妾嫕同產女弟貴人,前充後宮,蒙先帝厚恩,得見寵幸,皇天授命,誕生聖明。 而為竇憲兄弟所見譖訴,使妾父竦冤死牢獄,骸骨不掩;老母孤弟,遠徙萬裡。 獨妾倖免,逸伏草野,常恐沒命,無由自達。 今遭值陛下神聖之運,親統萬幾,群物得所,竇憲兄弟奸惡,既伏辜誅,海內曠然,各獲其宜。 妾得蘇息,拭目更視,乃敢昧死自陳所天。 妾聞太宗即位,指漢文帝。 薄氏蒙榮;即薄太后。 宣帝繼統,史族復興。 宣帝祖母史良娣遭難,嗣封史恭三子為侯。 妾門雖有薄史之親,獨無外戚余恩,誠自悼傷。 妾父既冤,不可復生。 母氏年逾七十,及弟棠等,遠在絶域,不知死生。 願乞收竦朽骨,使母弟得歸故郡,則施過天地,存歿幸賴矣! 和帝看到末句,亟命中常侍掖庭令,傳召梁嫕入宮。 嫕已在闕下候命,一經宣召,當即入宮陳明。 情詞確鑿,並無欺飾,掖庭令復報和帝,和帝因即引見。 嫕舉止大方,談吐明白,說到母家蒙冤情事,禁不住珠淚盈眶,和帝亦為流涕。 遂留嫕止宮中,旬月乃出,賞賜衣被錢帛,第宅奴婢,加號梁夫人。 擢樊調為羽林左監。 調系樊宏族孫,宏即光武帝母舅,曾為光祿大夫。 是時司徒丁鴻,早已病逝,由司空劉方繼任司徒,用太常張奮為司空。 三公聯名上奏,太尉張酺亦列在內。 請依光武帝黜呂後故事,請貶竇太后尊號,不准與章帝合葬。 和帝躊躇再四,究竟撫育有年,不忍依議,乃下詔答覆云: 竇氏雖不遵法度,而太后常自減損。 朕奉事十年,深維大義:禮,臣子無貶尊上之文,恩不忍離,義不忍虧。 案前世,上官太后亦未聞降黜,昭帝后上官氏,父安謀反被誅,後位如故。 其勿覆議! 手詔既下,群臣無復異言,乃奉竇太后梓宮,與章帝合葬敬陵,和帝此舉,不失忠厚。 尊謚為明德皇后。 復將生母梁貴人,改行棺殮,追服喪制,與姊梁大貴人俱葬西陵,謚曰恭懷皇后。 且追封梁竦為褒親侯,予謚曰愍。 即遣中使與嫕及梁松子扈,同赴漢陽,迎回竦喪,竦死漢陽獄中,見前文。 特賜東園畫棺,玉匣重衾,東園署名,主司棺槨。 就恭懷皇后陵旁,建造墳塋,由和帝親自送葬,百官畢會。 征還梁竦家屬,封竦子棠為樂平侯,棠弟雍為乘氏侯,雍弟翟為單父侯;食邑各五千戶,位皆特進,賞賜第宅奴婢車馬兵弩等類。 就是梁氏宗族,無論親疏,俱得補授郎官。 梁氏復轉衰為盛,寵遇日隆。 皇恩不可過濫,矯枉過正,又種下一段禍根。 清河王慶,亦乞詣生母宋貴人塋前,祭掃致哀,和帝當然允許,並詔有司四時給祭。 慶垂涕語左右道:「生雖不獲供養,終得奉承祭祀,私願已足。 倘再求作祠堂,恐與恭懷皇后相似,復涉嫌疑。 欲報母恩,昊天罔極,此身此世,遺恨無窮了!」嗣又上言外祖母王氏,年老罹憂,病久失醫,乞恩准迎入京師,使得療疾。 有詔許如所請,宋氏家屬,亦得並至都中。 慶舅衍俊蓋暹等,並補授為郎。 惟竇氏從此益衰,夏陽侯竇瓌,就國後雖得倖存,終因貸給貧人,致遭廷譴,徙封羅侯,不得役屬吏士。 貴盛時,受人貨貽,尚且無罪;衰落時出資貨人,反觸朝章,世態炎涼,即此可見。 及梁棠兄弟,奉詔還都,路過長沙,與羅縣相距甚近,竟順道往脅竇瑰,逼令自殺。 和帝方加恩諸舅,不復查問。 可見得天道無常,一反一復,榮耀時不知謙抑,總難免家破身亡,貽譏後世呢!當頭棒喝。 且說和帝春秋日盛,尚未立後。 後宮裡面已選入數人,入宮最早,承寵最隆,要算是前執金吾陰識的曾孫女兒。 識為光烈皇后陰氏兄,即光武帝繼後陰麗華。 世為帝戚。 陰女年少聰慧,知書識字,面貌亦秀麗動人,因此亦選入掖庭,即邀恩寵,受封貴人,永元八年,立為皇后。 偏又有一位世家閨秀,相繼充選,門閥不亞陰家,姿色且逾陰後,遂令施旦爭妍,施旦即西施鄭旦。 尹邢鬥艷,尹邢兩婕妤,皆武帝時宮妃,事見《前漢演義》。 正宮不免搖動,終落得桃僵李代,燕去鴻來。 是女為誰?乃是故護羌校尉鄧訓女,前太傅高密侯鄧禹孫。 母陰氏,系光烈皇后侄女,生女名綏,五歲時已達書禮。 祖母很加鍾愛,親為剪髮,因年高目昏,誤傷女額,女忍痛不言。 旁人見她額上有血,未免驚問,女答說道:「非不知痛,實因太夫人垂憐及我,倘若一呼,轉傷老人初意,所以只好隱忍哩!」五歲弱女,能體貼老人心意,卻是難得。 左右俱為嘆羡。 六歲能作篆書,十二歲通《詩經》《論語》,諸兄每讀經傳,輒從旁問難。 母陰氏常嘲語道:「汝不學鍼黹,專心文學,難道想做女博士麼?」女乃晝習婦工,暮讀典籍,家人戲呼為女學生。 父訓亦另眼相看,事無大小,輒與詳議。 當陰後入選時候,女亦與選;適值父訓病歿,在家守制,因此謝卻。 女日夕哭父,三年不飲酒食肉,憔悴毀容,幾至人不相識,又共稱為孝女。 女嘗夢兩手捫天,蕩蕩正青,若有鐘乳狀,乃仰首舐飲。 醒後亦自以為奇,詢諸占夢,占者謂堯夢登天,湯夢咶天,咶與舐通。 這統是帝王盛事,吉不勝言。 又有相士得見女容,也是極口誇獎,稱為成湯骨相。 可惜是個女身。 家人聞言,私相慶賀,不過未敢明言。 第101頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《後漢演義》
第101頁