,愛秋來那些。 和露滴黃花,帶霜烹紫蟹,煮酒燒紅葉。 人生有限杯,幾個登高節。 囑付與頑童記者,便北海探吾來,道東籬醉了也。 天淨沙小令,純是天籟,彷彿唐人絶句。 馬東籬《秋思》一套,周德清評之以為萬中無一。 明王元美等,亦推為套數中第一。 誠定論也。 此二體雖與元雜劇無涉。 可知元人之於曲,天實縱之,非後世所能望其項背也。 元代曲家,自明以來,稱關、馬、鄭、白,然以其年代及造詣論之,寧稱關、白、馬、鄭為妥也。 關漢卿一空倚傍,自鑄偉詞。 而其言曲盡人情,字字本色。 故當為元人第一。 白仁甫、馬東籬,高華雄渾,情深文明;鄭德輝清麗芊綿自成馨逸;均不失為第一流。 其餘曲家,均在四家範圍內。 唯宮大用瘦硬通神,獨樹一幟。 以唐詩喻之:則漢卿似白樂天,仁甫似劉夢得,東籬似李義山,德輝似溫飛卿,而大用則似韓昌黎。 以宋詞喻之,則漢卿似柳耆卿,仁甫似蘇東坡,東籬似歐陽永叔,德輝似秦少游,大用似張子野。 雖地位不必同,而品格則略相似也。 明寧獻王《曲品》,躋馬致遠于第一。 而抑漢卿于第十。 蓋元中葉以後,曲家多祖馬鄭,而祧漢卿,故寧王之評如是。 其實非篤論也。 元劇自文章上言之,優足以當一代之文學。 又以其自然故,故能寫當時政治及社會之情況,足以供史家論世之資者不少。 又典中多用俗語,故宋金元三朝遺語所存甚多。 輯而存之,理而董之,自足為一專書。 此又言語學上之事,而非此書之所有事也。 ☆章絳○謝本師 余十六七始治經術。 稍長事德清俞先生,言稽古之學,未嘗問文辭詩賦。 先生為人,豈弟不好聲色。 而余喜獨行赴淵之士。 出入八年相得也。 頃之,以事遊台灣。 台灣則既隷日本,歸復謁先生。 先生遽曰:聞而遊台灣,爾好隱不事科舉。 好隱則為梁鴻、韓康可也。 今入異域,背父母陵墓不孝,訟言□□之禍,毒敷諸夏,與人書指斥乘輿,不忠。 不孝不忠,非人類也,小子鳴鼓而攻之可也。 蓋先生與人交,辭氣陵厲,未有如此甚者。 先生既治經,又素博覽戎狄豺狼之說,豈其未喻,而以唇舌衛捍之,將以嘗仕□□,食其廩祿耶?昔戴君與全紹衣,並訐□□,先生亦授職為□編修,非有土子民之吏不為謀主與全、戴同,何恩于□,而懇懇蔽遮其惡。 如先生之棣通故訓,不改全、戴所操,以誨承學,雖楊雄、孔穎達何以加焉。 ○俞先生傳 俞先生諱樾,字蔭甫,浙江德清人也。 道光三十年成進士,改庶吉士,既授編修,提督河南學政,革職。 既免官,年三十八始讀高郵王氏書。 自是說經依王氏律令。 五歲成《群經平議》,以鄴《述聞》。 又規《雜誌》作《諸子平議》。 最後作《古書疑義舉例》。 治群經不如《述聞》,諦諸子,乃與《雜誌》抗衡。 及為《古書疑義舉例》,巛察角思 理,疏糹比昔,牙角財見,糹由為科條,五寸之榘,極巧以A4,盡天下之方。 視《經傳釋詞》,益恢郭矣。 先是浙江治樸學者,本之金鶚沈濤,其他多凌雜漢宋。 邵懿辰起,益誇嚴。 先生教於詁經精舍,學者卿方始屯固不陵節。 同縣戴望以丈人事。 先生嘗受學長洲陳奐,後依宋翔鳳引《公羊》考之《論語》。 先生亦次何邵公《論語義》一卷。 始先生廢,初見翔鳳,翔鳳言《說文》始一終亥,即歸藏經。 先生不省。 然治《春秋》頗右公羊氏,蓋得之翔鳳雲。 為學無常師,左右採獲,深疾守家法違實錄者。 說經好改字,末年自敕為《經說》十六卷,多與前異。 絳讀《左氏》昭公十七年傳,其居火也久矣,其與不然乎?證以《論衡·變動篇》云:淋然之氣。 見宋衛陳鄭災說曰:不然者,林然之誤,借林為。 先生曰:雖立旬 善不可以訓。 其審諦如此。 治小學不摭商周彞器,曰:歐陽修作《集古錄》,金石始萌芽,榷略可採,其後多巫史誑豫為之。 韓非所謂:番吾之跡,華山之棋,可以辨形體識通者,至秦漢碑銘則止。 雅性不好聲色,既喪母妻,終身不餚食,衣不過大布,進饑不過茗菜。 遇人豈弟,臥起有節氣,深深火董,形無苛介,老而神志不衰,然不能忘名位。 既博覽典籍,下至稗官歌謡,以筆札泛愛人。 其文辭瑕適並見,雜流亦時時至門下,此其所短也。 第433頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《晚清文選》
第433頁