四月乙醜,上禦篤恭殿,授王奉命大將軍印,並禦用纛蓋,敕便宜行事,率武英郡王阿濟格、豫郡王多鐸及孔有德等伐明。 丙寅,發盛京。 壬申,次翁後。 明平西伯吳三桂自山海關來書乞師,王得書,移師向之。 癸酉,次西拉塔拉。 答三桂書曰:「我國欲與明修好,屢致書不一答。 是以整師三入,蓋示意於明,欲其熟籌通好。 今則不復出此,惟底定中原,與民休息而已。 聞流賊陷京都,崇禎帝慘亡,不勝髮指,用率仁義之師,沈舟破釜,誓必滅賊,出民水火!伯思報主恩,與流賊不共戴天,誠忠臣之義,勿因向守遼東與我為敵,尚復來歸,必封以故土,晉為籓 • 懷疑。 昔管仲射桓公中鈎,桓公用為仲父,以成霸業。 伯若率王。 國讎可報,身家可保,世世子孫,長享富貴。 」 丁醜,次連山。 三桂復遣使請速進,夜逾寧遠抵沙河。 戊寅,距關十里,三桂報自成兵已出邊。 王令諸王逆擊,敗李自成將唐通於一片石。 己卯,至山海關,三桂出迎,王慰勞之。 令所部以白布系肩為識,先驅入關。 時自成將二十餘萬人,自北山列陣,橫亙至海。 ,不可輕敵。 吾觀其陣大,首尾不相顧 • 我兵陣不及海岸,王令曰:「流賊橫行久,獷而。 可集我軍鱗比,伺敵陣尾,待其衰擊之,必勝。 努力破此,大業成矣。 勿違節制!」既成良久,師譟。 風止,自三桂陣右 • 列,令三桂居右翼後。 搏戰,大風揚沙,咫尺不能辨。 力突出,搗其中堅,馬迅矢激。 自成登高望見,奪氣,策馬走。 師無不一當百,追奔四十里,自成潰遁。 王即軍前承製進三桂爵平西王。 下令關內軍民皆薙發。 以馬步兵各萬人屬三桂,追擊自成。 乃誓諸將曰:「此行除暴救民,滅賊以安天下。 勿殺無辜、掠財物、焚廬舍。 不如約者,罪之。 」自關以西,百姓有逃竄山穀者,皆還鄉裡,薙發迎降。 辛巳,次新河驛,使奏捷,師遂進。 途中明將吏出降,命供職如故。 五月戊子朔,師次通州。 自成先一日焚宮闕,載輜重而西。 王令諸王偕三桂各率所部追之。 己醜,王整軍入京師,明將吏軍民迎朝陽門外,設鹵簿,請乘輦,王曰:「予法周公以周公嘗負扆,固請,乃命以鹵簿列王儀仗前,奏樂,拜天,復拜闕 • 輔沖主,不當乘。 」,乘輦,升武英殿。 明將吏入謁,呼萬歲。 下令將士皆乘城,毋入民舍,民安堵如故。 為崇禎帝發喪三日,具帝禮葬之。 諸臣降者,仍以明官治事。 武英郡王阿濟格逐自成至慶都,大破之,獲其輜重。 自成西奔,又令固山額真譚泰、準塔等率巴牙喇兵追至真定,自成敗走。 巴泰賫敕慰勞。 畿輔諸府縣先後請降,分遣固山額 • 王再遣使奏捷,上遣學士詹霸、侍真巴哈納、石廷柱略山東,葉臣定山西諸省,金礪等安撫天津。 王初令官民皆薙發,繼聞拂民原,諭緩之。 令戒飭官吏,網羅賢才,收恤都市貧民。 用湯若望議,釐正曆法,定名曰時憲曆。 復令曰:「養民之道,莫大於省刑罰,薄稅斂。 自明季禍亂,刁風日競,設機構訟,敗俗傷財,心竊痛之!自今鹹與維新,凡五月初二日昧爽毆,田、婚細故,就有司告理。 • 以前,罪無大小,悉行宥免。 違諭訐訟,以所告罪罪之。 重大者經撫按結案,非機密要情,毋許入京越訴。 訟師誣陷良民,加等反坐。 前朝弊政,莫如加派,遼餉之外,復有剿餉、練餉,數倍正供,遠者二十年,近者十餘年,天下嗷嗷,朝不及夕。 更有召買、糧料諸名目,巧取殃民。 今與民約,額賦外,一切加派,盡予刪除。 官吏不從,察實治罪。 