是時詔命已下,因李錡為宗室子孫,削去屬籍及官爵,遣淮南節度使王鍔為招討處置使,統率諸道行營兵馬,徵調宣武義寧武昌淮南宣歙及浙東西各軍,由宣杭信三州進討。 宣州向稱富饒,錡欲先行佔據,因特遣張子良等襲擊。 偏子良等知錡必敗,潛與牙將裴行立商議,謀執錡送京師。 行立本系錡甥,錡有謀劃,無不預聞,此次見官軍四逼,也欲為免禍計,乃與子良等訂定密約,裡應外合,討逆圖功。 子良等領兵出發,才至數十里外,即召士卒宣諭道:「仆射造反,官軍四集,常湖二鎮將,已懸首通衢,大勢日蹙,必至敗亡,今乃使我輩遠取宣城,我輩何為隨他族滅?計不如去逆效順,還可轉禍為福,汝等以為何如?」大眾應聲道:「願聽將令。 」子良便命大眾乘夜趨還,潛至城下。 裴行立已在城上探望,見子良等領兵回來,即舉火為應,內外合噪,響震全城。 行立且引兵攻牙門,錡從睡夢中驚醒,駭問左右。 左右據實通報,錡復問道:「城外兵馬,是何人統帶?左右答是張中丞。 錡又問門外兵馬,是何人主使?左右答是裴侍禦。 錡驚墮床下,並撫膺大慟道:」行立尚且叛我,我還有何望呢?“汝要叛君,何怪甥兒叛汝!遂跣足而起,走匿樓下。 親將李鈞,引輓強兵三百名,趨出庭院,與行立格鬥。 行立伏兵邀擊,俟李鈞出來,四面兜截,把鈞手下三百人,沖得七零八落。 鈞不及遮攔,被行立一槊刺倒,梟了首級,傳示城下。 錡舉家皆哭。 子良曉諭城中,說明順逆禍福,且呼錡束身歸朝。 兵士遂趨入執錡,用幕裹住,縋出城外,系送京都。 神策兵自長樂驛接着,押送至闕,憲宗仍禦興安門問罪。 錡答道:「臣初無反意,張子良等教臣為此。 」至此還想誣賴,可恨可笑!憲宗道:「汝為元帥,子良等謀反,何不將他斬首,然後入朝?」錡理屈詞窮,遂並錡子師回,腰斬伏罪。 群臣聯翩入賀,憲宗愀然道:「朕實不德,以致海內多事,叛亂迭起,自問不免懷慚,何足言賀?」數語頗得大體。 宰相武元衡等,議誅錡大功以上親族,兵部郎中蔣乂道:「錡大功以上宗親,均系淮安靖王后裔,淮安靖王名神通,見前文。 錡系神通六世孫。 淮安王曾有佐命功,陪陵享廟,怎得因末孫為惡,累及同宗?」宰相等又欲誅錡兄弟。 乂又道:「錡兄弟皆故都統國貞子,國貞殉難絳州,忠烈卓着,亦不應令他絶祀。 」事見前肅宗時代。 乃一律貸死,但將錡從弟宋州刺史李銛等,貶謫有差。 有司籍錡家產,輸送京師。 翰林學士裴洎李絳,上言:「李錡僭侈,剝削六州人民,斂財致富,陛下痛民無告,所以興師問罪,申明國法,今乃輦取金帛,輸入京中,恐遠近失望,轉滋疑議,臣請將逆人資財,分賜浙西百姓,俾代今年租賦,庶幾聖德及人,萬民悅服。 」云云。 憲宗覽疏嘉嘆,依言施行。 擢張子良為左金吾將軍,封南陽郡王,賜名奉國,田少卿為左羽林將軍,封代國公,李奉仙為右羽林將軍,封邠國公,裴行立為泌州刺史,追贈王澹給事中,趙錡和州刺史,李素從賊中救出,仍還原官。 鎮海軍帖然就範,無庸瑣敘。 惟高崇文鎮蜀期年,屢次上表,謂:「西川為宰相迴翔地,臣未敢自安,且川中安逸,無所陳力,情願移戍邊陲,報恩效死」等語。 憲宗乃出武元衡為西川節度使,調崇文為邠寧節度使。 崇文尋卒,予謚威武。 憲宗有意求才,策試制舉,得元稹獨孤鬱白居易蕭俛沈傳師等人,各授拾遺校書郎等職。 居易字樂天,尤有才名,嘗作樂府百餘篇,規諷時事,流傳禁中,憲宗特擢為翰林學士。 尋又策試賢良方正,直言極諫舉人,牛僧孺皇甫湜李宗閔等,直陳時政得失,毫不避諱。 考官楊于陵韋貫之署為上第,獨李吉甫恨他切直,泣訴憲宗,並言:「湜為翰林學士王涯甥,涯與學士裴垍,覆閲策文,不自引嫌,實屬有心舞弊」云云。 憲宗不得已罷垍,貶涯為虢州司馬,于陵為嶺南節度使,貫之為巴州刺史。 既而吉甫遇疾,留醫士夜宿診治,御史中丞竇群,劾吉甫交通術士,憲宗查訊不確,貶竇群官。 吉甫亦上書求免,乃出吉甫為淮南節度使,再起裴垍同平章事。 垍絳州人,器局嚴峻,人不敢以私相干。 嘗有故人自遠方來,與垍相見,垍款待甚優,及故人求為京兆判官,垍恰正色道:「公才不稱此官,垍何敢因私害公,他日有盲相當道,若肯憐公,公或可得此任。 今垍在相位,願公勿言!」故人才赧然別去。 人人如垍,何至情弊百出。 嗣是內外僚吏,益自戒慎。 憲宗嘗問垍治要,垍舉大學先正其心一語,引為箴規。 凡諫官敢言闕政,尤為垍所稱賞。 給事中李藩,抗正不阿,垍入白憲宗,謂藩有宰相器。 憲宗正因鄭絪太尚循默,有易相意,鄭絪前頗敢言,豈閲官已久,亦學作琉璃蛋耶?既聞垍言,因即罷絪相藩。 元和四年春季大旱,李絳白居易上陳數事,第一條是減輕租稅,第二條是簡放宮人,第三條禁諸道橫斂,免他進奉,第四條是飭南方各道,不得掠賣良人,充作奴婢。 垍與藩極力贊成。 憲宗乃一一准行。 制敕甫下,即日大雨。 會因成德節度使王士貞病死,子承宗自為留後,承宗叔父士則,與幕客李棲楚,恐延禍及己,均歸京師。 第235頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《唐史演義》
第235頁