惟剡城尚為賊將劉從簡所守,官軍因渠魁已獲,略一疏防,被從簡帶領五百騎,突圍出走,奔往大蘭山。 諸將連忙追躡,好容易攻克山寨,復被從簡遁去。 台州刺史李師望,募賊相捕,懸賞示勵,當有降賊數百人,攜從簡首級,前來獻功。 師望轉報王式。 式因賊眾蕩平,召諸將還越,置酒犒軍。 諸將乘着酒興,爭問王式道:「末將等生長軍中,久歷行陣,今年得從公破賊,有好幾事未識公意,敢問公始至時,軍食方急,奈何遽散貧乏呢?」式答道:「這事最易知曉。 賊方聚谷,誘動饑民,我先給以食,饑民得安,誰願從盜?且諸縣尚無守兵,賊或入城,倉谷適為賊資,何若先行賑饑為妙!」諸將又問道:「何故不置烽燧?」式又道:「烽燧所以促救兵,我兵已盡集城中,無兵為繼,徒舉烽以驚士民,是反自潰亂了。 」諸將又問使懦卒為候騎,少給甲兵,究是何意?式復道:「候騎苟用鋭卒,遇敵即鬥,鬥死將何人通報呢。 」於是諸將皆下拜道:「如公智謀,非末將等可及,敢不拜服。 」王式所言,實皆情理中事,但諸將未曾深思耳。 當下盡歡而散。 未幾詔命已下,加王式官右散騎常侍,諸將各賞賫有差。 惟此次成功,外由王式,內由夏侯孜,孜既薦舉王式,且與式書道:「公但期擒住賊魁,所需軍費,有我在朝,定當不誤。 」式賴此行軍,所奏軍情,求無不允,因此不到數月,即已平賊。 裘甫解到京師,當然是做了刀頭面,不消細說了。 浙亂既平,乃圖南詔。 時安南都護李鄠,已克複播州,擬向南詔進兵,偏安南土蠻,因前時鄠至安南,曾殺死蠻酋杜守澄,各圖報怨,乃潛引南詔兵眾,乘虛攻陷交趾。 鄠猝不及防,只好逃奔武州,告急唐廷。 廷議發邕管及鄰道兵,往救安南,另詔鹽州防禦使王寬為安南經略使,貶鄠為儋州司戶。 鄠尚未接詔,方收集土兵,擊破群蠻,再取安南,正思將功抵罪,不意王寬到來,傳到詔書,已經遭貶;再經寬舉發鄠殺守澄罪狀,更流鄠至崖州。 朝廷以杜氏強盛,暫事覊縻,特贈守澄父存誠為金吾將軍,併為守澄申冤。 其實蠻人未嘗感德,南詔益復橫行。 咸通二年,南詔復攻陷邕州,經略使李弘源,棄城奔巒州。 嗣因南詔兵引去,始復還城。 前邕管經略使段文楚,已入為殿中監,此時再受命復任,貶弘源為建州司戶。 懿宗方免白敏中相職,進左仆射杜悰代相,悰上言:「南詔強盛,西川兵食單寡,未便與爭,不若遣使弔祭,諭以新王名號,適犯廟諱,所以未行冊命,待他改名謝恩,然後遣使,庶全大體」云云。 乃是掩耳盜鈴之計。 懿宗乃遣左司郎中孟穆為弔祭使。 穆尚未發,聞南詔又入寇雋州,轉攻邛崍關,穆遂不行。 轉瞬間又是一年,安南經略使王寬,屢上緊急奏章。 說是南詔屢寇安南,懿宗特授前湖南觀察使蔡襲,代任安南經略,且調發許滑徐汴荊襄潭鄂諸道兵馬,歸襲派遣。 兵勢既盛,寇乃引退。 嶺南舊分五營,廣桂邕容安南,皆隷嶺南節度使,左庶子蔡哀,性多貪詐,時相獨說他有吏才,奏遣京制置嶺南。 京奏請分嶺南為二道,以廣州為東道,邕州為西道。 朝廷依議,即命嶺南節度使韋宙為東道節度使,蔡京為西道節度使。 蔡襲率諸道軍,鎮守安南。 京恐他立功,特奏稱:「南蠻遠遁,邊徼無虞,多留戍兵,徒費無益,不如各遣歸本道。 」有詔依議,令襲遣還戍兵。 襲奏言:「群蠻伺隙,不可無備,乞留戍兵五千人!」朝廷不省。 襲又以蠻寇必至,交趾兵食皆缺,勢且謀力兩窮,乃作十必死狀申告中書。 怎奈一班行尸走肉的宰輔,專顧目前,不知後患,任他如何說得要緊,仍然擱置不提。 可恨可嘆。 會當徐州兵變,逐去節度使溫璋,徐州曾號武寧軍,自王智興鎮守後,募勇士三千人自衛,有銀刀雕旗門槍挾馬等名,驕橫不法,為歷任鎮帥所畏憚。 一夫猝呼,千人響應,節度使輒為所逐,所以宣宗時疊經兩亂,經田牟蒞鎮後,飲酒犒賜,日以萬計,乃得少安。 回應前文。 牟歿璋繼,銀刀軍聞璋素嚴飭,陰懷猜忌。 璋雖開誠慰撫,始終未愜眾望,仍為所逐。 有詔調王式移鎮徐州,令帶許滑兩軍隨行。 許軍即忠武軍,滑軍即義成軍,前從式平浙東,尚未歸鎮,至此由式奉命啟程,即率兩軍自隨。 既至徐州,銀刀軍怕他勢盛,不敢不出城迎謁,式不動聲色,好言勸慰,入城三日,宴饗兩鎮兵士,但說是餞他歸鎮。 銀刀軍暗地生歡,總道好拔去眼中釘,樂得醉酒食肉,高枕而臥。 不料到了夜間,有無數兵士殺入,才伸了頭,已被割去,或先伸出手足,也被剁斷,內有幾個眼明手快,腳長身俏的人物,溜將出去,那外面卻已圍得密密層層,無隙可鑽,結果是仍然一死。 至殺到天明,把銀刀雕旗門槍挾馬等驕兵,一古腦兒殺盡。 看官道兵從何來?就是那許滑兩鎮兵士,暗受王式指揮,來殲這種驕卒。 可憐數千人性命,悉數了完。 雖是咎由自取,王式亦太覺辣手。 式先斬後奏,廷議以為辦理妥協。 且敕改武寧為徐州團練使,隷屬兗海,劃徐州歸淮南,更置宿泗觀察使,留二千人守徐州,余皆分隷兗宿,令式分配將士,赴諸道訖,然後將許滑兩軍,遣歸本鎮,並召式還京,任左金吾大將軍。 第285頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《唐史演義》
第285頁