吾今為一言以蔽之曰:變法之本,在育人才;人才之興,在開學校。 學校之立,在變科舉。 而一切要其大成,在變官制。 難者曰:子之論探本窮原,靡有遺矣。 然茲事體大,非天下才懼弗克任,恐聞者驚怖其言以為河漢,遂並向者一二西法而亦棄之而不敢道,奈何?子毋寧卑之無甚高論,令今可行矣。 釋之曰:不然!夫渡江者泛乎中流,暴風忽至,握舵擊楫,雖極疲頓,無敢雲者,以偷安一息,而死亡在其後也。 庸醫疑證,用藥游移;精於審證者,得病源之所在,知非此方不癒此疾,三年畜艾,所弗辭已。 雖曰難也,將焉避之!抑豈不聞東海之濱,區區三島,外受劫盟,內逼藩鎮,崎嶇多難,瀕于滅亡,而轉圜之間,化弱為強,豈不由斯道矣乎?則又烏知乎今之必不可行也!有非常之才,則足以濟非常之變。 嗚呼,是所望于大人君子者矣! 第273頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《晚清文選》
第273頁