」六月,遣輔國公屯齊喀、和託,固山額真何洛會等迎上,定都燕京。 明福王由崧稱帝江寧,遣其大學士史可法督師揚州,設江北四鎮,沿淮、徐置戍。 王致書可法曰:「予向在瀋陽,即知燕京物望,鹹推司馬。 後入關破賊,得與都人士相接,識介弟於清班,曾託其手勒平安,拳致衷緒,未審以何時得達?比聞道路紛紛,多謂金陵有自立者。 夫君父之仇,不共戴天。 春秋之義,有賊不討,則故君不得書葬,新君不得書即位,所以防亂臣賊子,法至嚴也。 闖賊李自成,稱兵犯闕,手毒君親,中國臣民,不聞加遺一矢。 平西王吳三桂,介在東陲,獨效包胥之哭,朝廷感其忠義,念累世之宿好,棄近日之小嫌,爰整貔貅,驅除狗鼠。 入京之日,首崇帝後謚號,卜葬山陵,悉如典禮。 親郡王、將軍以下,一仍故封,不加改削。 勛戚文武諸臣,鹹在朝列,恩禮有加。 耕市不驚,秋毫無擾。 方擬秋高氣爽,遣將西征;傳檄江南,聯兵河朔,陳師鞠旅,戮力同心,報乃君國之仇,彰我朝廷之德。 豈意南州諸君子,苟安旦夕,弗審事機,聊慕虛名,頓忘實害,予甚惑之!國家撫定燕都,得之於闖賊,非取之於明朝也。 賊毀明朝之廟主,辱及先人,我國家不憚征繕之勞,悉索敝賦,代為雪恥,孝子仁人,當如何感恩圖報。 茲乃乘逆寇稽誅,王師暫息,遂欲雄據江南,坐享漁人之利。 揆諸情理,豈可謂平?將以為天塹不能飛渡,投鞭不能斷流耶?夫闖賊但為明朝祟耳,未嘗得罪於我國家也,徒以薄海同仇,特伸大義。 今若擁號稱尊,便是天有二日,儼為勍敵。 予將簡西行之鋭,轉■H5東征,且擬釋彼重誅,命為前導。 夫以中華全力,受制潢池,而欲以江左一隅,兼支大國,勝負之數,無待蓍龜矣。 予聞君子之愛人也以德,細人則以姑息。 諸君子果識時知命,篤念故主,厚愛賢王,宜勸令削號歸籓,永綏福祿。 朝廷當待以虞賓,統承禮物,帶礪山河,位在諸王侯上,庶不負朝廷伸義討賊、興滅繼絶之初心。 至南州 • 彥,翩然來儀,則爾公爾侯,列爵分土,有平西之典例在。 惟執事實圖利之!輓近士大夫好高樹名義,而不顧國家之急,每有大事,輒同築舍。 昔宋人議論未定,兵已渡河,可為殷鑒。 先生領袖名流,主持至計,必能深惟終始,寧忍隨俗浮沉?取捨從違,應早審定。 兵行在即,可西可東。 南國安危,在此一舉。 原諸君子同以討賊為心,毋貪一身瞬息之榮,而重故國無窮之禍,為亂臣賊子所竊笑,予實有厚望焉!記有之,惟善人能受盡言。 敬布腹心,佇聞明教。 江天在望,延跂為勞,書不宣意。 」可法旋遣人報書,語多不屈。 京師民訛言秋七、八月將東遷,王宣諭當建都燕京,戒民毋信流言搖惑。 又訛言八月屠民;未幾,又訛言上至京師,將縱東兵肆掠,盡殺老壯,止存孩赤。 王復宣諭曰:「民乃國之本,爾曹既誠心歸服,復以何罪而戮之?爾曹試思,今上攜將士家屬不下億萬,與之俱來者何故?為安燕京軍民也。 昨將東來各官內,命十餘員為督、撫、司、道等官者何故?為統一天下也。 已將盛京帑銀取至百餘萬,後又轉運不絶者何故?為供爾京城內外兵民之用也。 且予不忍山、陝百姓受害,發兵追剿,猶恨未能速定,豈能不愛京城軍民,反行殺戮?此所目擊,何故妄布流言?是必近京土寇,流賊間諜,有意煽惑搖動,已諭各部嚴捕。 通 • 皆心。 」 • 行曉諭,以安 第141頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《清史稿 中》
第141頁